Karłowatość u zwierząt - co ją powoduje?
Karłowatość u zwierząt? Owszem. Doskonale wiemy, że zjawisko to dotyka ludzi. Okazuje się jednak, że występuje również w świecie zwierząt.
Karłowatość u zwierząt przybiera rozmaite formy i może być wywoływana wieloma czynnikami. Opowiemy Ci o nich w dzisiejszym artykule.
Karłowatość u zwierząt a zdolność przetrwania
Cechy charakterystyczne zwierząt zależą od wielu czynników, między innymi od warunków klimatycznych panujących w danym regionie, od dostępnych źródeł pożywienia oraz od ilości i rodzaju gatunków rywalizujących.
Wyraźnym przykładem tego zjawiska jest znana powszechnie reguła Bergmanna. Głosi ona, że zwierzęta stałocieplne takie jak ssaki i ptaki zamieszkujące klimat chłodny mają większe rozmiary ciała niż blisko spokrewnione z nimi osobniki żyjące w klimacie chłodnym. Dlaczego tak jest? Otóż morfologia tych gatunków jest ściśle związana z ilością traconego przez nie ciepła.
Może zainteresuje Cię również artykuł: Lis polarny – zwierzę stadne i terytorialne
W praktyce spełnienie tej zasady można zobaczyć między innymi obserwując zmiany anatomiczne jakie miały miejsce w erze kenozoiku. To wtedy właśnie, po gwałtownym wzroście temperatur, gatunki znacznie zmniejszyły swój rozmiar. Niektóre z nich straciły nawet 20% swojego wzrostu.
Czym jest karłowatość u zwierząt i co ją powoduje
Karłowatość u zwierząt może mieć swoje źródło w czynnikach hormonalnych i genetycznych. Achondroplazja na przykład spowodowana jest autosomalnym dominującym zaburzeniem genetycznym, więc każda z płci może przekazać ją swojemu potomstwu.
Tak zwana “karłowatość wyspowa” z kolei opisuje zmniejszenie się wielkości gatunku związane z utratą dostępu do zasobów naturalnych i źródeł pożywienia w ekosystemie. Zwykle ma to miejsce na wyspach i odosobnionych siedliskach, takich jak pustynie. Bardzo trudno tam o naturalne zasoby a bycie małym jest wielką zaletą ułatwiającą przeżycie.
Jeśli chodzi o organizmy roślinożerne, ten mechanizm pozwala im mieć mniej naturalnych rywali i zadowalać się spożyciem mniejszej ilości pożywienia. Drapieżniki z kolei zmniejszają swój rozmiar aby z łatwością chwytać swoje niewielkie ofiary.
Karłowatość u zwierzaków domowych
W dzisiejszych czasach karłowatość u zwierząt przestała być postrzegana, jako ciężar i coś złego. Co więcej, stała się modna. Wystarczy tylko przyjrzeć się rasom, takim jak mops, chihuahua i yorkshire terrier.
Są one żywym dowodem na to, że nas ludzi fascynują małe zwierzęta i dążymy do tworzenia coraz mniejszych ras. Dzięki temu łatwiej też jest nam hodować je na niewielkich przestrzeniach w miejskich warunkach.
Tendencja ta nie ominęła również zwierząt, takich jak świnie czy kozy. Ich karłowate gatunki zalewają Internet potokiem uroczych zdjęć i nagrań. Podziwia je całe mnóstwo ludzi. Coraz częściej posiadanie zwierzęcia gospodarskiego w samym środku miasta jest modnym luksusem.
Należy jednak pamiętać, że karłowatość u zwierząt może również być efektem nieetycznych praktyk w rozmnażaniu, takich jak niedożywianie ciężarnej samicy, chów wsobny (kojarzenie krewniacze) oraz manipulację genetyczną.