Paraliż głowy u psów: objawy, przyczyny i leczenie
Napisane i zweryfikowane przez biologa Samuel Sanchez
Paraliż głowy u psów jest stanem, który jest bardziej powszechny niż się wydaje, zwłaszcza u psów starszych i w podeszłym wieku. Ten objaw kliniczny objawia się niemożnością poruszania mięśniami twarzy i utrzymywania ich w napięciu. Nie z powodu niewydolności mięśni, ale z powodu zaburzeń dotyczących nerwów, które je kontrolują.
Chociaż schorzenie to jest dobrze znane, należy zauważyć, że aż 74 % przypadków w klinice weterynaryjnej ma charakter idiopatyczny, tzn. nie ma konkretnej przyczyny – lub jej nie odkryto. Jeśli chcesz wiedzieć wszystko, co do tej pory wiadomo o paraliżu twarzy u psów, czytaj dalej.
Co to jest paraliż głowy u psów?
Nerwy twarzowe są mieszanymi nerwami czaszkowymi, które zawierają włókna czuciowe, ruchowe i przywspółczulne. Te pary nerwów wychodzą bezpośrednio z mózgu na poziomie pnia mózgu i przechodzą przez otwory w czaszce przez głowę, klatkę piersiową i brzuch zwierzęcia.
Ruchy gałek ocznych, odruchy fotomotoryczne, akomodacja, przekazywanie impulsów węchowych, postrzeganie informacji czuciowych, impulsów smakowych oraz umiejscowienie w środowisku trójwymiarowym są pośredniczone przez nerwy twarzowe. Jeśli nastąpiło uszkodzenie, u psów lub kręgowców, które je posiadają, występuje paraliż twarzy.
Paraliż głowy prawie nigdy nie jest wynikiem bezpośredniego uszkodzenia mózgu. W tej sytuacji, raczej nerwu twarzowego, który łączy go z otoczeniem poprzez dotyk, smak, wzrok i inne spostrzeżenia.
Objawy paraliżu głowy u psów
Jak wskazuje portal weterynaryjny Davies, oznaka paraliżu twarzy u psów zależy od ciężkości urazu i dotkniętych struktur nerwowych. Najbardziej normalną rzeczą jest to, że pies ma jedną z płaszczyzn twarzy “opadłą”, coś podobnego do tego, co dzieje się z ludźmi po udarze.
Ta niewydolność nerwowa jest widoczna w małych gestach psa. Wśród najbardziej oczywistych znaków znajdujemy:
- Jedno ucho opadające bardziej niż drugie.
- Niemożność mrugnięcia jednym okiem.
- Ślinotok z jednego z kącików nosa.
- Trudności z jedzeniem
- Objawy obwodowego zespołu przedsionkowego. Do 65% dotkniętych chorobą psów ma oba schorzenia w tym samym czasie.
- Paraliż kończyn i otępienie, w przypadku urazu centralnego, a nie tylko nerwu.
W większości przypadków uszkodzenia nerwu twarzowego, porażenie dotyczy tylko jednej z dwóch stron twarzy (jednostronne), co znacznie ułatwia postawienie diagnozy. Jeśli jednak porażenie jest całkowite (obustronne), zauważenie objawów gołym okiem jest bardzo skomplikowane.
Paraliż głowy u psów: przyczyny
Jak wskazują badania, aż 74,7% przypadków paraliżu twarzy u psów ma charakter idiopatyczny, to znaczy nie można znaleźć przyczyny, która by je wyjaśniała. Częstość występowania tej patologii jest trudna do obliczenia, ponieważ rzadko można znaleźć wspólny powód.
Poza niezbadaną etiologią, najczęstszą przyczyną paraliżu twarzy jest poważna infekcja ucha wewnętrznego (zapalenie ucha wewnętrznego). Szczególnie u psów z przewlekłymi problemami skórnymi. W takich przypadkach wyżej wymienionym objawom klinicznym towarzyszą zwykle problemy z równowagą i trwale pochylona głowa.
Są to dwa najczęstsze warianty w tym obrazie klinicznym, ale istnieją inne możliwe przyczyny częściowego lub całkowitego porażenia twarzy. Niektóre z nich to:
- Bardzo silny cios, taki jak wypadek samochodowy lub poważny upadek.
- Niedoczynność tarczycy, nieprawidłowe funkcjonowanie tarczycy i niska produkcja hormonów tarczycy.
- Łagodne guzy lub nowotwory w okolicy twarzy.
- Spożycie neurotoksyn, takich jak toksyna botulinowa (zatrucie jadem kiełbasianym).
- Choroby zapalne lub o podłożu immunologicznym, takie jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
- Uszkodzenia po wysoce inwazyjnej operacji czaszki.
Diagnoza
Chociaż stan ten występuje częściej w wariancie idiopatycznym, nadal konieczne jest wykonanie pewnych badań na dotkniętym zwierzęciu, aby wykluczyć inne podstawowe schorzenia. Najpierw pies jest zwykle poddawany sedacji i wykonuje się głęboką analizę ucha dotkniętej chorobą płaszczyzny twarzy, aby wykluczyć wspomnianą infekcję ucha.
Jeśli w tej sekcji wszystko jest w porządku, do szczegółowej obserwacji mózgu i wewnętrznych struktur ucha wykorzystywane są zdjęcia rentgenowskie, tomografia komputerowa (CT) i rezonans magnetyczny (MRI). W rzadkich przypadkach może być również konieczne pobranie próbki płynów czaszkowych psa w celu znalezienia oznak zapalenia.
Elektryczna stymulacja nerwu twarzowego może pomóc w ilościowej ocenie uszkodzenia i ustaleniu rokowania.
Leczenie paraliżu twarzy u psów
Leczenie będzie w każdym przypadku inne, ale należy zauważyć, że uszkodzenie nerwów jest nieodwracalne. Nie oznacza to, że musisz zrezygnować ze zwierzaka. Natomiast oznacza, że od tego momentu będzie miał pewne problemy, jeśli chodzi o jedzenie i interakcję z otoczeniem.
Jeśli przyczyną uszkodzenia nerwu twarzowego jest uciskanie w wyniku działania guza nowotworowego, zwykle opcją jest chirurgiczna resekcja masy i terapia celowana w celu zabicia nowotworu. Z drugiej strony, jeśli podstawową przyczyną jest niedoczynność tarczycy, pies będzie potrzebował leku zastępującego hormon tarczycy przez całe życie.
Jeśli przyczyną jest infekcja ucha środkowego lub wewnętrznego, początkowo stosuje się zwykle głębokie oczyszczenie ucha, poprzez zastosowanie substancji ceruminolitycznych i ekstrakcję uszkodzonych tkanek, nawet w znieczuleniu i w zabiegu chirurgicznym. Po oczyszczeniu zainfekowanego środowiska należy przepisać antybiotyki lub środki przeciwgrzybicze, w zależności od patogenu.
Prognoza i uwagi końcowe
W większości przypadków objawy są trwałe, ponieważ nerw twarzowy został nieodwracalnie uszkodzony i nie ma możliwości przywrócenia go do poprzedniego stanu. Nie przeszkadza to jednak zwykle psu w prowadzeniu normalnego życia, z wyjątkiem pewnych zmian w rutynie.
Z tego powodu w wariancie idiopatycznym stan ten ma bardzo pozytywne rokowanie. Jeśli jednak uszkodzenie nastąpiło w mózgu lub przyczyną jest rak, stan może w krótkim czasie bardzo się skomplikować. Wszystko zależy od przyczyny.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Facial paralysis in dogs, Davies. Recogido a 16 de julio en https://vetspecialists.co.uk/fact-sheets-post/facial-paralysis/
- Chan, M. K., Toribio, J. A., Podadera, J. M., & Child, G. (2020). Incidence, cause, outcome and possible risk factors associated with facial nerve paralysis in dogs in a Sydney population (2001–2016): a retrospective study. Australian veterinary journal, 98(4), 140-147.
- Braund, K. G., Luttgen, P. J., Sorjonen, D. C., & Redding, R. W. (1979). Idiopathic facial paralysis in the dog. The Veterinary Record, 105(13), 297-299.
- Varejão, A. S., Muñoz, A., & Lorenzo, V. (2006). Magnetic resonance imaging of the intratemporal facial nerve in idiopathic facial paralysis in the dog. Veterinary Radiology & Ultrasound, 47(4), 328-333.
- Wright, J. A. (1988). Ultrastructural findings in idiopathic facial paralysis in the dog. Journal of comparative pathology, 98(1), 111-115.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.