Odkryty nowy gatunek wieloryba może być najcięższy w historii

Napisane i zweryfikowane przez lekarza weterynarii i zootechniki Sebastian Ramirez Ocampo

Ostatnia aktualizacja: 11 września, 2023

Dzięki pracy grupy ekspertów paleontologów odkryto skamieniałości prawdopodobnie najcięższego wieloryba w historii. Perucetus colossus żył u wybrzeży dzisiejszego Peru około 39 milionów lat temu. Na podstawie znalezionych szczątków – kręgów, żeber i kości biodrowej – szacuje się, że za życia mógł ważyć od 86 do 340 ton.

Ten prymitywny waleń może rzucić wyzwanie płetwalowi błękitnemu – o długości około 32 metrów i wadze 190 ton – w walce o rekord największego i najcięższego zwierzęcia, jakie kiedykolwiek żyło, nawet ponad wspaniałymi dinozaurami.

Jeśli chcesz poznać wszystkie szczegóły dotyczące tego fascynującego znaleziska i jego wpływu na dziedzinę biologii morskiej, nie przegap informacji zawartych w poniższej treści. Przejdźmy do rzeczy!

“Kolosalny wieloryb z Peru”

Prace ekspedycyjne, które doprowadziły do odkrycia tego nowego gatunku, rozpoczęły się w 2006 roku. Wówczas kilku paleontologów przeniosło się do doliny Ica, rozległej pustyni położonej w południowo-zachodniej części Peru.

Jednak dopiero w 2010 roku dokonano pierwszego odkrycia: skamieniałego kręgu, który wyglądał bardziej jak duża skała niż element kręgosłupa kręgowca.

Teraz, po kontynuowaniu wykopalisk, ta grupa ekspertów dokonała jednego z najważniejszych znalezisk paleontologicznych naszych czasów. To nic innego jak szczątki gigantycznego walenia. Zamieszkiwał ziemię ponad 39 milionów lat temu:

• 4 żebra
• 13 kręgów
• Część kości biodrowej

Zostało to ujawnione przez naukowców w artykule w czasopiśmie Nature opublikowanym w sierpniu 2023 roku. Według autorów, każdy kręg wymarłego walenia ważył około 100 kilogramów, a jego żebra mierzyły około 1,4 metra długości.

Nazwany Perucetus colossus – na cześć miejsca, w którym został odkryty i jego niesamowitych rozmiarów – gatunek ten należałby do rodziny Basilosauridae. Jest to pierwsza grupa wielorybów, wyłącznie wodnych, która oddzieliła się od ssaków lądowych około 50 milionów lat temu.

Ile ważył i mierzył kolos Perucetus?

Chociaż znalezione fragmenty stanowią jedynie 20% całego szkieletu Perucetus colossus, naukowcy byli w stanie oszacować jego rzeczywisty rozmiar i wagę, porównując jego strukturę z innymi wymarłymi bazylozaurydami, takimi jak Basilosaurus isis lub Dorudon atrox.

Według tych ocen, Perucetus colossus miałby około 20 kręgów piersiowych i 17 lędźwiowych, o łącznej długości około 20 metrów.

Co więcej, analizując kość biodrową, stwierdzono, że nadal miał małe i niefunkcjonalne kończyny tylne, a także zredukowane kończyny przednie.

Podobnie paleontolodzy twierdzą, że kompletny szkielet samego Perucetus colossus ważyłby od 5 do 6 ton. Wymiary te sprawiają, że jest to najcięższy szkielet ze wszystkich znanych do tej pory ssaków.

Według naukowców, jego kości są tak ciężkie, ponieważ wykazują stan zwany pachyosteosklerozą, który powoduje pogrubienie tkanki kostnej, a kości są dość gęste.

Ta cecha, którą posiadają niektóre żyjące gatunki, takie jak syreny – manat lub Diugoń przybrzeżny pozwala zwierzętom wodnym pozostać zanurzonymi, nie będąc zbyt ciężkimi, aby wynurzyć się na powierzchnię. Pomagają również regulować ich pływalność.

Najcięższy wieloryb w historii Ziemi?

Skamieniałości zostały poddane wyczerpującym badaniom, które ustaliły związek innych elementów żyjących i wymarłych ssaków morskich ze strukturą Perucetus colossus. Obejmują one następujące elementy:

• Tłuszcz
• Narządy
• Mięśnie

Dzięki temu udało się ustalić, że całkowita waga tego kolosalnego zwierzęcia mogła wynosić nawet 340 ton. To tyle samo, co pięć czołgów wojennych, dwa samoloty komercyjne, 50 słoni lub dwa płetwale błękitne.

Jednak ze względu na brak wszystkich części szkieletu, Perucetus colossus jest klasyfikowany jako prawdopodobnie najcięższy wieloryb w historii, więc rekord nadal należy do płetwala błękitnego.

Jak wyglądało życie tego ogromnego walenia?

Biorąc pod uwagę anatomię i rozmiar wieloryba, przypuszcza się, że podczas swojego dzikiego życia zamieszkiwał płytkie, przybrzeżne ekosystemy. Możliwe jest również, że poruszał się za pomocą powolnych, falujących ruchów, które zaczynały się od głowy i przechodziły aż do ogona.

Z drugiej strony, chociaż nie znaleziono żadnych pozostałości głowy ani zębów, autorzy wysunęli trzy teorie na temat nawyków żywieniowych tego, co mogło być najcięższym wielorybem w historii:

• Zwierzę roślinożerne : byłby to jedyny przypadek wśród waleni, więc jest mało prawdopodobne, aby żywił się wyłącznie roślinami.
• Zwierzę denne: ze względu na dużą masę ciała możliwe jest, że nie był aktywnym łowcą dużych ryb. Zamiast tego żywił się małymi mięczakami, skorupiakami i małżami, które znalazł na dnie morskim.
• Zwierzę padlinożerne: najbardziej rozpowszechnioną teorią jest to, że Perucetus colossus żywił się ciałami innych kręgowców, które spadły na dno morza.

Dlaczego to odkrycie jest ważne?

Artykuł opublikowany w czasopiśmie Current Biology donosi, że duże walenie, takie jak płetwal błękitny i jego najbliżsi krewni, rozwinęły swój gigantyzm około 5 milionów lat temu.

W tym czasie, z powodu przejścia klimatycznego między pliocenem a plejstocenem, wzrosła liczba i gęstość zasobów zooplanktonu dostępnych w morzu. W rezultacie zwierzęta te doświadczyły wykładniczego wzrostu masy ciała, ponieważ organizmy planktoniczne, takie jak kryl, stanowią ich główne źródło pożywienia.

Jednak wraz z odkryciem Perucetus colossus pojawia się nowy paradygmat dotyczący ewolucji waleni. Ponieważ ten nowy gatunek osiągnąłby swoje duże rozmiary około 30 milionów lat przed płetwalem błękitnym.

Dlatego można stwierdzić, że wciąż istnieje nieznana dynamika, która wyjaśnia kolosalne rozmiary tych zwierząt wodnych. Tak czy inaczej, nie ma wątpliwości, że natura wciąż kryje wiele tajemnic, które czekają na odkrycie i które nigdy nie przestają nas zadziwiać, tak jak w przypadku najcięższego wieloryba w historii.