Kaliko - niezwykłe trójbarwne koty

99,9% samic kaliko ma unikalną trójbarwną sierść w kolorach: białym, pomarańczowym i czarnym. Ich futerka są w różnych wzorach i kocięta mogą pochodzić od rodziców o sierści w innych odcieniach i wzorach. Kontynuuj czytanie tego artykułu, aby dowiedzieć się więcej o kotach kaliko.

Koty kaliko: Co warto wiedzieć

Wierzcie lub nie, 1 na każde 3 tysiące trójkolorowych kotów to kocury, a tylko 1 na 10 000 z nich jest płodny. To oznacza, że ​​prawie zawsze są to kotki i mają one komórki z dwoma chromosomami X. Gen znajdujący się na chromosomie X jest odpowiedzialny za pomarańczowe futro kotów.

Jedynym sposobem, aby kot miał futro z czarno-białymi łatami, jest posiadanie dwóch chromosomów X (w przypadku kotek).

Jednak chromosom X wytwarzający trójbarwne futro pochodzi od matki lub ojca (samce mają chromosomy XY). Kolory pomarańczowe i czarne znajdują się w chromosomie X a biel w genie S, która może być jaśniejsza lub ciemniejsza w różnych częściach ciała.

Warto wspomnieć, że chromosom Y nie jest związany z żadnym konkretnym kolorem i jest odpowiedzialny jedynie za determinację płci. Geny mogą być dominujące lub recesywne (ukryte, gdy obecny jest gen dominujący). W przypadku kotów kaliko pomarańczowy gen dominujący i pomarańczowy gen recesywny powodują “kombinację kolorów”.

Kiedy kocur może być kaliko?

Jest to bardzo rzadkie, a warunki są następujące:

• Anomalia genetyczna: obecność więcej niż dwóch chromosomów płciowych. Jeśli kot ma chromosomy XXY, będzie miał trójbarwną sierść, ale będzie również bezpłodny.
• Mutacja somatyczna: Pomarańczowy kocur może mieć czarne plamy, podobne do znamion występujących u ludzi.
• Chimery: Kiedy kot pochodzi z jaj zapłodnionych przez różne plemniki.
• Hermafrodytyzm: pochodzi od samic, u których wystąpiły zaburzenia równowagi hormonalnej podczas rozwoju płodu.

Należy pamiętać, że koty kaliko mają zespół Klinefeltera, który nie tylko powoduje bezpłodność, ale także przysparza szereg problemów zdrowotnych. Mogą to być między innymi zniekształcenie genitaliów, uszkodzenie mózgu lub niewydolność narządów. Zazwyczaj nie żyją długo a jeśli tak, wymagają intensywnej opieki i leczenia.

Legendy o kotach kaliko

Ze względu na to, że futro tych kotów jest tak wyjątkowe już od czasów starożytnych (w Egipcie znaleziono szczątki trójkolorowych kotów z czasów starożytności) – wierzono, że posiadają one magiczne moce. Na przykład japońscy żeglarze zawsze mieli kota kaliko na swoich statkach, aby chroniły ich przed burzami i odstraszały złe duchy.

Najbardziej znana legenda związana z kotami kaliko pochodzi z roku 1100, gdy w tybetańskich klasztorach dochodziło do ciągłych nieporozumień i kłótni. Wszyscy czuli się bardzo nieswojo, ponieważ nie mogli żyć w ze sobą w zgodzie.

Trzej mnisi z najważniejszych świątyń zaczęli pościć w poszukiwaniu mądrości i oświecenia, aby rozwiązać problem. Następnego dnia, trójkolorowa kotka pojawiła się w drzwiach klasztoru wraz z trzema młodymi, wszystkie były rodzaju żeńskiego. Mnisi wierzyli, że to znak z niebios i zaopiekowali się nimi.

Podczas następnego spotkania mnisi doszli do wniosku, że kolory kociąt są symbolami: biały i czarny reprezentują Yin i Yang (siły przeciwne), a pomarańczowy ziemię. Dlatego musieli przezwyciężyć różnice między sobą. Nowo narodzone kocięta także coś symbolizowały: reprezentowały wszystko co nowe, zmienione i zjednoczone.

Podobnie słynne  legendy o “Kocie szczęścia”, a także japońska przypowieść o Maneki-Neko – są o kotach kaliko. Ludzie często umieszczają figurki przedstawiające te koty w swoich domach i sklepach na szczęście. Kot na takim posągu ma podniesioną łapę i nią macha.