Chłoniak u kotów: przyczyny, objawy i leczenie
Napisane i zweryfikowane przez biologa Samuel Sanchez
Szacuje się, że 1 na 5 kotów zachoruje na raka przez całe życie, a prawdopodobieństwo to wzrasta wykładniczo wraz z wiekiem kota. Niektóre z nich są poważniejsze i trudniejsze do leczenia niż inne, ale chłoniak u kotów (jeden z najczęstszych) ma fatalne rokowanie w przypadku braku leczenia. Kot z chłoniakiem żyje średnio 4 tygodnie, jeśli nie zostaną podjęte żadne działania weterynaryjne.
Ten typ raka kotów jest ogólnoustrojowy i bardzo trudny do leczenia, ale przy odpowiedniej terapii można nieznacznie wydłużyć przeżycie chorego. Odkryj z nami przyczyny, objawy i leczenie chłoniaka u kotów w poniższych liniach.
Czym jest chłoniak u kotów?
Przede wszystkim należy podkreślić, że termin „ rak ” odnosi się do heterogenicznego zestawu chorób. W każdym razie, wszystkie one mają jednak jedną wspólną cechę. Niezależnie od umiejscowienia, schorzenia te zawsze wiążą się z nietypowym wzrostem komórek, spowodowanym mutacją genetyczną w jednej z linii komórkowych.
Zwykle niekontrolowany wzrost określonej tkanki powoduje powstanie guza, który może rosnąć bez ograniczeń i rozprzestrzeniać się na inne części ciała, powodując przerażające przerzuty. Pozostałe guzy, które pojawiają się w organizmie, będą pochodzić z początkowego ogniska komórek nowotworowych, dlatego uważa się je za nowotwory wtórne.
Jak wskazuje portal VCA Hospitals, chłoniak kotów różni się od typowych nowotworów, ponieważ występuje układowo. Choroba ta wynika z nadmiernej proliferacji limfocytów (białych krwinek), które przemieszczają się przez krew i układ limfatyczny, więc objawy choroby są uogólnione.
Chłoniak jest bardzo częstym nowotworem u kotów. Dotyka 48 na 100 000 osób i stanowi 30% wszystkich nowotworów tego gatunku.
Rodzaje i objawy
Chłoniaka u kotów można sklasyfikować ze względu na typ nadmiernie proliferujących komórek (limfocyty B lub T) lub lokalizację aktywności nowotworu złośliwego. Oto różne rodzaje z weterynaryjnego punktu widzenia i objawy, które powodują. Nie przegapcie tego.
Chłoniak przewodu pokarmowego
Jak sama nazwa wskazuje, jest to typ chłoniaka, który w najbardziej oczywisty sposób wpływa na przewód pokarmowy kota. Jest to najczęstszy wariant w tej grupie patologicznej, ponieważ odpowiada na 50-70% chłoniaków u kotów. Pojawia się zwłaszcza w wieku starszym, między 9 a 13 rokiem życia.
Ten typ nowotworu może być wysokiego stopnia złośliwości (szybko rozprzestrzeniający się) lub niskiego stopnia złośliwości (powolny podział), co decyduje o tym, jak szybko rozwijają się objawy kliniczne. Wśród najważniejszych z nich wyróżniamy:
- Utrata wagi.
- Ciągłe wymioty.
- Biegunka.
- Brak apetytu.
Chłoniak śródpiersia
Jak wskazują portale weterynaryjne, ten typ nowotworu atakuje węzły chłonne śródpiersia (zlokalizowane w centrum klatki piersiowej) oraz grasicę. Przerost limfocytów może wywierać nacisk na klatkę piersiową zwierzęcia, a tym samym utrudniać mu oddychanie. Często zdarza się również, że przełyk jest wciśnięty w dół, co utrudnia połykanie.
Ten wariant występuje u kotów poniżej 2 roku życia.
Chłoniaki wieloogniskowe
W tym przypadku przerost komórek występuje w różnych częściach: ośrodkowym układzie nerwowym, jamie nosowej, skórze, nerkach i innych obszarach. Najbardziej dotkniętym obszarem jest zwykle jama nosowa, a temu wariantowi towarzyszy dziwna wydzielina i trudności w oddychaniu. Najczęściej występuje u kotów w wieku od 5 do 9 lat.
Ogólne objawy we wszystkich przypadkach to apatia, utrata wagi i problemy z jedzeniem. Niewydolność oddechowa jest typowa dla chłoniaka śródpiersia.
Przyczyny chłoniaka u kotów
Mówienie o dokładnej przyczynowości w każdym typie raka jest złożone, ponieważ większość nowotworów złośliwych jest powodowana przez wiele czynników, takich jak środowisko, genetyka i ogólny stan zdrowia zwierzęcia. W każdym razie niektóre z wyżej wymienionych wariantów są powiązane z innymi obrazami klinicznymi.
Na przykład chłoniak śródpiersia jest związany z wirusem białaczki kotów (VLFe) w 80% przypadków. Ten czynnik zakaźny zadomawia się w szpiku kostnym, w miejscu produkcji wszystkich krwinek (w tym limfocytów), więc łatwo sobie wyobrazić ich związek. 30% chłoniaków w nerkach jest również związanych z VLFe.
Diagnostyka chłoniaka u kotów
Objawy tego typu nowotworu są dość niespecyficzne, dlatego do wykrycia choroby może być konieczne wykonanie kilku badań. W pierwszej kolejności zawsze przeprowadza się badanie krwi w celu wykrycia nieprawidłowości ogólnoustrojowych, ale samo badanie nie zapewnia pełnej diagnozy.
W celu znalezienia problematycznej masy nowotworowej konieczne będzie również wykonanie zdjęć rentgenowskich, USG lub tomografii komputerowej. Po wykryciu wykonuje się biopsję lub aspirację cienkoigłową, aby uzyskać próbkę grupy komórek. Jeśli limfocyty są nieprawidłowe i przerośnięte, chłoniak jest potwierdzony.
Leczenie chłoniaka u kotów
We wszystkich przypadkach chłoniaka stosuje się chemioterapię, ponieważ lekarze mają do czynienia z chorobą ogólnoustrojową, której nie można wyleczyć wyłącznie poprzez resekcję chirurgiczną. W przypadkach o niskim stopniu zaawansowania stosuje się połączenie prednizonu i chlorambucilu w dawce 20 mg/m2. Z drugiej strony, szybko rosnące chłoniaki wymagają bardziej agresywnych zastrzyków chemicznych.
Radioterapia i chirurgia są przewidziane w bardzo szczególnych przypadkach, takich jak chłoniak nosa lub jamy brzusznej, chociaż jest to bardzo rzadki protokół. Z drugiej strony, jeśli żadne z tych podejść nie jest możliwe (ze względu na słabość zwierzęcia i jego wiek), ucieka się do leczenia paliatywnego samym prednizolonem, sterydem opóźniającym postęp choroby o 2 do 4 miesięcy.
Na szczęście chemioterapia jest dla kotów bardzo dobrze tolerowaną metodą. Tylko 10% z nich ma objawy takie jak wymioty, biegunka i zawroty głowy.
Rokowania
Chłoniak u kotów nieleczonych chemioterapią zwykle powoduje śmierć pacjenta w czasie krótszym niż 4 tygodnie. Z drugiej strony, koty leczone samym prednizolonem mogą przeżyć dodatkowe 60-90 dni, chociaż nie jest to gwarantowane we wszystkich przypadkach.
Przy odpowiednim podejściu 75% kotowatych wchodzi w wyraźny okres remisji. W każdym razie ich średnia długość życia, nawet jeśli wszystko idzie dobrze, to tylko około 6 miesięcy, ponieważ nawroty choroby są bardzo częste. Niestety, choroba ta ma bardzo złe ogólne rokowanie i czasami jedyną opcją jest opieka paliatywna aż do śmierci.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Tobey, J. C., Houston, D. M., Breur, G. J., Jackson, M. L., & Stubbington, D. A. (1994). Cutaneous T-cell lymphoma in a cat. Journal of the American Veterinary Medical Association, 204(4), 606-609.
- Simpson, C. J., Mansfield, C. S., Milne, M. E., & Hodge, P. J. (2011). Central diabetes insipidus in a cat with central nervous system B cell lymphoma. Journal of feline medicine and surgery, 13(10), 787-792.
- Benigni, L., Lamb, C. R., CORZO‐MENENDEZ, N. U. R. I. A., Holloway, A., & Eastwood, J. M. (2006). Lymphoma affecting the urinary bladder in three dogs and a cat. Veterinary Radiology & Ultrasound, 47(6), 592-596.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.