Biczykoodwłokowce: charekterystyka i występowanie

Biczykoodwłokowce to rząd pajęczaków powszechnie znanych jako skorpion biczowy lub „vinegaroon”. Te stawonogi są podobne do skorpionów, ale nie mają żądła. Ich potoczna nazwa pochodzi od wydalanej przez nich substancji o kwaśnym zapachu przypominającym ocet.

Zamieszkują regiony tropikalne i podzwrotnikowe. Biczykoodwłokowce żyją pod skałami, kłodami i w innych miejscach, w których wilgotność otoczenia jest wystarczająco wysoka.

Czym z wyglądu charakteryzują się biczykoodwłokowce

Biczykoodwłokowce są stawonogami z rzędu podzwrotnikowych pajęczaków i na pierwszy rzut oka z wyglądu są dość podobne do prawdziwych skorpionów. Jednak, jeśli przyjrzymy się dokładniej, zauważymy, że istnieje wiele różnic. Przede wszystkim biczykoodwłokowce nie mają żadnego żądła.

Te pajęczaki mają długość od około 2 cm do 20 cm – w zależności od gatunku – a ich ciało dzieli się na dwie części: prosoma (głowotułów) i opistosoma (brzuch). Są albo czerwonawo-brązowe, albo w ciemniejszym zabarwieniu.

Prosoma odpowiada głowie i klatce piersiowej, które są ze sobą połączone. Biczykoodwłokowce mają parę prostych oczu i grupę bocznych przyoczek, które są strukturami fotoreceptorowymi obecnymi u wielu stawonogów i funkcjonują jako prymitywne oczy. Zwierzęta te mają również szczękoczułki i nogogłaszczki.

Te stawonogi mają osiem nóg, ale nie używają ich wszystkich do poruszania się. Pierwsza para nóg, która jest dłuższa i węższa, pomaga im wykryć zdobycz za pomocą wibracji, które przenoszą się przez podłoże. Można powiedzieć, że te kończyny są ich przewodnikiem w ciemności.

Opistosoma składa się z 12 segmentów, które rozdzielają narządy płciowe, przetchlinki oddechowe, odbyt i otwory gruczołów odbytu po obu stronach. Poprzez te gruczoły biczykoodwłokowce wydalają substancję o zapachu podobnym do octu. Na końcu ciała mają długą, wielostawową wić, co jest charakterystyczne dla uropygidów.

Siedlisko biczykoodwłokowców

Biczykoodwłokowce zamieszkują obszary o dużej wilgotności, takie jak regiony tropikalne i podzwrotnikowe. W ciągu dnia przebywają w norach, które same kopią lub pod kłodami, skałami czy innymi naturalnymi szczątkami.

Zwyczaje żywieniowe i rozrodcze biczykoodwłokowców

Biczykoodwłokowce to zwierzęta drapieżne, żywiące się owadami, robakami, karaluchami, świerszczami, a w niektórych przypadkach nawet innymi pajęczakami, takimi jak skorpiony i pająki. Ich dieta w niewoli opiera się na małych świerszczach, karaluchach lub larwach drewnojada, chrząszczach mącznika i innych owadach.

Rozmnażanie jest podobne jak w przypadku skorpionów. Jeśli chodzi o różnice w wyglądzie zewnętrznym, to samce mają smuklejszą budowę niż samice i można je odróżnić po segmentach ich brzucha.

Po tanecznych zalotach samiec składa spermatofor, który samica składa w swoim zbiorniku nasiennym. Następnie samica kopie norę, w której chowa się, aby chronić swoje potomstwo.

Po zapłodnieniu jajeczka rozwijają się w strukturę, która zwisa z brzucha samicy. Z jaj wylęga się około 15 do 20 młodych, które matka będzie nosić na plecach, aż dojdą do stadium nimfy, a potem do wrzucenia skóry, kiedy to młode staną się samodzielne.

Skąd wzięła się nazwa „vinegaroon”?

Biczykoodwłokowce są uważane za zwierzęta nieszkodliwe, ponieważ wydzielana przez nie substancja jest nieszkodliwa dla ludzi. Jest to płyn składający się głównie z kwasu octowego, wody i kwasu kaprynowego.

Funkcja tej substancji jest zarówno ofensywna, jak i defensywna. Zwierzęta wydalają go na swoją zdobycz, aby osłabić jej naskórek i łatwiej złapać ją swoimi nogogłaszczkami. Mogą skierować strumień substancji na swoje ofiary za pomocą szypułki — odcinka łączącego prosomę z opistosomą.

Biczykoodwłokowce są również hodowane i trzymane w niewoli, w terrariach przystosowanych do wymaganych przez nie warunków wilgotnościowych i temperaturowych.

Zalecane terraria muszą mieć rozmiar 30 cm sześciennych z podłożem umożliwiającym zakopywanie się, takim jak włókna kokosowe. Niezbędne są też gładkie ściany, po których nie można się wspinać.

Aby odtworzyć warunki z naturalnego środowiska, w terrarium potrzebne jest środowisko o dużej wilgotności. Dobre oświetlenie nie jest konieczne, ponieważ są to zwierzęta nocne. Temperatura musi przekraczać 20 stopni Celsjusza.

Biczykoodwłokowce żyją samotnie i gromadzą się tylko w sezonie lęgowym, więc nie trzyma się dwóch okazów w tym samym terrarium. Generalnie są dość aktywne, ale w okresie zrzucania skóry mogą przejść w stan letargu. Należy pamiętać, że w tym procesie bardzo ważne jest zachowanie odpowiedniej wilgotności.