Jaskra u psów: objawy i leczenie

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o jaskrze u psów. Zwróć uwagę na objawy, ponieważ choroba ta może doprowadzić do ślepoty.
Jaskra u psów: objawy i leczenie

Ostatnia aktualizacja: 14 kwietnia, 2020

Jaskra u psów powoduje nieodwracalne uszkodzenie wzroku, które może nawet doprowadzić do ślepoty. Z tego względu ważne jest, aby regularnie odwiedzać weterynarza. Oto wszystko, co wiemy na ten temat.

Czym jest jaskra u psów?

Na początek bardzo ważne jest, aby dowiedzieć się wszystkiego o tej chorobie. Powoduje postępujące uszkodzenie nerwu wzrokowego, a wraz z nim zmniejszenie pola widzenia zwierzęcia. Jaskra u psów może dotyczyć jednego oka lub obu oczu, a gdy będzie zbyt zaawansowana, doprowadzi do ślepoty.

Istnieją dwa rodzaje jaskry: pierwotna otwartego kąta i wtórna. Pierwsza wynika z przyczyn genetycznych lub fizycznych. Nie pozwala na prawidłową cyrkulację płynu odpowiedzialnego za nawilżanie struktur oka. Jaskra genetyczna lub wtórna pojawia się z powodu urazu lub choroby.

Chociaż wszystkie psy mogą zachorować na jaskrę, niektóre rasy są na nią bardziej podatne. Należą do nich maltańczyk, cocker spaniel, pekińczyk i buldog francuski.

Objawy, na które należy zwrócić uwagę

Ponieważ rozwój tej choroby jest powolny, objawy pojawiają się dopiero, gdy jest już dosyć zaawansowana. Z tego powodu ciężko ją zdiagnozować. Jednak miłośnicy zwierząt powinni zwrócić uwagę na pewne zmiany, które choć subtelne, zachodzą w oczach naszych pupili.

Jaskra u psów zbliżenie

W początkowej fazie jaskra jest całkowicie bezobjawowa, ponieważ pies nie może nam w żaden sposób pokazać, że jego wzrok stopniowo staje się niewyraźny.

W miarę postępu, choroba może powodować:

  • Zaczerwienienie oczu
  • Nudności
  • Wymioty
  • Agresywne zachowanie
  • Obrzęk okolic oczu
  • Nadmierne mruganie
  • Pojawienie się mętnej warstwy z przodu oka
  • Rozszerzenie lub niereagowanie źrenic
  • Wystawanie gałek ocznych
  • Zaczerwienienie naczyń krwionośnych.

Powiększenie gałki ocznej (woloocze), zaawansowana degeneracja w oku i utrata pełnego widzenia (ślepota) to trzy ostatnie oznaki jaskry u psów. Na tym etapie nie ma możliwości leczenia jej w celu odwrócenia objawów.

W jaki sposób leczy się jaskrę u psów?

Kiedy weterynarz przeprowadza różne badania w celu określenia ciśnienia krwi w oku i zauważa wyższe napięcie niż zwykle, wówczas może zdiagnozować wczesną jaskrę. W takim przypadku przepisuje leki, takie jak mannitol, aby spróbować uratować wzrok zwierzęcia.

Jeśli nagromadzi się ciecz wodnista (która chroni nerw wzrokowy), weterynarz ją odsączy. Ponadto cyklokrioterapia to technika stosowana jako ostatnia deska ratunku i polega na zamrożeniu komórek, które produkują zbyt dużo płynu.

Jeśli jaskra jest przewlekła, chore zwierzę już nie widzi, wówczas jego oczy będą bardziej podatne na infekcje lub uszkodzenie rogówki. W takim przypadku lekarz najprawdopodobniej zdecyduje się je usunąć. Niektórzy weterynarze wstawią protezę ze względów estetycznych, a inni zdecydują się na zaszycie powiek.

Aby uniknąć sytuacji, w której nie ma możliwości powrotu do zdrowia, konieczne są działania zapobiegawcze. Jeśli masz rasę psów podatną na jaskrę, przynajmniej raz do roku udaj się z nim na wizytę u weterynarza. Ponadto, jeśli zauważysz jakiekolwiek objawy, porozmawiaj z profesjonalistą.

pies z jaskrą

Jeśli Twoje zwierzę ma już jaskrę w jednym oku, zrób wszystko, co możliwe, aby nie przeszła do drugiego oka. Na przykład, niektórzy twierdzą, że lepiej jest założyć psu uprząż niż obrożę, aby zmniejszyć ciśnienie wewnątrzgałkowe.

Wreszcie, aby zapobiec jaskrze u psów, istnieje również możliwość zastosowania kropli do oczu w celu kontroli produkcji płynu wewnątrzgałkowego. Jest to szczególnie konieczne, jeśli zwierzę ma bardzo cienką rogówkę lub należy do rasy o wysokim ryzyku wystąpienia jaskry.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Johnsen, D. A. J., Maggs, D. J., & Kass, P. H. (2006). Evaluation of risk factors for development of secondary glaucoma in dogs: 156 cases (1999–2004). Journal of the American Veterinary Medical Association. https://doi.org/10.2460/javma.229.8.1270

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.