Świerzb u szczeniaka: przyczyny i objawy

Świerzb to grupa chorób, które mogą przenosić roztocza żywiące się skórą. Choroba ta jest wysoce zaraźliwa i powoduje bardzo silne swędzenie u osób lub zwierząt, które na nią cierpią. Chcesz wiedzieć, jak można leczyć świerzb u szczeniaka? Zostań z nami i dowiedz się więcej z tego artykułu!

Rodzaje świerzbu

Istnieją różne rodzaje świerzbu, w zależności od gatunku roztocza, który jest za nie odpowiedzialny. Poniżej znajdziesz krótki opis różnych rodzajów świerzbu:

Otodektoza

Wytwarzane przez roztocze Otodectes Cynotis, ludzie nazywają ten rodzaj świerzbu „świerzbem usznym”. Ten rodzaj świerzbu występuje częściej u kotów niż u psów. Gdy występuje u psów zwykle pochodzi z takich miejsc, jak budy lub sklepy o złej higienie.

Świerzbowiec ludzki

Ta choroba jest jedną z najbardziej swędzących. Odpowiedzialne za nią roztocza należą do rodzaju Sarcoptes. Chociaż może dotknąć praktycznie wszystkich gatunków ssaków, częściej występuje u psów.

Cheyletielloza

Winowajcą tej choroby jest pasożyt należący do gatunku Cheyletiella Yasguri. Ten mikroskopijny roztocz ma charakterystyczny czerwonawy kolor i może łatwo rozprzestrzeniać się między psami i kotami.

Pozytywną stroną jest to, że leczenie jest raczej proste i chorobę zwykle można wyeliminować bez dalszych komplikacji.

Nużyca

Weterynarze nazywają tę chorobę również Demodex, a winowajcą jest roztocz, który jest częstym gościem na psiej skórze. Jednak można go również znaleźć na skórze kota. Dodatkowo, jego proces przenoszenia jest bardzo specyficzny i zostanie omówiony poniżej.

Nużyca i jej nosiciel

Roztocza należące do rodzaju Demodex są wektorami tej choroby i, jak już wspomnieliśmy, przypadki nużycy zaobserwowano zarówno u psów, jak i kotów.

Czy jest zaraźliwa?

Eksperci nie uważają tej choroby za zaraźliwą. To samoograniczająca się choroba występująca u szczeniąt. Gdy szczeniak dorośnie, jego organizm nabiera odporności na roztocza i nie wykazuje już żadnych objawów świerzbu.

Ponadto nieczęsto zdarza się, że roztocza przenoszą się na inne zwierzęta domowe w gospodarstwie domowym, o ile zwierzę nie cierpi na niedobór odporności. Co więcej, ten rodzaj świerzbu nie atakuje ludzi, podczas gdy inne typy świerzbu, takie jak świerzbowiec ludzki, tak.

Przyczyny

Ta choroba przenosi się w bardzo szczególny sposób. Psy-matki przenoszą to mikroskopijne roztocze na swoje szczenięta po urodzeniu, zwłaszcza w okresie karmienia piersią.

Roztocze zwykle znajduje się na skórze psa i najczęściej nie powoduje żadnych problemów. Jednak choroba pojawia się, gdy roztocze zaczyna się rozmnażać i wymyka się spod kontroli.

Wzrost pojawiających się roztoczy powoduje zniszczenie cebulek włosów psa. Powoduje również silne swędzenie. Świerzb pojawia się zwykle u szczeniąt poniżej 18 miesiąca życia. Jednak często występuje u dorosłych psów, które często mają osłabiony układ odpornościowy.

Świerzb u szczeniaka: objawy

Choroba ta powoduje intensywne swędzenie. Jednak świąd może, ale nie musi, wystąpić przy tego typu świerzbach.

Zwykle uszkodzenie zaczyna się w obszarach z cienkimi włosami, takich jak okolice oczu lub pyska. Ponadto może również dojść do utraty całych płatów włosów na kończynach lub tułowiu.

Choroba może być ogniskowa lub rozległa. Jeśli jest to ten drugi przypadek, zwierzęta tracą dość całe kępy włosów na różnych częściach ciała.

Inne godne uwagi objawy to zaczerwieniona i łuszcząca się skóra w miejscach pozbawionych owłosienia, a także nieprzyjemny zapach. Z drugiej strony rozwój infekcji wtórnych powoduje ból, a łuszczenie się i łysiny stają się widoczne wraz z postępem choroby.

Świerzb u szczeniaka: leczenie

Diagnoza zostaje potwierdzona, gdy lekarz przeprowadzi wszystkie odpowiednie badania, takie jak poszukiwanie roztoczy. Po wykonaniu tej czynności weterynarz przepisze lek, który będzie odpowiedni w tym konkretnym przypadku.

Jednak w zależności od tego, czy rozprzestrzenianie się choroby jest ogniskowe czy rozległe, zostaną podjęte różne działania:

Ogniskowy świerzb u szczeniaka

W tym przypadku problem sam ustąpi po kilku tygodniach lub miesiącach. Szczeniak rozwinie odporność na roztocza i objawy kliniczne znikną. Dlatego żadne leczenie nie jest konieczne.

Rozległy świerzb u szczeniaka

Jeżeli jednak świerzb jest rozległy, należy postępować inaczej. Leczenie może się różnić w zależności od rodzaju leków przepisanych przez lekarza weterynarii. Leki można podawać bezpośrednio na skórę lub doustnie. W pierwszej kolejności lek można przepisać w postaci maści.

O rodzaju leczenia decyduje weterynarz. Należy jednak wspomnieć, że leczenie będzie trwać kilka miesięcy. Ponadto jest to długotrwały proces, ponieważ nawet, gdy roztocza nie występują już na skórze, kurację należy kontynuować jeszcze przez miesiąc. Ma to charakter zapobiegawczy.

Podsumowanie

Choroba nie jest zaraźliwa. Głównymi ofiarami tej choroby są szczenięta, ale stan ten zaobserwowano również u kotów.

Mamy nadzieję, że ten artykuł okazał się przydatny! Do zobaczenia następnym razem.