Mątwa pasiasta: siedlisko, charakterystyka i ciekawostki

Sepioloidea lineolata lub mątwa pasiasta to głowonóg zamieszkujący wyłącznie oceany Indo-Pacyfiku w Australii. Rozpoznaje się go głównie po ubarwieniu ciała, które przypomina ubarwienie zebry. Uważana za bardzo jadowitą, to mątwa, która ma również zdolność wtapiania się w otoczenie, jest niewątpliwie cudem natury.

Charakterystyka fizyczna mątwy pasiastej

Ten niesamowity mięczak jest stosunkowo mały. Jako dorosły osobnik osiąga od 7 do 8 centymetrów długości i waży 5 kilogramów. Jego ciało jest kremowe z cienkimi podłużnymi brązowymi liniami biegnącymi od głowy do kończyn. Ma osiem ramion i dwie macki wyposażone w zębate przyssawki, którymi zabezpiecza ofiarę podczas polowania.

Ma także dwoje dużych pomarańczowych oczu ze źrenicami w kształcie litery W oraz dużą liczbę fotoreceptorów w siatkówce. Dzięki tym cechom kałamarnica ma doskonałe widzenie obwodowe i dużą wrażliwość na światło.

Ma też zdolność do kamuflowania się z otoczeniem w ciągu kilku sekund, ponieważ kiedy czuje się zagrożony, zmienia kolor swojego ciała na brązowy lub fioletowy, imitując dno morza lub skały obecne w jego środowisku.

Między innymi mątwa pasiasta, w przeciwieństwie do innych zwierząt, ma niebiesko-zieloną krew. Dzieje się tak dlatego, że zamiast wykorzystywać hemoglobinę do transportu tlenu po organizmie, używa innego rodzaju białka zwanego hemocyjaniną. Ma też trzy serca, które wykorzystuje do natleniania i pompowania krwi w całym swoim ciele.

Siedlisko i dieta

Mątwa pasiasta występuje na dnie oceanów Indo-Pacyfiku u wybrzeży Australii. Zamieszkuje wody o głębokości do 20 metrów i preferuje życie na piasku lub wśród traw morskich. Jest to samotne zwierzę, które żywi się głównie małymi rybami, krewetkami i skorupiakami.

Aby polować, mięczak ten przebywa pod piaskiem, czekając na swoją ofiarę. Ponieważ jej oczy znajdują się na czubku głowy, gdy tylko zauważy przepływające nad nią zwierzę, rzuca się na nie i chwyta je za pomocą swoich dwóch wyspecjalizowanych macek.

Ponadto, dzięki wysoce rozwiniętemu zmysłowi wzroku, głowonóg ten może polować nawet w nocy, kiedy widoczność jest ograniczona.

Rozmnażanie

Proces godów rozpoczyna się, kiedy samica i samiec mątwy znajdują się w pozycji, w której są zwrócone do siebie głowami. Kiedy samiec jest już blisko, wprowadza spermatofor, czyli pakiet plemników, który samica przechowuje w woreczku pod pyskiem, aż będzie gotowa do złożenia jaj.

Jeśli zdarzy się, że w tej ostatniej znajdą się plemniki innej kałamarnicy, samiec usunie je za pomocą ramienia w kształcie łyżki, aby zapewnić, że reprodukcja pochodzi wyłącznie z jego linii. Wreszcie, krótko po zapłodnieniu, samica składa jaja na dnie morza ukryte wśród gruzu, skał lub muszli.

Ciekawostki o mątwie pasiastej

Mątwa pasiasta jest, obok ośmiornicy Hapalochlaena i Metasepii pfefferi, jedynym jadowitym głowonogiem na naszej planecie. Toksyna wydzielana przez tego mięczaka jest znana jako tetradotoksyna, która jest bardzo niebezpieczną trucizną.

Wydalany jest w postaci śluzu lub śliny przez gruczoły znajdujące się pod jego ciałem. Używany jest w przypadku zagrożenia przez drapieżnika i nazywany jest śluzem.

Natomiast inną metodą, którą stosuje do obrony jest rzucanie atramentu, ponieważ gdy czuje się w niebezpieczeństwie, mątwa ta wydala zawartość dwóch gruczołów i wydziela kolorową substancję, która imituje kształt mięczaka. W ten sposób udaje mu się odrzucić każde inne zwierzę i tym samym uciec.

Ponadto ciekawym i smutnym faktem jest to, że kiedy samiec mątwy rozmnoży się, umiera podczas tego aktu. Wreszcie, według artykułu opublikowanego w czasopiśmie naukowym “The Journal of parasitology“, mątwy pasiaste mają pasożyty znane jako dicemidy, które gromadzą się w ich nerkach i żywią się ich moczem.