Logo image
Logo image

Robaczyca serca – czy mój pies może ją mieć?

5 min.
Najlepszym sposobem na zwalczanie nicieni sercowych u psów jest profilaktyka. Powszechnie stosuje się proste środki odrobaczające, które są dostępne w większości klinik weterynaryjnych.
Robaczyca serca – czy mój pies może ją mieć?
Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Podobnie jak ludzie, psy mogą być podatne na inwazję różnych rodzajów pasożytów i mikroorganizmów. Większość z nich jest nieszkodliwa i łatwa do zwalczenia, ale niektóre mogą powodować poważne i śmiertelne choroby. Jednym z przykładów jest robaczyca serca, które atakują mięsień sercowy psa i powodują różne problemy w układzie krwionośnym.

Tę chorobę wywołuje Dirofilaria immitis, maleńki nicień przenoszony przez ukąszenia komarów. Pomimo nazwy choroby, pasożyt ten jest w stanie zaatakować także inne narządy zwierzęcia. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak to możliwe, że pies może mieć nicienie sercowe.

Co to jest robaczyca serca?

Jak już wspomniano, robaczyca serca to w rzeczywistości kilka robaczkowych nicieni, które mogą osiągnąć wielkość ponad 30 centymetrów. Są to pasożyty charakterystyczne dla rodziny psowatych, więc psy, kojoty, wilki i lisy są podatne na zarażenie nicieni sercowych.

Nicienie sercowe, zwane również filariami, występują prawie na całym świecie. Jednak obecnie najwięcej przypadków odnotowuje się w miejscach o ciepłym i wilgotnym klimacie. Dzieje się tak dlatego, że infekcja musi wykorzystywać wektory, takie jak komary, aby zaatakować inne psowate, które są bardziej liczne na obszarach tropikalnych.

Cykl życiowy tych nicieni jest dość złożony i wymaga dwóch różnych żywicieli. Z jednej strony, kojarzenie i początkowy rozwój zachodzi w kanarku, podczas gdy komar umożliwia dojrzewanie i jest nosicielem infekcji.

Some figure

Dorosłe filariae łączą się w pary w sercu lub płucach kanarków i uwalniają swoje potomstwo do krwiobiegu. Te nowo narodzone filarie nazywane są mikrofilariami i znajdują się w dużej ilości we krwi. W konsekwencji, gdy komar ukąsi psa, pies zostaje zarażony i mikrofilarie przedostają się do jego ciała.

Po 10-15 dniach mikrofilarie osiągają stan zakaźny i wnikają do gruczołów ślinowych komara, a ukąszenie komara przenosi pasożyta. Po zarażeniu innego kanarka rozpoczynają migrację do serca i płuc, gdzie stają się dorosłymi filariami i cykl się powtarza.

Sposoby przenoszenia choroby

Pasożyty nie są przenoszone wyłącznie przez kontakt, ale muszą dostać się do krwiobiegu, aby rozpocząć swój rozwój. W związku z tym cykl zakażenia wymaga obecności komara, który przenosi filarię. Niektóre z rodzajów, które są wektorami, to:

  • Aedes.
  • Culex.
  • Anopheles.
  • Culiseta.
  • Mansonia.
  • Coquillettidia.
  • Psorophora.
  • Myzorhynchus.
  • Armigeres.
  • Taeniorhyncus.

Czy ludzie mogą być zarażeni?

Ludzie również są podatni na zarażenie tym pasożytem. Może jednak dojść do łagodnej infekcji, która zwykle jest przejściowa i nie pozostawia żadnych następstw. W rzeczywistości większość przypadków udaje się wyleczyć bez leczenia, ale zawsze warto się przebadać, jeśli mieszkasz ze zwierzęciem zarażonym tym nicieniem.

Czy inne zwierzęta mogą być zarażone?

Chociaż żywicielem ostatecznym są psowate, robak, który atakuje serce psa, może zarażać inne ssaki, takie jak koty, króliki i krowy. Proces zakaźny może się nieco zmienić w zależności od zwierzęcia. Mimo to konsekwencje są dość podobne.

Objawy występowania nicieni sercowych u psów

Filaria ma dużą zdolność przenikania do tkanek ciała psa. W rezultacie robaki nie tylko atakują serce psa, ale mogą również zaatakować oko, mózg, śledzionę i płuca. Jeśli jednak liczba pasożytów jest zbyt duża, mogą one zaatakować nawet inne organy ciała.

Objawy choroby są spowodowane inwazją każdej tkanki i liczbą obecnych w niej pasożytów. Oznacza to, że objawy kliniczne mogą być bardzo łagodne lub mogą być zbyt ciężkie, aby mogły być śmiertelne. Wśród najczęstszych objawów są następujące:

  • Kaszel.
  • Ból w klatce piersiowej.
  • Krwotoki z nosa
  • Tachykardia (wysokie tętno).
  • Tachypnoea (duszność).
  • Utrata wagi
  • Immunosupresja
  • Niewydolność serca (ciężkie przypadki).
Some figure

Istnieją również inne powikłania, takie jak ślepota, światłowstręt i problemy z gruczołami ślinowymi, ale są one rzadkie i zależą w dużym stopniu od obciążenia pasożytami. Dlatego ważne jest, abyś zgłosił się do lekarza weterynarii natychmiast po wykryciu jakichkolwiek nieprawidłowości u Twojego zwierzęcia.

Diagnoza

U psów nicienie sercowe diagnozuje się na podstawie analizy próbek krwi lub testów antygenowych. Często jednak przeprowadza się również pełne badania fizykalne, zdjęcia rentgenowskie i ultrasonograficzne, które pomagają określić stopień zaawansowania każdego przypadku. W zależności od wyników badań, infekcję można sklasyfikować w następujący sposób:

  • Łagodne: bezobjawowe lub z rzadkim kaszlem.
  • Umiarkowany: kaszel, nietolerancja wysiłku fizycznego i szmery w płucach.
  • Ciężkie: kaszel, duszność, nietolerancja wysiłku fizycznego, problemy z sercem, hepatomegalia, utrata przytomności, wodobrzusze (nagromadzenie płynu w organizmie).
  • Zespół żyły głównej (zagrażający życiu): nagła senność i poważne osłabienie fizyczne.

Dostępne metody leczenia

Każde leczenie nicieni sercowych u psa ma dwa główne cele:

  • Przywrócenie stanu zdrowia zwierzęcia: stosuje się glikokortykosteroidy, leki moczopędne, leki rozszerzające naczynia krwionośne i płynoterapię.
  • Eliminacja filarii: podaje się adulticydy, czyli leki zabijające dorosłe filarie, takie jak sól sodowa tiacetarsemidu i dwuhydrochlorowodorek melarsominy.

Po rozpoczęciu leczenia należy prowadzić obserwację przez co najmniej rok od postawienia diagnozy. Pozwoli to potwierdzić zmniejszenie liczby pasożytów i poprawę objawów klinicznych. Należy jednak również ocenić długoterminowe szkody spowodowane przez infekcję, ponieważ może być konieczne leczenie pomocnicze, aby utrzymać pacjenta w stabilnym stanie.

Rokowanie

Rokowanie dla zwierzęcia będzie zależało od nagromadzonych uszkodzeń narządów wewnętrznych i ciężkości infekcji. Ponadto środki dla dorosłych są dość agresywne, więc mogą powodować skutki uboczne, takie jak zapalenie płuc, łagodna choroba zakrzepowo-zatorowa i zatorowość płucna.

Należy również pamiętać, że ciężkie przypadki często mają tak poważne powikłania, że może być sugerowana eutanazja. Stosowanie w takich przypadkach leków dla dorosłych jest bardzo dyskusyjne, ponieważ pies prawdopodobnie nie będzie tolerował leku, a skutki uboczne mogą być śmiertelne. Dlatego ważne jest, aby skonsultować się ze specjalistą i uzyskać jak najwięcej informacji o stanie zdrowia swojego pupila.

Jak widzisz, zarażenie nicieniem sercowym u psów to poważny problem, który wymaga jak najszybszego rozwiązania. Jeśli więc zauważysz u swojego pupila jakiekolwiek objawy lub dziwne zachowanie, natychmiast udaj się do lekarza weterynarii. Pamiętaj, że wczesna diagnoza jest niezbędna, aby uzyskać jak najlepsze wyniki leczenia.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Vera Bravo, B. I., & Vera Santana, G. S. (2022). Prevalencia de la dirofilaria immitis en perros de la parroquia Quiroga del cantón Bolívar, 2021 (Bachelor’s thesis, Calceta: ESPAM MFL).
  • Sánchez Klinge, M. E., Calvo Robayo, P., & Mutis Barreto, C. A. (2011). Dirofilaria immitis: una zoonosis presente en el mundo. Revista de Medicina Veterinaria, (22), 57-68.
  • Gómez, L. F., Alzate, G. J., & Orozco, S. C. (2006). Reporte de un caso de Dirofilaria immitis en un perro: Hallazgo de antígenos y confirmación del parásito a la necropsia. Revista Colombiana de Ciencias Pecuarias, 19(1), 70-79.
  • GAJARDO, M. P. M. (2003). Dirofilaria immitis ENFERMEDAD DEL GUSANO DEL CORAZÓN. REVISIÓN BIBLIOGRÁFICA (Doctoral dissertation, UNIVERSIDAD AUSTRAL DE CHILE).
  • American Heartworm Society. (2014). Directrices Caninas Actuales para la Prevención, Diagnóstico y Gestión de la Infección de Dirofilaria (Dirofilaria immitis) en Perros. Recuperado el 22 de julio de 2022, disponible en: https://d3ft8sckhnqim2.cloudfront.net/images/documents/2014_AHS_Canine_Guidelines.Spanish.Investigable.pdf?1457714969

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.