Nietrzymanie moczu u psów - najważniejsze informacje

Jeśli Twojemu psu zdarza się nietrzymanie moczu, to najprawdopodobniej cierpi on na problem z pęcherzem. Dlatego ważne jest, aby dowiedzieć się jak najwięcej o tej przypadłości – jakie są jej przyczyny i metody leczenia.

Poniższy artykuł przybliża najważniejsze informacje na temat problemu, jakim jest nietrzymanie moczu u psów.

Nietrzymanie moczu u psów – przyczyny i objawy

Wizualnym objawem tej przypadłości są zarówno niewielkie kropelki, jak i całe strumienie moczu, które Twój pies oddaje w niekontrolowany sposób. Mimo że przypadłość ta zazwyczaj dotyczy psów, które są stare, otyłe, psów większych ras lub niedawno wysterylizowanych suczek, to może także zdarzyć się pozostałym psom.

Przede wszystkim musisz poznać również pozostałe objawy tej przypadłości – jaką główną przyjmując oczywiście mimowolne oddawanie moczu. Możesz na przykład zwrócić uwagę na to, czy Twój pies często liże okolice swoich genitaliów.

Sprawdź, czy odcinek między dolną częścią brzucha a tylnymi łapami jest ciągle mokry. Przyjrzyj się również ewentualnej opuchliźnie lub zaczerwienieniu wokół sromu lub penisa zwierzęcia.

Sprawdź również posłanie i czystość rzeczy należących do psa. Zwróć uwagę na wszelkie plamy lub kałuże moczu na jego łóżku, zabawkach i innych przedmiotach. Warto wiedzieć, że ten rodzaj moczu nie zawsze ma brzydki zapach.

Dlatego właśnie warto poznać główne przyczyny tego kłopotliwego problemu u psów, jakim jest nietrzymanie moczu. Otyłość i starość to dwa główne czynniki – jednak nie jedyne.

Większość samców po sterylizacji nie ma żadnych problemów związanych z drogami moczowymi. Inaczej sprawa wygląda u suczek, ponieważ niektóre z nich doświadczają mimowolnego wycieku moczu po neutralizacji. Po pewnym czasie, kiedy suczka nauczy się ponownie kontrolować mięśnie swojego pęcherza, problem ustaje.

Nietrzymanie moczu – inne możliwe przyczyny:

• Zaburzenia hormonalne
• Urazy kręgosłupa
• Infekcje dróg moczowych
• Przerost prostaty (u samców)
• Wady wrodzone
• Syndrom nadczynności pęcherza

Musisz również wciąć pod uwagę rasę swojego psa. Nietrzymanie moczu jest szczególnie częste u owczarków staroangielskich, dobermanów, cocker spanieli i owczarków niemieckich.

Nietrzymanie moczu u psów – leczenie

Kiedy uznasz, że Twój pies cierpi na tę przypadłość lub będziesz podejrzewać u swojego psa problem nietrzymania moczu, musisz koniecznie udać się z nim do weterynarza. Dokładnie zbada on Twojego pupila, starając się poznać przyczynę tego mimowolnego moczenia.

Weterynarz najprawdopodobniej zleci szereg badań, takich jak analiza i posiew moczu. Pozwoli to wykryć lub wyeliminować ewentualne infekcje. Jeżeli Twój pies nie trzyma moczu wskutek nadmiernego picia wody, weterynarz może również zlecić badanie krwi.

Ma to na celu wykrycie ewentualnych chorób, których jednym z objawów jest zwiększone pragnienie, takich jak na przykład cukrzyca.

Może się również zdarzyć, że weterynarz zleci wykonanie badania USG brzucha. Wykaże ono ewentualne urazy w tkance miękkiej lub kościach w tej części ciała.

Nietrzymanie moczu u psów można leczyć farmakologicznie. Czasami suplementacja hormonów estrogenu lub estriolu jest dobrym rozwiązaniem. Wpływają one bowiem na zmniejszenie przepływu moczu w cewce moczowej zwierzęcia. Metoda ta jednak jest skuteczna tylko w przypadku suczek po sterylizacji.

Niehormonalnym lekiem wykorzystywanym przez niektórych weterynarzy w leczeniu nietrzymania moczu u psów jest fenylpropanoloamina. Wpływa ona wzmacniająco na mięsień zwieracza. Większość z leków podaje się drogą doustną (tabletki, krople). Jeśli taka doustna terapia nie przynosi rezultatów, weterynarz może zdecydować się na zastrzyki z kolagenem lub zabieg operacyjny.

Aby zapobiec sytuacji, w której Twój pies oddaje mocz w rożnych częściach domu, możesz wykonać kilka czynności. Połóż dodatkowe prześcieradło lub ręcznik na posłaniu psa, wyprowadzaj go częściej na zewnątrz, załóż mu specjalne pieluchy.

Pamiętaj również o zatroszczeniu się o jego higienę. Jest to ważne ze względu na niebezpieczeństwo infekcji i podrażnienia lub opuchlizny jego genitaliów.