Logo image
Logo image

10 najniebezpieczniejszych gadów

5 min.
Jednym z największych problemów i powodem wzrostu liczby konfrontacji między gadami a ludźmi jest przesiedlanie i inwazja na ich siedliska.
10 najniebezpieczniejszych gadów
Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Jak wszystkie żywe stworzenia, gady wykształciły mechanizmy obronne, które dają im fascynujące zdolności, ale czynią je niebezpiecznymi dla ludzi. W ten sposób są w stanie poradzić sobie z zagrożeniami, a nawet zlikwidować swoich wrogów jednym atakiem. Jest to ważne, bo może oznaczać dodatkowy dzień życia lub stanie się czyimś daniem głównym. Ze względu na duże rozpowszechnienie i różnorodność tych zwierząt, warunki, w jakich się rozwijają, prowadzą do istnienia bardziej zabójczych strategii niż inne. W rezultacie niektóre gatunki znajdują się na szczycie łańcucha, sprawując władzę nad innymi. Przeczytaj, aby poznać 10 najniebezpieczniejszych żyjących gadów.

Co to jest gad?

W przeszłości termin “gad” odnosił się do grupy taksonomicznej, która opisywała pełzające, suche, łuskowate organizmy. W rzeczywistości, podobnie jak płazy, są one zwierzętami ektotermicznymi, więc potrzebują zewnętrznych źródeł do regulacji temperatury ciała. Ponadto zdecydowana większość tych gatunków rozmnaża się przez jaja (jajorodnie/oviparous), których skorupy są twarde, by chronić młode.

Chociaż ta klasyfikacja jest obecnie nieużywana, pojęcie to nadal jest utrzymywane. W rzeczywistości nowym terminem dla tej grupy jest sauropsida, ale nie jest on tak powszechnie akceptowany jak poprzedni termin. Z tego powodu termin “gad” jest nadal powszechnie używany do opisywania kręgowców posiadających te cechy.

Rodzaje najniebezpieczniejszych gadów

Kiedy mówimy o niebezpiecznych gadach, niekoniecznie mamy na myśli to, że są one jadowite, ale to, że jakiś aspekt tego gatunku jest w stanie zagrozić twojemu życiu. Mając to na uwadze, poniższa lista zestawia niektóre z najbardziej niebezpiecznych gatunków.

Kobra królewska (Ophiophagus hannah)

Ten wąż należy do rodziny Elapidae (zdradnicowate) i jest znany jako jeden z najbardziej niebezpiecznych gatunków. Ponadto średnia długość tego gada wynosi 5,1 metra, a jego głównym pożywieniem są inne węże.

Mimo to nie ufaj mu, jeśli będziesz go niepokoić, nie zawaha się ugryźć i wstrzyknie Ci swój jad z neurotoksynami, które – zapewniam Cię – będą bolesne aż do śmierci.

Toksyny zawarte w jej jadzie to połączenie cytotoksyn i neurotoksyn, które atakują serce, powodując śmiertelne zatrzymanie krążenia i oddychania. Na szczęście istnieją leki przeciwwymiotne, które mogą odwrócić sytuację i dać ci drugą szansę. Mimo to mogą wystąpić poważne skutki uboczne, takie jak niewydolność nerek, uszkodzenie serca czy infekcje bakteryjne, które utrudnią powrót do zdrowia.

Węże taipan (Oxyuranus microlepidotus)

Pochodzący z jednego z najniebezpieczniejszych kontynentów, Australii, gatunek ten uznawany jest za najbardziej jadowitego węża na świecie. Podobnie jak jej bliski krewny, kobra królewska, należy do rodziny zdradnicowatych, więc ich jad zawiera dość zabójcze toksyny. W rzeczywistości paradoksyna, jeden z jej składników, jest uważana za najsilniejszą znaną neurotoksynę.

Żmija łańcuszkowa (Daboia russelii)

Żmija łańcuszkowa należy do grupy węży “wielkiej czwórki”, uważanych w Indiach za gady powodujące najwięcej wypadków. Jest to gatunek o znaczeniu medycznym, ponieważ jego ukąszenie powoduje krwotok, koagulopatię, niewydolność nerek, neurotoksyczność, a nawet śmierć. Ponieważ jej siedlisko znajduje się w pobliżu pól uprawnych, często gryzie okolicznych rolników.

Heloderma meksykańska (Heloderma horridum)

Może Ci się wydawać, że wiele gatunków jaszczurek jest jadowitych, ale tylko heloderma meksykańska i heloderma arizońska wydzielają toksyny. Ponadto, wraz z waranami, są zwierzętami najbardziej spokrewnionymi z wężami. Co więcej, w składzie ich jadu znajdują się także neurotoksyny, dzięki którym mogą powodować ból i paraliżować swoje ofiary.

Wbrew powszechnej opinii nie zabijają swoich ofiar, ale mają dla nich gorszy los. Wytwarzane przez nie toksyny mają na celu wywołanie zbyt silnego bólu, ponieważ stanowią element ostrzeżenia dla drapieżników.

W tym przypadku niebezpieczeństwo nie polega na tym, że może spowodować śmiertelne obrażenia, ale raczej na psychologicznych skutkach torturowania cię bólem.

Czarna mamba (Dendroaspis polylepis)

Czarna mamba jest jednym z najniebezpieczniejszych gadów jadowitych w Afryce, a jej ukąszenie wymaga natychmiastowej pomocy ze względu na poważne powikłania. Jad mamby powoduje paraliż, ograniczenie oddychania i intensywne pocenie się – wszystko to w ciągu 60 minut. Jeśli nie otrzymasz antidotum, Twoje szanse na przeżycie są minimalne.

Krokodyl różańcowy (Crocodylus porosus)

Okazy tego gatunku są największymi żyjącymi krokodylami, osiągającymi rozmiary do 7 metrów – to prawdziwe potwory. Ponadto są one znane jako bardzo agresywne osobniki, ponieważ wkrótce po urodzeniu zaczynają atakować się wzajemnie. Ich zachowanie wynika jednak z ich terytorialnej natury, więc nie wydaje się, aby prowokowanie ich było dobrym pomysłem.

Kajman czarny (Melanosuchus niger)

Kajman czarny to gad, który żyje w Ameryce Południowej, tuż przy Amazonce. Tam jest odpowiedzialny za największą liczbę ataków na ludzi i nie oszczędza nawet kapibara. W rzeczywistości większość ataków kajmanów jest spowodowana naruszeniem ich siedliska, ale ten gatunek jest oportunistą, więc zaatakuje nawet wtedy, gdy nie zostanie sprowokowany.

To zwierzę jest drapieżnikiem oportunistycznym w każdym znaczeniu tego słowa, ponieważ jeśli tylko nadarzy się okazja, nie zawaha się zjeść człowieka. Dlatego zasługuje na miano jednego z najniebezpieczniejszych gadów. Szczęki tych niebezpiecznych gadów mogą powodować złamania już przy pierwszym ugryzieniu, co nie spowoduje natychmiastowej śmierci, ale uniemożliwi poruszanie się podczas duszenia. Skutek ataku tych krokodyli jest prawie zawsze śmiertelny.

Waran z Komodo (Varanus komodoensis)

Waran z Komodo, zwany również smokiem to ogromna jaszczurka o długości 3 metrów, która potrafi żywić się nawet większymi ofiarami. Metoda, którą wykorzystuje do polowania, polega na kąsaniu swoich ofiar poprzez wstrzykiwanie im trucizn i bakterii, które osłabiają ofiary.

Z tego powodu jego ukąszenie jest jednym z najbardziej bolesnych i trudnych do wyleczenia, ze względu na ukryte powikłania, jakie wywołuje.

Ataki tych niebezpiecznych gadów na ludzi są dość rzadkie i odosobnione. Jednak w rezultacie często konieczne jest poddanie się kilku operacjom, ze względu na głębokość ran. Co więcej, jeśli rana ulegnie zakażeniu, może to doprowadzić do problemów, które mogą okazać się śmiertelne.

Skorpucha sępia (Macrochelys temminckii)

Żółw ten jest jednym z największych żółwi w Ameryce Północnej, a jego siedliskiem są wody słodkie, takie jak jeziora, bagna i różne rzeki. Jedną z jego głównych cech jest kolczasty wygląd, który sprawia, że wygląda przerażająco i dziko. Często jednak mówi się o sile jego szczęki, ponieważ jest w stanie amputować palce nieostrożnej osobie.

Wąż Bothrops asper (Viperidae)

Popularny wąż Bothrops asper jest jednym z najbardziej przerażających i najniebezpieczniejszych gadów w Ameryce Środkowej i Południowej, ponieważ jest przyczyną największej liczby wypadków. Jakby tego było mało, jad, który produkuje, nie tylko powoduje ogromny ból, ale może także pozostawić poważne skutki uboczne u ofiary. Toksyny zwierzęcia powodują martwicę, która prowadzi do śmierci mięśni i innych nieodwracalnych uszkodzeń.

Jak widać, wiele z niebezpiecznych gatunków gadów ma dość przerażające jady. Jednak większość z nich atakuje tylko wtedy, gdy się je sprowokuje, gdyż jest to mechanizm obronny przed zagrożeniami. Z tego powodu, jeśli nie chcesz źle spędzić czasu, pamiętaj, aby obserwować, podziwiać i szanować przyrodę, nie musisz jej dotykać, aby wiedzieć, że jest imponująca.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Le, H. Q., Nguyen, N. T. T., Vo, T. N. A., Van Nguyen, T., Do, K. T. N., Ho, T. T. C., … & Warrell, D. A. (2021). Envenoming by king cobras (Ophiophagus hannah) in Vietnam with cardiac complications and necrotizing fasciitis. Toxicon.
  • Warrell, D. A. (1991). Bites by the king cobra (Ophiophagus hannah) in Myanmar: successful treatment of severe neurotoxic envenoming. QJM: An International Journal of Medicine80(3), 751-762.
  • Hodgson, W. C., Dal Belo, C. A., & Rowan, E. G. (2007). The neuromuscular activity of paradoxin: a presynaptic neurotoxin from the venom of the inland taipan (Oxyuranus microlepidotus). Neuropharmacology52(5), 1229-1236.
  • Kularatne, S. A. M. (2003). Epidemiology and clinical picture of the Russell’s viper (Daboia russelii russelii) bite in Anuradhapura, Sri Lanka: a prospective study of 336 patients. Southeast Asian journal of tropical medicine and public health34(4), 855-862.
  • Roller James, A. (1977). Gila monster bite: a case report. Clinical toxicology10(4), 423-427.
  • Woodson, W. D. (1947). Toxicity of Heloderma venom. Herpetologica4(1), 31-33.
  • Aalten, M., Bakhuis, C. F., Asaggau, I., Wulfse, M., van Binsbergen, M. F., Arntz, E. R., … & van der Heyden, M. A. (2021). The clinical course and treatment of black mamba (Dendroaspis polylepis) envenomations: a narrative review. Clinical toxicology, 1-9.
  • Brien, M. L., Webb, G. J., Lang, J. W., McGuinness, K. A., & Christian, K. A. (2013). Born to be bad: agonistic behaviour in hatchling saltwater crocodiles (Crocodylus porosus). Behaviour, 737-762.
  • Haddad Jr, V., & Fonseca, W. C. (2011). A fatal attack on a child by a black caiman (Melanosuchus niger). Wilderness & environmental medicine22(1), 62-64.
  • Boyd, B. S., Colon, F., Doty, J. F., & Sanders, K. C. (2021). Beware of the Dragon: A Case Report of a Komodo Dragon Attack. Foot & Ankle Orthopaedics6(2), 24730114211015623.
  • Johnson, R. D., & Nielsen, C. L. (2016). Traumatic amputation of finger from an alligator snapping turtle bite. Wilderness & environmental medicine27(2), 277-281.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.