Logo image
Logo image

Piękniś pomidorowy: siedlisko i cechy

4 min.
Piękniś pomidorowy lub żaba pomidorowa jest zwykle łatwa do znalezienia na Madagaskarze, dlatego została nawet nazwana „wioską żab pomidorowych”.
Piękniś pomidorowy: siedlisko i cechy
Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Piękniś pomidorowy lub żaba pomidorowa charakteryzuje się głębokim czerwonawym odcieniem skóry, który rzuca się w oczy. Ta osobliwa cecha służy jako ostrzeżenie dla drapieżników, ponieważ wydziela ona lepką, toksyczną substancję, która jest nieprzyjemna dla podniebienia. Dzięki tej strategii jest w stanie przetrwać w swoim środowisku.

Nazwa naukowa tego gatunku to Dyscophus antongilii i należy on do grupy płazów bezogonowych, do której należą wszystkie ropuchy i żaby. Charakteryzują się dużą zależnością od wody i poruszaniem się z małymi skokami w środowisku lądowym. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o niezwykłej żabie pomidorowej.

Piękniś pomidorowy: siedlisko i rozmieszczenie

Płaz ten jest endemitem występującym w północnej części Madagaskaru, w tym w zatoce Antogil, Andevoranto, Maroantsetra i w rezerwacie Ambatovaky. Występuje w miejscach położonych na poziomie morza lub na wysokości maksymalnie 600 metrów. Możliwe, że zasiedla inne obszary bliskie jego rozmieszczenia, ale na pierwszy rzut oka może być mylona z Dyscophus guineti, a granice występowania każdego z nich nie są pewne.

Some figure

Żaba pomidorowa żyje w różnych typach wilgotnych siedlisk, takich jak dżungla, obszary przybrzeżne, bagna i statyczne zbiorniki wodne. Jednak przystosował się również do życia w pobliżu środowisk miejskich, gdzie ma się gdzie ukryć.

Charakterystyka gatunku

Żaba ta mierzy od 8 do 10 centymetrów długości i ma jaskrawoczerwony kolor. Jego brzuch jest jaśniejszy a nawet biały. Ponadto posiadają prostą czarną linię przebiegającą od oczu do brzucha, co jest charakterystyczne dla tego gatunku. Wykazują również niezbyt wyraźny dymorfizm płciowy, w którym samice są większe i jaśniejsze od samców.

Ciało żaby jest zaokrąglone i posiada kilka fałd po bokach. Jej tylne nogi są większe i bardziej wytrzymałe niż przednie, co umożliwia im skakanie. Co więcej, potrafi się napompować, aby wyglądać na większego osobnika i zaimponować konkurentom. Chociaż służy to również zapobieganiu zjedzeniu go przez drapieżnika.

Kiedy te żaby czują się zagrożone, wydzielają lepką substancję, która ma nieprzyjemny smak i może powodować podrażnienia. Drapieżniki, które niefortunnie wejdą w kontakt z tą cieczą, dość dobrze się do niej przyklejają i pozostaje ona w ich ustach lub oczach przez kilka dni. Substancja nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ludzi. Jednak w niektórych przypadkach może powodować reakcje alergiczne.

Zachowanie

Piękniś pomidorowy prowadzi nocny tryb życia, ponieważ w ciągu dnia unika odwodnienia i intensywnego upału. Zwykle ukrywa się pod ściółką z liści lub w roślinności przy zbiornikach wodnych. Dzięki temu może pozostać niezauważony i polować na swoje ofiary. W rzeczywistości może pozostawać w bezruchu przez długi czas, aby osiągnąć swój cel.

Dieta

Płaz ten odżywia się głównie owadami, ale jest też w stanie pożreć każde inne zwierzę o niewielkich rozmiarach, które znajdzie się na jego drodze. Charakteryzuje się tym, że jest drapieżnikiem, który prześladuje swoje ofiary, ukrywając się w roślinności. Ponadto ma doskonały refleks, dzięki któremu zdobywa pokarm w ciągu zaledwie kilku sekund.

Aby ułatwić połykanie, pomidorowa żaba wpycha oczy do oczodołów, ponieważ dzięki temu potrafi wytworzyć większe ciśnienie ssania. To pozwala mu szybciej połknąć ofiarę i natychmiast przygotować się na wypadek, gdyby w pobliżu pojawiła się kolejna nieświadoma niczego ofiara.

Reprodukcja

Okres lęgowy zwykle rozpoczyna się po porze deszczowej, choć niektóre populacje są zdolne do odbywania godów przez cały rok. Do złożenia jaj potrzebują jedynie akwenu wodnego, ponieważ zapłodnienie jest zewnętrzne, a obie gamety (jaja i plemniki) są uwalniane do środowiska w celu ich zapłodnienia.

Ten gatunek wydaje serię odgłosów, które nieustannie powtarza, aby przyciągnąć swoją partnerkę. Każdy samiec chroni określony obszar i kopuluje ze wszystkimi samicami na tym obszarze. Do tego procesu wykorzystuje strategię zwaną ampleksusem, polegającą na takim “uścisku”, w którym oba osobniki zbliżają się do siebie i jednocześnie uwalniają swoje gamety do wody.

Some figure

Samica jest w stanie wypuścić od 1000 do 1500 jaj w każdym lęgu. Z każdego z nich wykluje się około 36 godzin później i wyda kijankę (larwę). Te małe, podobne do ryb larwy żywią się materią organiczną zawieszoną w wodzie. Gdy są już wystarczająco duże, przechodzą metamorfozę, w wyniku której zmienia się całe ich ciało i nabierają wyglądu dorosłej żaby.

Status ochronny

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody klasyfikuje pięknisia pomidorowego jako gatunek najmniej niepokojący. Wynika to z jego dużej odporności na zaburzenia siedliska i zdolności do rozmnażania się przez cały rok. Wydaje się, że oba aspekty utrzymywały populację na stałym poziomie, więc przypuszcza się nawet, że jest ona dość obfita.

Cechy tego płazów sprawiły, że stał się celem różnych miłośników egzotycznych zwierząt domowych. W rzeczywistości jest stosunkowo łatwy do rozmnażania w niewoli, więc jego hodowla stała się zbyt powszechna. Należy jednak pamiętać, że wydzielają one substancje drażniące, które mogą powodować stany zapalne. Należy pamiętać, że nie wszystkie gatunki nadają się do trzymania w niewoli i nie wszyscy hodowcy są przygotowani do opieki nad nimi.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Andreone, F., Mattioli, F., Guarino, F. M., Tessa, G., & Giacoma, C. (2007). Longevity and body size in three populations of Dyscophus antongilii, Microhylidae, Dyscophinae, the tomato frog from north-eastern Madagascar.
  • Segev, O., Andreone, F., Pala, R., Tessa, G., & Vences, M. (2012). Reproductive phenology of the tomato frog, Dyscophus antongili, in an urban pond of Madagascar’s east coast. Acta Herpetologica, 7(2), 331-340.
  • Evans, C. M., & Brodie, E. D. (1994). Adhesive strength of amphibian skin secretions. Journal of Herpetology, 28(4), 499-502.
  • IUCN SSC Amphibian Specialist Group. (2017). Dyscophus antongilii. The IUCN Red List of Threatened Species 2017: e.T6937A84159360. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2017-2.RLTS.T6937A84159360.en.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.