Doping u koni sportowych

3 min.

Kwestia dopingu w zawodach z udziałem zwierząt jest złożona. Jest ona pełna zawiłości i nie zawsze jest tak łatwa, jak się wydaje. W tym artykule przedstawiamy niektóre z jego cech szczególnych.

Napisane i zweryfikowane przez weterynarza Érica Terrón González

Napisany przez Érica Terrón González

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Doping u koni po raz pierwszy został wymieniony w angielskim słowniku w 1889 roku. Dziś interpretuje się ją jako stosowanie niedozwolonych substancji, które mogą wpływać na ich wyniki, zarówno na dobre, jak i na złe. Obejmuje to wiele zabiegów weterynaryjnych powszechnie stosowanych w hodowli koni.

Wszyscy jesteśmy świadomi istnienia celowego dopingu, ale co z dopingiem niezamierzonym? W ostatnich dekadach odnotowano kilka przypadków dopingu wynikających z niedopatrzeń lub braku informacji. Dlatego tak ważne jest, aby osoba odpowiedzialna za zwierzęta konkursowe miała wystarczającą wiedzę na temat dopingu.

Doping u koni: praktyka historyczna

Doping u zwierząt sportowych i użytkowych istnieje od czasów starożytnych. W mitologii greckiej odnotowano kilka przykładów:

Diomedes, syn Aresa, karmił swoje konie ludzkim mięsem, aby uczynić je dzikimi i niezwyciężonymi.
Phylostratos opowiadał, że trzy wieki przed Jezusem Chrystusem uczestnicy igrzysk olimpijskich używali mikstur, aby poprawić swoje zdolności atletyczne.
Morgan, C.E., 1958, twierdzi, że w starożytnym Rzymie podawano koniom miód pitny, aby poprawić ich wyniki.
W XVIII-wiecznej Anglii startującym koniom podawano napoje alkoholowe, aby je zachęcić.

Dlaczego walka z dopingiem u koni jest tak ważna?

Praktyka dopingu narusza wszelkie zasady etyki sportowej. Ponadto szkodzi zdrowiu danych zwierząt, ponieważ muszą one znosić skutki działania szkodliwych substancji. Nie mówiąc już o tym, że często jest ona uprawiana przez nieprofesjonalistów, bez wiedzy i poszanowania zasad jałowości.

Doping u koni może wpływać nawet na programy hodowlane i selekcyjne. Wyobraźmy sobie program hodowlany oparty na wynikach uzyskanych w zmanipulowanym konkursie. Taki plan byłby skazany na niepowodzenie, ponieważ osiągnięte wyniki nie byłyby przypisane do konia, a konie miernej jakości byłyby wykorzystywane jako materiał hodowlany.

Jakie substancje są zabronione u koni startujących w zawodach?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami zabronione jest stosowanie jakichkolwiek substancji działających na konia:

Układ nerwowy, sercowo-naczyniowy, hormonalny lub immunologiczny, z wyjątkiem obowiązkowych szczepień.
Układ oddechowy, pokarmowy, moczowy, rozrodczy i ruchowy.
Substancje przeciwzakaźne, przeciwgorączkowe, przeciwbólowe, przeciwzapalne i cytotoksyczne.

Leki dopingowe

Tego typu leki stosuje zazwyczaj osoba odpowiedzialna za konia, dla własnej korzyści. Tak jest w przypadku krótkotrwałych środków pobudzających, takich jak amfetamina, kokaina czy narkotyki. Ale także środki anaboliczne stosowane wielokrotnie. Albo, na przykład u koni lękliwych, podawanie małych dawek środków uspokajających.

Leki osłabiające

W tym przypadku uważa się, że są one stosowane przez osoby obce dla zwierząt. Na szczególną uwagę zasługuje stosowanie dużych dawek środków uspokajających, nasennych lub depresyjnych w celu pogorszenia wyników wyścigu.

Leki w celu przywrócenia lub odzyskania sprawności

Tutaj możemy odnieść się do stosowania leków przeciwzapalnych, zarówno sterydowych, jak i niesteroidowych. Co prawda w niektórych krajach ich stosowanie jest dozwolone, ale zawsze podlega kontroli weterynaryjnej. To samo dotyczy terapii płynami i elektrolitami. Inaczej jest w przypadku środków znieczulenia miejscowego, których stosowanie jest zawsze zabronione.

Inne trendy dopingowe u koni

Na przykład podawanie pewnych substancji w celu zamaskowania wykrycia nielegalnych leków. Albo leki, które zwiększają diurezę, a więc zmniejszają względne stężenie leków w organizmie. Ale także autotransfuzje, poszczenie w celu zwiększania wydajności czy stosowanie erytropoetyny.

Nota końcowa

Powinniśmy być świadomi, że kontrola dopingowa zawsze była uważana za trudne zadanie. Powód jest dwojaki:

Z jednej strony należy wziąć pod uwagę trudności techniczne związane z testami diagnostycznymi.
Z drugiej strony, w różnych krajach świata obowiązują różne kryteria.

Istnieje wiele substancji powszechnie stosowanych w medycynie koni, które mogą zmieniać osiągi koni sportowych. Dlatego możliwość wykrycia któregokolwiek z nich w płynach ustrojowych koni jest ogromna. Nie mówiąc już o tym, że każdy środek jest podawany w określonej dawce i metabolizowany inną drogą.

W ten sposób mówienie o kontroli stosowania leków jest skomplikowane i ma duże prawdopodobieństwo, że stanie się dopingiem.