Filariozy u kotów - co to za choroby i jak je leczyć?
Napisane i zweryfikowane przez biologa Ana Díaz Maqueda
Filariozy kotów (lub robaczyce serca) są dosyć rzadkie i niewiele wiadomo na temat tych chorób. Wynika to z wielu czynników. Po pierwsze, koty nie są głównym żywicielem robaczycy serca.
Ponadto rzadko wykazują objawy, a wszelkie objawy, które mają, są często błędnie diagnozowane jako inne problemy oddechowe.
Ponieważ są to choroby odzwierzęce, mogą być przenoszone na ludzi i inne zwierzęta, takie jak psy. Tak więc, jeśli podejrzewasz, że Twój kot może cierpieć na robaczycę serca, musisz jak najszybciej zwrócić się o pomoc do weterynarza.
Rodzaje filariozy
Pojęcie filarioza opisuje grupę głównie chorób tropikalnych wywoływanych przez glisty. To choroba przenoszona przez krew, którą przenoszą komary i inne owady. W krajach, w których robaczyca serca ma charakter endemiczny, często staje się przewlekła.
Obecnie około 40 milionów ludzi cierpi na pewien rodzaj przewlekłej filariozy. Dorosłe glisty mogą mieć od 1,5 do 10 centymetrów długości, podczas gdy larwa ma nie więcej niż 340 mikrometrów lub 0,34 mm.
Robaczyce serca dzieli się na różne gatunki, w zależności od rodzaju tkanki, którą zarażają robaki. Oto kilka przykładów:
- Filariozy limfatyczne: Nitkowiec ludzki i Brugia malayi infekują układ limfatyczny.
- Filariozy w jamie surowiczej są wywoływane przez bakterie Mansonella i robaki ozzardi. Robaki te atakują błony, które chronią narządy wewnętrzne.
- Filarioza podskórna jest wywoływana przez robaki Mansonella streptocerca i Dracunculus medinensis.
- Loa Loa i Onchocerca volvulus to robaki sercowe, które infekują tkanki podskórne i łączne. Robaki Loa loa znane są jako robaki oczne.
- Dirofilaria immitis wywołuje dirofilariozę kotów i psów, która infekuje tętnice płucne i tkankę serca. W przeciwieństwie do innych rodzajów robaczycy serca, dirofilarioza może żyć w łagodniejszym klimacie, takim jak południowa Europa.
Dirofilarioza
Jak już wspomnieliśmy, robaczyca serca występuje znacznie częściej u psów niż u kotów. Współczynnik zakażeń u kotów stanowi około 5–20% wskaźnika zakażeń u psów w tej samej lokalizacji geograficznej.
Nawet w miejscach, w których choroba ma charakter endemiczny, wskaźnik infekcji utrzymuje się na poziomie około 10% populacji kotów.
Podobnie jak u psów, termin dirofilarioza odnosi się do obecności robaków w tętnicach płucnych i komorowych.
Jedną z głównych różnic między dirofilariozą u psów i kotów jest to, że większość kotów ma tylko jednego lub dwa robaki w swoim systemie (chociaż w ciężkich przypadkach mogą przenosić do 19 robaków).
Robaki te zwykle żyją w swoich kocich żywicielach tylko dwa lata. U psów dojrzewają znacznie wolniej i mają żywotność do sześciu lat.
Ogólnie rzecz biorąc, koty są również nosicielami znacznie mniejszej ilości mikrofilarii – larwalnej postaci robaczycy serca – ponieważ ich układ odpornościowy dobrze sobie radzi z ich zwalczaniem. Badania wykazały, że tylko 20% kotów z dirofilariozą ma we krwi mikrofilarie.
Objawy filariozy u kotów
U większości kotów z filariozą przebiega ona bezobjawowo. Jednakże, gdy są obecne, objawy są dość podobne do tych u psów.
- Wodobrzusze lub płyn w jamie brzusznej
- Obrzęk naczyniowy
- Niewydolność oddechowa (duszność)
- Utrata apetytu
- Apatia
- Odwodnienie
- Arytmia
- Niewydolność serca
- Omdlenia
- Hemoglobinuria (ciemny kolor moczu)
Robaczyca serca często powoduje nagłą śmierć, zwykle wynikającą z zatrzymania krążenia i oddechu. Może to wynikać z wielu przyczyn, takich jak zakrzep spowodowany gromadzeniem się martwych robaków w tętnicach lub zmianami w sercu lub płucach.
Leczenie filariozy
Filariozy kotów wymagają innego leczenia niż filariozy psów. Leki stosowane w leczeniu choroby u psów mają silne działanie nefrotoksyczne i mogą zabić kota,ale tylko jeśli zostaną nieprawidłowo podane.
Ogólnie rzecz biorąc, weterynarz zaleci Twojemu zwierzakowi odpoczynek w łóżku oraz kortykosteroidy w celu złagodzenia objawów.Może również przepisać dodatkowe leki, jeśli stwierdzi, że zwierzę jest zagrożone niewydolnością serca.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Altamirano Arias, E. I. (2019). Prevalencia de Microfilaria immitis en Felis silvestris catus atendidos en la Casa Comunal Ana María de Olmedo, Durán.
- Miller, M. W., Atkins, C. E., Stemme, K., Robertson-Plouch, C., & Guerrero, J. (2000). Prevalence of exposure to Dirofilaria immitis in cats in multiple areas of the United States. Vet Ther, 1(3), 169-75.
- Morchón, R., Carretón, E., González Miguel, J., & Mellado Hernández, I. (2012). Heartworm disease (Dirofilaria immitis) and their vectors in Europe–new distribution trends. Frontiers in physiology, 3, 196.
- Sánchez, J. P., del Valle Apastegui, R., Romero, M. B., & Santos, J. S. (2014). Nematodosis (I): filariasis. Medicine-Programa de Formación Médica Continuada Acreditado, 11(53), 3129-3141.
- Odriozola, V. M. V. (1995). Dirofilariasis en Gatos. Anuario AAMeFe.
- Palmieri, J. R., Masbar, S., Marwoto, H. A., Tirtokusumo, S., & Darwis, F. (1985). The domestic cat as a host for Brugian filariasis in South Kalimantan (Borneo), Indonesia. Journal of helminthology, 59(3), 277-281.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.