Lirogon wspaniały - jego niesamowite umiejętności
Ten majestatyczny lirogon wspaniały, pochodzi z Australii i znany jest ze swoich nieprawdopodobnych umiejętności fonicznych. Fascynacja tym zwierzęciem sprawiła, że wielu naukowców włączyło tego ptaka zarówno do badań, jak i do filmów dokumentalnych. Dowiedzmy się więcej na jego temat.
Ten lirogon wspaniały został po raz pierwszy zilustrowany i opisany naukowo, jako Menura superba przez generała majora Thomasa Daviesa 4 listopada 1800 r. w Londynie.
W australijskim muzeum znajdują się ich skamieniałości sprzed około 15 milionów lat. Prehistoryczne osobniki zostały opisane już poczynając od wczesnych skamieniałości miocenu, znalezionyh w słynnym miejscu Riversleigh.
Lirogon wspaniały – najważniejsze informacje
Prawidłowo fachowa nazwa tego gatunku to Menura novaehollandiae. Jest to ptak z rodziny lirogonów (Menuridae). Są sporych wielkości, mogą osiągnąć nawet metr długości.
Jednak przede wszystkim ptak ten jest znany ze swoich śpiewających i głosowych możliwości. Wielkością wśród śpiewających ptaków klasyfikuje się za gruboskórną wroną i krukiem zwyczajnym.
Ptak został wprowadzony do południowej Tasmanii w latach 1934-54, w obliczu nieuzasadnionych obaw, że gatunek ten stał się zagrożony wyginięciem w swoich populacjach kontynentalnych.
Co ciekawe, populacja tych ptaków w Tasmanii przez lata była i jest w doskonałej formie. Ciągle się zwiększa. Stan jego populacji nie został uznany za niepokojący na liście IUCN.
Siedlisko i cechy charakterystyczne
Ptaki te prowadzą dzienny i naziemny tryb życia. Noce spędzają na gałęzi drzew. Wspinają się na nie i skaczą z jednej na drugą. Co fascynujące, lirogony słabo latają. Za to są doskonałymi biegaczami, a nawet chce się powiedzieć – sprinterami. Żywi się bezkręgowcami, które wygrzebuje z ziemi.
Siedlisko tych pięknych ptaków znajduje się zazwyczaj w australijskich lasach Queensland i Victoria. Są to wręcz starożytne australijskie zwierzęta.
Nazwa lirogon wspaniały wynika z wyglądu jego rozciągniętych niegdyś ogonowych piór, które przypominają lirę.
- Co ciekawe, ten ogon skonstruowany jest aż 16 przekształconych sterówek, gdzie dwie zewnętrzne są wygięte w kształt przypominający lirę, a 12 wewnętrznych nie posiada chorągiewek tylko srebrne promienie.
Po siedmiu latach rozwoju, samiec używa tego majestatycznego ogona, z piórami sięgającymi do 55 centymetrów, aby przyciągnąć samice w okresie godowym.
Wtedy zazwyczaj każda para produkuje jedno jajo. Podczas rytuału godowego samiec śpiewa, tańczy i macha ogonem, aby oczarować wybraną samicę.
Lirogon wokalista
Co ciekawe, mózg tego wielkiego ptaka jest stosunkowo mały, ale drzemie w nim cała masa ogromnych możliwości. Głównie, tak jak wspomnieliśmy bada się jego umiejętności wokalne.
Jest on wiernym naśladowcą dźwięków. Udaje mu się odtworzyć nawet skomplikowaną arię kookaburra, ale i (stety czy niestety) naśladuje dźwięk piły łańcuchowej.
Chociaż może on naśladować dźwięki wydawane przez nawet 20 różnych gatunków ptaków. Prawda jest taka, że lirogon poszerza swój repertuar o dźwięki wytwarzane przez człowieka, co spowodowało wielkie zamieszanie wśród rodzimej populacji.
- Szacuje się, że niemal 80 % wokalizacji samca składa się z imitacji innych gatunków ptaków modelowych. Samice również śpiewają i są zdolne do mimikry, choć nie w takim stopniu jak ma to miejsce u samców.
- Elementy mimiczne mogą być przeplatane pieśniami specyficznymi dla tych wspaniałych ptaków, wywołań terytorialnych i wywołań alarmowych.
- Naukowcy zbadali, że pieśni trzymają się rozpoznawalnych struktur, z różnymi elementami powtarzanymi w pewnych wzorach.
- Na ogół młodociani uczą się początkowo przedmiotów mimetycznych poprzez przekazywanie ich przez starsze pokolenia tych ptaków, a nie przez sam gatunek modelowy.
- Zimą, kiedy wylęgają się pisklęta, dorośli częściej naśladują gatunki modelowe.
- Jakość pieśni mimetycznych rośnie wraz z wiekiem, a dorosłe osobniki mają zarówno większą dokładność, jak i bardziej zróżnicowany repertuar pieśni mimetycznych.
Lirogon wspaniały – wybraniec naukowców
Jeden z wielkich przyrodników naszych czasów, David Attenborough, umieścił w swoim znanym filmie dokumentalnym Życie ptaków kilka scen z lirogonem wspaniałym, w pełnej demonstracji swoich umiejętności wokalnych. Między innymi, udało mu się doskonale naśladować dźwięk kamery.
Ornitolodzy poświęcili się badaniu struktury i ewolucji wokalizacji ptaków, aby spróbować skorelować ewolucję różnych rodzajów śpiewu z takimi aspektami jak selekcja płciowa czy bezpośrednie środowisko gatunku.
Jako śpiewak wśród ptaków lirogon wspaniały ma tendencję do poszerzania swojego repertuaru, aby przyciągnąć maksymalną liczbę samic i bronić swojego terytorium.
Podsumowanie
Z historycznego punktu widzenia przeprowadzono znacznie więcej badań nad zdolnościami mimetycznymi samców.
Wynika to przede wszystkim z założenia, że ewolucja pieśni u tych gatunków wynikała z selekcji i walki o najpiękniejsze samice.
Jednak badania wykazały, że samice również produkowały wokalizy mimetyczne podczas żerowania. Robiły to też podczas obrony gniazda, co sugeruje, że wokalizy mają funkcję odstraszania drapieżników i pewnych rywali.
Wielokrotnie wykorzystywano go jako symbol na godłach państw. Samiec lirogona wspaniałego znalazł się np. na rewersie australijskiej monety o nominale 10 centów.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.