Kolibry i ich fascynujące życie – charakterystyka
Kolibry – te tropikalne ptaki znane są ze swoich długich dziobów. Żywią się nektarem kwiatowym i machają skrzydłami z prędkością, która jest niedostrzegalna dla ludzkiego oka. Zimą migrują do ciepłych obszarów i wracają do domu na wiosnę.
Ten malutki, niesamowicie kolorowo upierzony ptak pojawia się zwykle w ogrodach, gdzie są kwiaty, których nektar nadaje się do spożycia. Jest łatwo zauważalny ze względu na szybkość osiąganą podczas latania – nie widać poruszających się skrzydeł!
W poniższym artykule dowiesz się o fascynującym życiu jakie prowadzą kolibry – bardzo piękne, kolorowe ptaszki.
Cechy kolibra
Zwane są także “hummers” (‘nucącymi”), ponieważ ich skrzydła uderzają tak szybko, że wydają z siebie dźwięki. Ptaki te używają swoich długich dziobów do zagłębiania się w kielichy kwiatów. Pochodzą z Ameryki Środkowej, chociaż można je znaleźć na wszystkich kontynentach. Wolą regiony subtropikalne, które są pełne roślinności.
Istnieje pięć różnych gatunków kolibrów o podobnej wielkości. Mają maksymalnie 25 cm długości i ważą 11 gramów. Jeśli chodzi o wygląd fizyczny, mają długie dzioby i uderzające upierzenie składające się z kilku kolorów, takich jak zielony lub niebieski.
Lecą z prędkością do 90 uderzeń na sekundę. Ptaki te mogą latać w dowolnym kierunku – nawet do tyłu – a nektar jest ich podstawowym pożywieniem.
Mają również bardzo wysoki metabolizm i mogą wejść w stan “letargiczny” na kilka godzin, aby oszczędzać energię. Kolibry nie mają problemu z lataniem na silnym wietrze i komunikują się, emitując bardzo charakterystyczny dźwięk.
Jak wygląda życie kolibra?
Jest to jeden z najmniejszych ptaków na świecie, bardzo wrażliwy na zmiany w pierwszym roku życia. Jeśli jednak przetrwa pierwsze 12 miesięcy, może bez trudności żyć przez cztery lata.
Życie kolibra składa się z kilku etapów, więc zacznijmy od mówienia o jego narodzinach. Po parowaniu pary się rozdzielają, a matki są odpowiedzialne za tworzenie gniazd. Budują domki w kształcie filiżanki, używając gałązek i kawałków kory drzew, z małą dziurką, w której mogą zmieścić połowę swoich maleńkich ciał.
Mogą nawet zbudować rodzaj poduszki z pajęczyn, które znajdują się w pobliżu, a także zamaskować gniazdo mchem lub roślinami. Gniazdo ma rozmiar orzecha włoskiego: wysokość sześciu centymetrów i średnicę około czterech centymetrów. Jest przeznaczone tylko do składania i jaj i wylęgania piskląt, a nie do spania.
Samice składają do trzech jaj w sezonie. Są one wielkości ziarna kawy (najmniejsze na świecie). Siedzą na nich przez 18 do 19 dni, pozostawiając je same tylko na kilka minut, by zdobyć trochę pożywienia, a następnie rodzą się pisklęta.
W tym czasie maleństwa są całkowicie zależne od matek. Nie mają piór do ósmego dnia i nie wiedzą, jak jeść samodzielnie. Ich matka musi opuścić gniazdo i szukać małych owadów, aby wrzucić je w dzioby swoich dzieci.
Kolibry i ich dorosłe życie
Po trzech tygodniach intensywnej opieki potomstwo ma zdolność radzenia sobie samodzielnie i może opuścić gniazdo. Odtąd są już uważane za dorosłe osobniki. Spędzają dużo czasu na jedzeniu! Koliber może spożywać dużo nektaru w ciągu jednego dnia, do jednej trzeciej swojej masy ciała.
Kolibry to ptaki prowadzące samotniczy tryb życia, łączą się w pary tylko w okresie godowym, choć niekoniecznie musi to ten sam ptak co w poprzednim sezonie. Samce wykonują pewne interesujące ruchy za pomocą swoich skrzydeł – niektóre są bardzo zabawnymi manewrami – aby przyciągnąć samice.
Skrzydła wydają szum, gdy trzepoczą a także wydają głośniejszy świergot niż zazwyczaj, aby zamanifestować swoja obecność.
Samica wybiera partnera patrząc na ruchy, jakie samiec wykonuje w powietrzu. Jeśli zaakceptuje partnera, podleci do niego. W innym przypadku będzie nadal latać w poszukiwaniu bardziej atrakcyjnego partnera. Samce są dość terytorialne jeśli chodzi o ich własną płeć i mogą wiązać się z kilkoma samicami w granicach swojego terytorium.
Powinieneś także wiedzieć, że migracja jest ważną częścią życia kolibra. Zimą przenoszą się do cieplejszych obszarów, a wiosną wracają do domu, aby połączyć się w pary.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.