Termin agapornis odnosi się do rodzaju ptaków należących do rodziny papugowatych, która ma około 9 gatunków pochodzących z kontynentu afrykańskiego. Jest wiele cech i ciekawostek znanych o agapornis, takich jak przywiązanie do partnera i piękne kolory, jakie prezentuje jego upierzenie. W każdym razie ptaki te mają wiele innych interesujących cech, które warto poznać.
Te małe papugi nie przekraczają 16 centymetrów długości i zwykle żywią się owocami i nasionami. Podobnie charakteryzują się długą żywotnością, która obejmuje od 8 do 10 lat w niewoli. Oto kilka ciekawostek, których mogłeś nie wiedzieć o tych ptakach.
1. Pochodzenie jego nazwy
Termin agapornis, przetłumaczony na starogrecki (ἀγάπης ὄρνις), wynika z połączenia dwóch terminów. Pierwszym z nich jest “agape”, co oznacza miłość lub uczucie, a drugim “ornis”, co tłumaczy się jako ptak. W związku z tym, ptaki te są znane jako ptaki miłości (inseparables w języku hiszpańskim) lub jako lovebirds w języku angielskim. Natomiast w języku polskim są przede wszystkim znane jako nierozłączki lub papużki nierozłączki.
Samice z tego rodzaju składają od 3 do 6 jaj po rozmnożeniu.
2. Najnowsze wprowadzenie
Chociaż rodzaj ten obejmuje 9 różnych gatunków, Agapornis fischeri jest jednym z najbardziej popularnych. Konkretnie, zwierzę to zostało odkryte w 1887 roku w Afryce przez dr Gustava Fishera, któremu zawdzięcza swoją nazwę. Jednak gatunek ten został wprowadzony do Europy w 1973 roku przez niemieckiego zoologa Carla Hagenbecka.
3. Kochające uosobienie
Jedną z ciekawostek agapornis jest to, że podobnie jak wiele innych ptaków, ten rodzaj obejmuje ptaki, które charakteryzują się monogamią. Odkąd znajdują partnera, tworzą nierozerwalny związek, jak wskazuje ich nazwa. Jeśli jednak ich partner umrze, ocalały może znaleźć innego partnera, z którym będzie mógł dzielić resztę życia.
Podobnie agapornis okazują wielką miłość swoim ludzkim towarzyszom. Są to ptaki, które wymagają uwagi i czasami można je docenić, prosząc swoich właścicieli o rozpieszczanie ich upierzenia. Wynika to z silnej więzi, którą udaje im się nawiązać z ludźmi, zarówno pojedynczo, jak i w parach
Ze względu na ich towarzyskość zawsze zaleca się trzymanie agapornis w parach.
4. Charakter terytorialny
Tak jak kochają, agapornis mogą czasami prezentować silny charakter terytorialny, gdy obcy zbliżają się do ich przestrzeni. Podobnie, jeśli nieznane zwierzę lub człowiek nie przypadnie im do gustu, mogą być bardzo agresywne i atakować je dziobami.
5. Łatwe szkolenie
Jeśli, jako właściciel zwierzęcia, poświęcisz godziny i cierpliwość na szkolenie agapornis, może to być łatwiejsze niż w przypadku innych ptaków. Możesz nauczyć swojego ptaka sztuczek, takich jak obracanie się wokół własnej osi, podskakiwanie na palcach czy podnoszenie przedmiotów za pomocą pazurów. Inteligencja i zwinność agapornis w uczeniu się takich sztuczek może być wzmocniona okazjonalnymi smakołykami.
6. Obecność w muzyce
Co ciekawe, argentyńska grupa pop cumbia nazywa się Agapornis lub AGP. Ten zespół charakteryzuje się mieszanką latynoskich brzmień, takich jak cumbia, reggaetón i pop. Jej logo to logo dwóch ptaków z rodzaju Agapornis zwróconych ku sobie nad czerwonym sercem.
7. Miłośnicy wody
Inną ciekawostką dotyczącą ptaków miłosnych jest to, że ptaki te uwielbiają nurkować w wodzie, więc dobrą opcją w niewoli jest posiadanie pojemnika, w którym mogą się odświeżyć (oprócz tego, którego używają do nawodnienia). Od czasu do czasu można je zanurzyć pod kranem z odrobiną wody: zobaczysz, jak potrząsają skrzydłami, aby oczyścić się jak najlepiej i cieszyć się dobrą kąpielą.
8. Brak dymorfizmu płciowego
Płeć tych ptaków jest niemożliwa do stwierdzenia gołym okiem. Samce i samice są do siebie tak podobne, że aby poznać ich płeć na poziomie chromosomalnym, konieczna jest analiza DNA. Jednakże, (mniej skuteczne) metody mogą być stosowane do określenia płci zwierzęcia, takie jak patrzenie na zachowanie ptaków. Uważa się, że samice są bardziej agresywne i autorytarne niż samce.
9. Pewność na zewnątrz klatki
Agapornis to wesołe i ciekawskie ptaki, dlatego ważne jest, aby miały dużo miejsca do ćwiczeń. Dlatego nie jest złym pomysłem wypuszczanie ich z klatki od czasu do czasu, aby rozprostowały nogi i weszły w interakcję z innymi pomieszczeniami w domu. Wzbogacenie środowiska jest niezbędne dla tych gatunków.
Uważaj na otwarte okna i wtyczki, jeśli chcesz usunąć agapornis z klatki.
10. Kolory i pary
Upierzenie agapornis jest jednym z aspektów, z powodu którego są tak popularne w niewoli. Ogólnie rzecz biorąc, najbardziej znanymi kolorami tego rodzaju ptaków są zielony, żółty i pomarańczowy. Zdarzają się jednak również okazy w odcieniach błękitu, fioletu, bieli czy czerni.
Z drugiej strony, jak wspomniano powyżej, bardzo ważne jest, aby ptaki te rozwijały się w parach. Chociaż możliwe jest utrzymanie jednego zwierzęcia i ustanowienie silnej, kochającej więzi z opiekunem, najlepiej jest dbać o parę, która może się rozmnażać i dzielić przestrzeń w przyszłości.
11. Są zygdaktylami
Może to zabrzmieć dziwnie, ale termin zygodactyl odnosi się do kształtu pazurów tego ptaka. W przypadku agapornis, kształt ten różni się od wielu innych ptaków, ponieważ 2 palce u nóg skierowane są do przodu, podczas gdy pozostałe 2 palce skierowane są do tyłu. Jego kończyny są przygotowane do wspinania się po drzewach.
Większość ptaków to Anissodactyla, co oznacza, że mają 3 palce z przodu i 1 z tyłu.
Jak widać, jest kilka ciekawostek dotyczących agapornis, o których być może nie wiedziałeś. W każdym razie opieka w niewoli wymaga czasu i uwagi, aby nauczyły się sztuczek, a przede wszystkim, aby mogły rozwijać się emocjonalnie bez popadania w depresję i inne związane z nią objawy. Nie są to ptaki odpowiednie dla wszystkich opiekunów.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
Dyck, J. (1971). Structure and colour-production of the blue barbs of Agapornis roseicollis and Cotinga maynana. Zeitschrift für Zellforschung und Mikroskopische Anatomie, 115(1), 17-29. Recogido el
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.
