Jak wygląda życie psa przewodnika?

Praca jako przewodnik jest jedną z najtrudniejszych, jaką może wykonywać pies. Dzisiaj dowiesz się więcej o tym, jak wygląda życie psa przewodnika. Porozmawiamy o ich tresurze oraz o tym, co muszą codziennie robić dla osób, dla których pracują.

Jak wygląda życie psa przewodnika

Pies przewodnik pomaga ludziom, którzy mają zaburzenia wzroku lub są niewidomi. Pomagają im chodzić po ulicach, pokazują gdzie i kiedy mogą przejść przez ulicę, a także pomagają bezpiecznie korzystać z transportu publicznego.

Psy te pomagają również w domu. Na przykład, podnoszą rzeczy, które spadły i usuwają przeszkody dla właściciela. Pomagają też otwierać drzwi i szuflady osobom, które mają ograniczoną mobilność.

W przeciwieństwie do innych psów pracujących, takich jak psy policyjne, pies przewodnik nie odpoczywa. Pełni on rolę oczu właściciela i cały czas musi z nim być. Psy te przechodzą specjalny, intensywny trening, ponieważ muszą wiele wiedzieć na temat norm społecznych.

Początek życia psa przewodnika: okres szczenięcy

Psy przewodniki przychodzą na świat w stowarzyszeniach, które je szkolą i przekażą ludziom, którym będą pomagać przez całe życie. Miejsca te przeprowadziły selekcję genetyczną, aby znaleźć najlepszą osobowość i temperament dla takiego psa.

Najczęściej, psimi przewodnikami zostają labrador retrievery, golden retrievery i owczarki niemieckie. Ich osobowość idealnie pasuje do profilu, ponieważ zwierzęta te są inteligentne, cierpliwe lecz zdeterminowane i potrafią podejmować decyzje.

Rodzą się też w wysoce kontrolowanych środowiskach, w których ludzie upewniają się, że ciąża i poród przebiegają bez problemów.

W przeciwieństwie do psów policyjnych, pies przewodnik nie musi zacząć treningu już za szczeniaka. Psy te spędzą pierwsze lata życia w rodzinach zastępczych. Rolą tych rodzin jest pokazanie im świata oraz nauczenie ich dobrego zachowania niezależnie od sytuacji.

Szczeniak psa przewodnika wraca do stowarzyszenia po ukończeniu roku. Do tego czasu powinien nauczyć się żyć w zgodzie z rodziną, przebywać na ulicy, nawiązywać interakcje z ludźmi i psami, prawidłowo zachowywać w restauracjach, miejscach pracy i środkach transportu publicznego. Dopiero wtedy jest gotowy do szkolenia.

Szkolenie

Po powrocie do stowarzyszenia, przyszły pies przewodnik rozpoczyna szkolenie. Zespół profesjonalistów uczy go tego, co nie jest łatwe dla psa, czyli bezpiecznego przechodzenia przez ulicę, unikania rozproszenia uwagi (witania innych psów) oraz chodzenia w linii prostej.

Psy uczą się też rozpoznawać stopnie i schody oraz powstrzymywać właścicieli przed wchodzeniem na niebezpieczne tereny i do miejsc z nisko zawieszonymi gałęziami lub daszkami, na które właściciel może wpaść.

Praca tych psów polega na zapewnieniu właścicielowi bezpieczeństwa, gdy znajduje się on poza domem.

Szkolenie trwa rok. Gdy pies kończy dwa lata jego nauka dobiega końca i jest gotowy być z nowym właścicielem do końca swojego życia, jako pies pracujący.

Jednakże nie każdy pies kończy szkolenie na wystarczająco wysokim poziomie, ponieważ nie może się wystarczająco skupić, lub nie uczy się tak szybko, jak powinien.

Jeśli nie uda mu się zostać psem przewodnikiem, stowarzyszenie oddaje go do adopcji rodzinie, która nie potrzebuje takiej pomocy.

Dorosłe życie i praca psa przewodnika

Życie psa przewodnika tak naprawdę zaczyna się wtedy, gdy spotyka swojego właściciela. Po ukończeniu szkolenia, stowarzyszenie wybiera osobę, która zgłosiła się po taką pomoc i rozpoczyna proces adaptacyjny, podczas którego nowy właściciel musi się nauczyć rozumieć, co pies chce mu przekazać.

Po tym okresie właściciel i pies mogą razem zamieszkać. Pies na zawsze pozostanie własnością prawną stowarzyszenia, które go przeszkoliło i to właśnie ono zajmuje się dietą oraz opieką lekarską nad psem.

Stowarzyszenie odkrywa ważną rolę w opiece nad zdrowiem i samopoczuciem zwierzęcia przez cały okres, w którym pies pracuje.

Po zakończeniu okresu adaptacji, życie psa kręci się wokół właściciela. Pracuje on 24 godziny na dobę, bez przerwy, ponieważ w domu jest tyle samo do zrobienia, co na dworze.

Psy przewodniki pracują zazwyczaj do czasu, aż skończą 10 lub 12 lat. Jednakże zawsze mogą wcześniej przejść na emeryturę, jeśli pojawią się problemy zdrowotne – ich lub właściciela. Jest to jednak tylko uogólnienie, ponieważ jest to rozpatrywane indywidualnie.

Kiedy osiągną ten wiek, należy zadecydować o ich przyszłości: jest to adopcja przez obecnego właściciela lub przez inną rodzinę bez specjalnych potrzeb. Niezależnie od wszystkiego zwierzęta kończą pracę i zaczynają się zachowywać, oraz żyć, jak wszystkie inne pupile.

Kontrowersje

Wielu trenerów poddało wątpliwości szkolenie i życie psa przewodnika. Niektórzy ludzie pracują nad nowymi technologiami, aby w przyszłości wymienić psy na maszyny.

Intensywne szkolenie tych psów jest szczególnie mocno krytykowane. Szkoły zajmujące się tresurą twierdzą, że traktują zwierzęta z szacunkiem, jednak niektórzy byli pracownicy twierdzą, że do szkolenia często wykorzystywane są obroże sprawiające ból oraz kary. Są to wyjątkowo problematyczne metody.

Ludzie wątpią również w to, że psy mogą być szczęśliwe, jeśli przez większą część życia pracują 24 godziny na dobę. Zwraca się uwagę na to, że psy policyjne oraz psi aktorzy pracują jedynie kilka godzin w tygodniu i mają dni wolne.

Wymagania wobec psa przewodnika wymagają od niego zaprzeczenia podstawowym instynktom, takim jak obwąchiwanie rzeczy na spacerze, znaczenie terenu czy witanie innych psów.

Ludzie, którzy adoptowali takie psy po zakończeniu przez nie pracy mówią, że zwierzęta ta mają wiele urazów psychicznych i fizycznych.

Psy przewodniki są niezbędną częścią życia wielu osób. Psy te pomagają im wieść normalne życie w zamian za uczucie. Jednak niektórzy twierdzą, że sposób szkolenia tych psów oraz narzucany im styl życia są problematyczne.