Czapla siwa: siedlisko, charakterystyka i ciekawostki
Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez
Czapla siwa to duży ptak z długą szyją, który żyje w starym świecie. Ponieważ jest to zwierzę wodne, często można zaobserwować, że większość czasu spędza w wodzie lub na brzegu zbiornika wodnego. Może jednak opuścić swoje siedlisko w celu migracji i znalezienia cieplejszych obszarów.
Naukowa nazwa tego gatunku to Ardea cinerea. Należy do rodziny czaplowatych (Ardeidae), która obejmuje kilka rodzajów czapli, czaple i czaple nocne. Wszystkie wyróżniają się smukłymi, wysokimi ciałami i długimi, giętkimi szyjami, które odróżniają je od innych ptaków. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym okazie.
Siedlisko i rozmieszczenie
Rozmieszczenie czapli siwej jest bardzo rozległe na starym kontynencie, obejmując naturalnie dużą część Eurazji i Afryki. Niektóre osobniki są jednak bardzo mobilne, a obserwacje atopowe odnotowano w Ameryce Północnej, Australii i na Grenlandii.
Jak już wspomniano, ptak ten jest wodny i w dużym stopniu zależy od istnienia zbiornika wodnego (słodkiego lub słonego). Z tego powodu można go znaleźć w ujściach rzek, jeziorach, bagnach i w pobliżu morza, choć preferuje płytkie obszary, ponieważ ułatwia to zdobywanie pożywienia.
Cechy fizyczne czapli siwej
Czapla siwa ma wydłużone ciało o wysokości od 84 do 102 centymetrów i rozpiętości skrzydeł od 155 do 175 centymetrów. Ma smukłą budowę i waży zaledwie ponad kilogram. Ponadto ma mały dziób, elastyczną szyję i może się wydłużać lub kurczyć, aby zwiększyć siłę swoich ruchów.
W przeciwieństwie do innych ptaków wodnych, czapla siwa zazwyczaj nie pływa w zamieszkiwanych przez siebie zbiornikach wodnych, ale zatrzymuje się w płytkich miejscach, aby się pożywić. W rzeczywistości ma parę wydłużonych nóg, które pozwalają mu podpierać się bez zamaczania upierzenia.
Jeśli chodzi o ubarwienie, ptak ten ma szare upierzenie na całym ciele, z kilkoma czarnymi i białymi plamami na głowie i konturach kończyn. Nie całe jej upierzenie jest gładkie, ale ma kilka długich, puszystych piór na grzebieniu i szyi, co sprawia, że wygląda jakby miała grzebień i brodę.
Zachowanie
Ciekawym aspektem u czapli siwej jest to, że dostępność zasobów modyfikuje jej zachowanie. Gdy jest wystarczająco dużo pożywienia dla wszystkich, spokojnie współistnieją z innymi ptakami. Jednak gdy tylko zaczyna brakować pożywienia, populacje stają się agresywne, nawet w obrębie gniazda. Może to prowadzić do dzieciobójstwa, które jest jedną z najważniejszych przyczyn śmiertelności piskląt.
Czaple mają też osobliwy sposób okazywania niezadowolenia ze swoich towarzyszy. Otóż odnoszą bródki na znak agresji i terytorialności. Niektóre z nich poruszają nawet giętkimi szyjami, aby sygnał był bardziej widoczny i aby intruzi jak najszybciej się oddalili.
Dieta czapli siwej
Dieta czapli siwej składa się z różnych gatunków ryb, choć czasem zjada też inne ofiary, takie jak owady, skorupiaki, żaby i niektóre małe ssaki. Jego technika łowiecka polega na czekaniu na przepływającą rybę, a następnie łapaniu jej szybkim ruchem. Dlatego często można ją zobaczyć stojącą na środku wody przez dłuższy czas.
Rozmnażanie
Sezon lęgowy czapli siwej rozpoczyna się w lutym, a kończy w czerwcu. Na początku samce rozchodzą się po całym terytorium w poszukiwaniu dobrego miejsca do gniazdowania na drzewach. Gdy tylko go znajdą, zaczną wydawać różne dźwięki, aby przyciągnąć potencjalnych partnerów.
W przeciwieństwie do innych ptaków, u tego gatunku nie tylko samice mają możliwość wyboru, ale także samce decydują, czy zaakceptować swoją partnerkę. Jeśli obie pary się “wspierają”, samiec zacznie “tańczyć” całym ciałem, próbując nakłonić samicę do zgodzenia się na spółkowanie.
Gdy para się pielęgnuje, oznacza to, że sformalizowała swój związek i nie rozdzieli się, chyba że jedno z nich umrze (monogamia). Po zalotach oboje rozpoczynają budowę gniazda, a samica składa 3-5 jaj w sezonie. Młode wylęgają się średnio po 26 dniach i są pod opieką rodziców do czasu, aż staną się samodzielne (w ciągu 14 tygodni).
Jak widzisz, czapla siwa jest pospolitym i interesującym gatunkiem ze Starego Świata. Chociaż ma wiele cech fizycznych wspólnych z innymi czaplami, wyróżnia się swoim zachowaniem i specyficznym, grubym upierzeniem. W końcu ten piękny ptak jest doskonałym przykładem tego, jak wspaniała i złożona może być natura.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Dimalexis, A., Pyrovetsi, M., & Sgardelis, S. (1997). Foraging ecology of the grey heron (Ardea cinerea), great egret (Ardea alba) and little egret (Egretta garzetta) in response to habitat, at 2 Greek wetlands. Colonial waterbirds, 261-272.
- Jakubas, D. (2005). Factors affecting the breeding success of the grey heron (Ardea cinerea) in northern Poland. Journal of Ornithology, 146(1), 27-33.
- Renner, M., & Linegar, P. D. (2007). The first specimen record of Gray Heron (Ardea cinerea) for North America. The Wilson Journal of Ornithology, 119(1), 134-136.
- Butler, R. W. (1991). Habitat selection and time of breeding in the great blue heron,(Ardea herodias) (Doctoral dissertation, University of British Columbia).
- Marion, L. (1989). Territorial feeding and colonial breeding are not mutually exclusive: the case of the Grey Heron (Ardea cinerea). The Journal of Animal Ecology, 693-710.
- Bower, J. and D. Rabago. (2012). “Ardea cinerea” (On-line), Animal Diversity Web. Recuperado el 19 de enero de 2023, disponible en: https://animaldiversity.org/accounts/Ardea_cinerea/
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.