Kędziornik: zapylacz kwiatów z Nowej Zelandii
Napisane i zweryfikowane przez biotechnologa Alejandro Rodríguez
Kędziornik z rodziny miodojadów to prawdziwy miłośnik nektaru roślin nowozelandzkich.
Aby poznać to zwierzę musimy pokonać tysiące kilometrów, aż dotrzemy do Nowej Zelandii. Tam znajdujemy tego ciekawskiego i inteligentnego mieszkańca.
Kędziornik zawsze chętnie pożywi się nektarem otaczających go kwiatów i roślin. Jeśli go nie znasz, w tym artykule opowiemy Ci o nim więcej.
Kędziornik – co to za ptak?
Kędziornik (Prosthemadera novaeseelandiae) jest jedynym okazem z rodzaju Prosthemadera. Jego nazwa pochodzi z języka Maorysów i należy do grupy ptaków wróblowatych.
Do tego porządku należy ponad połowę ptaków na naszej planecie, które my powszechnie nazywamy po prostu ptakami. Wśród najczęstszych cech wróblowatych możemy wyróżnić ułożenie ich czterech palców lub ich niewielki rozmiar, jeśli porównamy je z innymi ptakami.
Cechy ogólne
Kędziornik jest, jak wspominaliśmy, ptakiem niezbyt dużym. Jego średni rozmiar wynosi od 27 do 32 centymetrów. Samce ważą około 65 do 105 gramów, podczas gdy samice zwykle mniejsze, ważą od 60 do 105 gramów.
Białe pióra wyróżniają się również na szyi i tuż pod głową, co czyni je łatwo rozpoznawalnymi.
Śpiew kędziornika jest dość osobliwy i głośny. Podobno są w stanie naśladować dźwięki i słowa, podobnie jak papugi. Różnorodność śpiewów i nawoływań tego ptaka jest bardzo szeroka, ponieważ każdy osobnik ma inne.
Kędziornik, wielbiciel nektaru
Dieta kędziornika oparta jest na nektarze, który zbiera z kwiatów różnych roślin. Ale ten ptak ma szczególne upodobanie do kwiatów lnu nowozelandzkiego (Phormium sp.), Drzewa kowhai lub kakabeak (Clianthus sp.).
Tak bardzo, że kwiaty tych roślin mają ten sam kształt, co dziób kędziornika, co ułatwia mu wydobycie nektaru. Jest to doskonały przykład koewolucji.
Oprócz nektaru kędziornik uzupełnia swoją dietę o owoce, owady, nasiona i pyłki. Jeśli chodzi o pożywienie – a także obronę terytorium – ptaki te mogą stać się bardzo agresywne.
Aby bronić swojego terytorium lub rośliny szczególnie bogatej w nektar, są w stanie napuszyć swoje ciała, aby wydawać się większe, a tym samym przestraszyć rywali.
Siedlisko i ochrona
Kędziornik zamieszkuje praktycznie całe terytorium Nowej Zelandii, ale największe populacje występują na Wyspie Północnej i innych obszarach Wyspy Południowej. W archipelagu Wysp Chatham odkryto nawet podgatunki kędziornika.
Preferuje obszary leśne, chociaż można go również zobaczyć na obszarach miejskich, takich jak stolica Wellington. Jest to zwierzę, które preferuje samotne życie lub życie z jednym partnerem. Bardzo rzadko można zobaczyć go w dużej grupie.
Wraz z nadejściem kolonizacji liczba okazów zmalała. Dzieje się tak z powodu niszczenia ich siedlisk i wprowadzaniu gatunków drapieżnych.
Na szczęście gatunek ten nie jest zagrożony wyginięciem, a Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) umieściła go w kategorii najniższego ryzyka.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Hill, S. D., Amiot, C., Ludbrook, M. R., & Ji, W. (2015). Seasonal variation in the song structure of tui (Prosthemadera novaeseelandiae). New Zealand Journal of Ecology, 39(1), 110-115
- Hill, S. D., Ji, W., Parker, K., Amiot, C., & Wells, S. (2012). A comparison of vocalisations between mainland tui (Prosthemadera novaeseelandiae novaeseelandiae) and Chatham Island tui (P. n. chathamensis). New Zealand Journal of Ecology, 37(2), 214-223.
- Dilks, P. E. T. E. R. (2004). Population status, breeding and ecology of Chatham Island tui (Prosthemadera novaeseelandiae chathamensis). Notornis, 51(4), 217-226.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.