Homarzec – oto 5 ciekawych faktów
Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez
Homarzec to skorupiak z rodziny dziesięcionogów, który wykazuje pewne podobieństwa do krewetki. Ma duże szczypce podobne do homara i niezrównany smak, który jest bardzo ceniony. Chociaż jest dobrze znany w niektórych kulturach, istnieje kilka interesujących i ciekawych nieznanych faktów na jego temat.
Naukowa nazwa tego gatunku to Nephrops norvegicus. Należy do rodziny Homarowatych (Nephropidae), do której należą również inne znane w gastronomii wielu krajów dziesięcionogów, takie jak homary. Czytaj dalej i poznaj kilka ciekawych faktów na temat homara.
Jak wygląda homarzec?
Na pierwszy rzut oka wygląd homarzaka przypomina langustę pospolitą, z tą różnicą, że jest on bardziej wydłużona, smukła i ma “kolczaste” szczypce. Przeciętnie osiąga długość prawie 18 centymetrów i waży około 85 gramów.
W przeciwieństwie do swojego bliskiego krewnego, homara, ubarwienie langusty jest pomarańczowe i bardziej podobne do ubarwienia krewetki. Mimo że ma pancerz, odcienie jego ciała nie sprawiają, że wygląda na tak grubego jak inni przedstawiciele tego taksonu.
Fascynujące fakty o homarzakach
Choć prawdą jest, że homarzec jest ważnym gatunkiem dla przemysłu rybnego, istnieją pewne mało znane i interesujące fakty na jego temat. Do najbardziej fascynujących należą:
1. Żyją na dużych głębokościach
Homarzaki można znaleźć na głębokościach od 30 do 400 metrów. Oznacza to, że są nieco trudniejsze do złowienia niż homary (żyją na głębokości poniżej 100 metrów), ale są bardziej obfite, co znacznie obniża ich koszt handlowy. Szybciej też osiągają wielkość handlową.
2. Są tanie tylko w Europie
Pomimo swojej obfitości homary są tanie tylko w regionach europejskich w pobliżu Morza Śródziemnego i Oceanu Atlantyckiego. Dzieje się tak dlatego, że po śmierci zbyt szybko się rozkłada, co sprawia, że eksport do innych krajów jest niepraktyczny bez zwiększania kosztów. Oczywiście można go znaleźć w sprzedaży w różnych krajach, ale jego cena nie jest tak przystępna jak w Europie.
3. Żywi się szczątkami meduz
Homarzec uznaje się za gatunek wszystkożerny, który może jeść różne małe bezkręgowce, a nawet niektóre ryby. Zaobserwowano jednak, że zjada również szczątki meduz, które zginęły w morzu. Szacuje się, że meduzy stanowią ponad 50% ich głównej diety, dostarczając im energii niezbędnej do codziennej aktywności.
4. Są doskonałymi kopaczami
Homarzaki to skorupiaki, które uwielbiają ciemne miejsca, więc mają tendencję do kopania własnych “nor”, żeby chronić się przed drapieżnikami. Te podwodne struktury mają około 30 centymetrów głębokości i do 80 centymetrów długości. Ponieważ są to ich główne schronienia, jedną z najczęstszych technik ich połowu jest używanie włoków.
5. Ich jaja zmieniają kolor w miarę rozwoju
Po zapłodnieniu samica składa zielonkawe jaja. Jednak w miarę rozwoju ich kolor zmienia się na bardziej czerwonawy. W ten sposób kamuflują się przez egzoszkielet matki, która nosi je do momentu wyklucia.
Jak widać, homarzec jest skorupiakiem, który kryje w sobie kilka interesujących faktów dotyczących jego biologii. Ten gatunek, choć znany ze swojego znaczenia gastronomicznego, ma swój szczególny urok i jest kluczowym organizmem dla fauny morskiej.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Becker, C., Cunningham, E. M., Dick, J. T., Eagling, L. E., & Sigwart, J. D. (2018). A unified scale for female reproductive stages in the Norway lobster (Nephrops norvegicus): evidence from macroscopic and microscopic characterization. Journal of morphology, 279(12), 1700-1715.
- Fariña, A. C., Freire, J., & González-Gurriarán, E. (1994). Nephrops norvegicus in the Galician continental shelf (NW Spain): abundance and distribution. Fisheries Research, 19(3-4), 333-347.
- Dunlop, K. M., Jones, D. O., & Sweetman, A. K. (2017). Direct evidence of an efficient energy transfer pathway from jellyfish carcasses to a commercially important deep-water species. Scientific Reports, 7(1), 1-4.
- Aydin, I., & Aydin, C. (2011). Length-length and length-weight relationships in Nephrops norvegicus from the Aegean Sea (Linnaeus, 1758). Mediterranean Marine Science, 12(1), 121-128.
- Johnson, M., & Johnson, M. (2013). The ecology and biology of Nephrops norvegicus. Academic Press.
- ARTÜZ, M. L. (2004). Distribution of Nephrops norvegicus (Linnaeus, 1758) in sea of Marmara. Fisheries Advisory Comission.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.