Kondor kalifornijski: część ekipy sprzątającej ziemi
Kondor kalifornijski to największy latający ptak w Ameryce Północnej i kiedyś dominował na zachodnim niebie. Niestety gatunek ten systematycznie znikał przez większą część XX wieku, dopóki nie wprowadzono drastycznych środków zapobiegających jego wyginięciu.
Populacja kondorów kalifornijskich spadła do zaledwie 22 osobników na świecie pod koniec lat siedemdziesiątych. Ostatnia grupa dzikich kondorów została schwytana w 1987 roku, aby uratować gatunek. Wysiłki na rzecz przywrócenia kondorów rozpoczęły się w 1992 roku i trwają aż do dziś.
Kondor kalifornijski: anatomia i siedlisko
Okazy tego pięknego ptaka mają od 109 do 134 cm długości od głowy do ogona. Ponadto chociaż występuje zdecydowany dymorfizm płciowy, różnice w wielkości między płciami są minimalne; jak zwykle samiec jest nieco większy niż samica.
Rozpiętość skrzydeł dorosłego ptaka z tego gatunku może sięgać do 300 cm, gdy są rozłożone. Jeśli zaś chodzi o jego wygląd, to kondor kalifornijski jest czarny z białymi plamami i ma łysą głowę z kilkoma piórami. Kolor głowy zmienia się od białego do pomarańczowego i czerwonawo-fioletowego.
Naga głowa kondora kalifornijskiego ma zapewnić higienę, ponieważ spożywa on martwe i zgniłe mięso. To dlatego, że wkładają głowy do zwłok podczas jedzenia.
Kondory żyją w skalistych i zalesionych regionach obejmujących kaniony oraz góry. Poza tym wędrują także po nadmorskich górach środkowej i południowej Kalifornii. Ich stałe miejsca lęgowe muszą mieć skaliste klify i gruz, aby ptaki mogły wygodnie i bezpiecznie budować gniazda.
Zwyczaje żywieniowe
Dieta kondora kalifornijskiego jest raczej nieapetyczna dla ludzi, chociaż jest istotna dla ekosystemu. Prawdą jest, że ptaki te stanowią ogromną część zespołu sprzątającego natury, odgrywając istotną rolę w bezpiecznym pozbywaniu się martwych zwierząt.
Zdrowie populacji takich padlinożerców ma duży wpływ na środowisko. Ogólnie rzecz biorąc, kondory preferują padlinę większych zwierząt, takich jak jelenie, bydło i owce. Jednak żywią się również królikami i wiewiórkami.
Należy pamiętać, że chociaż kondory wolą świeżą padlinę, w razie potrzeby zjedzą także zwierzęta w wysokim stopniu rozkładu. Kondory mogą przelecieć około 19 km dziennie, szukając pożywienia, i znajdują je dzięki idealnemu wzrokowi. Dorosłe osobniki muszą zjeść do 1,6 kg mięsa dziennie, chociaż niektóre mogą spożywać go nawet dwa razy więcej.
Ochrona gatunku
Niestety, ale kondor kalifornijski jest na skraju wyginięcia. Na przykład, pod koniec 1986 na wolności były tylko trzy okazy, a wszystkie były samcami. To był znaczący spadek z piętnastu dzikich ptaków (w tym pięciu par lęgowych), które żyły w 1984 roku.
Po kilku latach udanego programu hodowli w niewoli w Los Angeles i San Diego, niektóre osobniki zostały ponownie wypuszczone na wolność w latach 90.
Tylko czas pokaże, czy uda im się przetrwać, ale przypadek tego kondora pokazuje, jak ważna jest pomoc w kluczowych zadaniach związanych z ochroną gatunków, takich jak ochrona stosunkowo nienaruszonych siedlisk.
Kondor kalifornijski – rozmnażanie
Od lat 90. ponad 120 kondorów kalifornijskich zostało ponownie wypuszczonych do ich dzikich siedlisk, ale śmiertelność jest nadal wysoka. Ponadto socjalizacja ptaków hodowanych w niewoli jest trudna. Dlatego kontynuowana jest konserwacja gatunku w niewoli z długoterminowym planem ich ciągłego rozmnażania.
Dokładne przyczyny szybkiego spadku populacji kondora kalifornijskiego w ostatniej dekadzie nie są pewne. Jednak dobrze znane czynniki, które przyczyniają się do tego, obejmują zatrucie, skażenie chemiczne, ograniczenie i utratę ich naturalnego środowiska oraz ograniczone zasoby żywności.
Spożywanie zatrutego mięsa z przynętą, które rozkładane jest przez farmerów dla kojotów, jest jedną z przyczyn śmierci kondorów. Podobnie, jak zatrucie ołowiem po zjedzeniu kul, które pozostały w zwierzętach zabitych przez farmerów.
Zwyczaje godowe
Średnia długość życia kondora kalifornijskiego wynosi 37 lat w niewoli oraz 45 lat w środowisku naturalnym. Ich etap reprodukcyjny rozpoczyna się około szóstego roku życia. Następnie, po osiągnięciu pełnej dojrzałości, samce rozpoczynają zaloty, rozkładając skrzydła i kołysząc się na boki.
Następnie, gdy samica zgadza się na propozycję samca, łączą się w pary na całe życie. Składają jedno jajo co dwa lata, a okres inkubacji wynosi około 56 dni; jaja wykluwają się między lutym a kwietniem.
Kondory kalifornijskie budują gniazda w jaskiniach przy skałach lub między wychodniami skalnymi i szczelinami. Ponadto oboje rodzice są odpowiedzialni za jajo do narodzin pisklęcia, które będzie pod ich opieką przez rok i dopiero po tym czasie opuści gniazdo.