Kaliciwirus u kotów – objawy i leczenie

Kaliciwirus u kotów jest jedną z najczęstszych infekcji, które mogą powodować choroby układu oddechowego u kotów. Chociaż inne wirusy i bakterie również mogą być czynnikami zakaźnymi i wywoływać ten rodzaj choroby u Twojego kociego przyjaciela.

Typowe objawy kliniczne infekcji górnych dróg oddechowych dotyczą nosa i gardła, w tym kichanie, przekrwienie nosa, zapalenie spojówek (zapalenie błon wyściełających powieki) oraz wydzielina z nosa lub oczu.

Wydzielina z nosa może być czysta lub mieć zielonkawo-żółty kolor. Oprócz tych typowych objawów, u kotów zakażonych kaliciwirozą często pojawiają się wrzody na języku, podniebieniu, dziąsłach, wargach lub nosie.

Objawy

Koty dotknięte kaliciwirozą kotów zazwyczaj nadmiernie się ślinią (ślinotok), ponieważ wrzody są bardzo bolesne. Inne niespecyficzne objawy infekcji górnych dróg oddechowych to anoreksja, senność, gorączka i powiększone węzły chłonne. Ponadto nadwrażliwość na światło, więc będziesz widział, jak mruży oczy.

Niektóre szczepy kaliciwirusa mogą spowodować, że zakażony kot nagle zacznie boleśnie utykać na jeden lub więcej stawów. Zdarza się to najczęściej u młodszych kociąt. Chociaż rzadko, istnieje specyficzny szczep kaliciwirusa kotów, który powoduje ciężką, uogólnioną chorobę.

Początkowe objawy dotyczą oczu, nosa i jamy ustnej. Natomiast u zakażonego kota szybko pojawia się wysoka gorączka, ciężka depresja, obrzęk nóg i/lub twarzy, żółtaczka i objawy choroby wielonarządowej. Ten szczep jest wysoce zakaźny, a śmiertelność wynosi do 67%.

Jak kot zaraża się kaliciwirusem kotów?

Kaliciwirus jest wysoce zakaźny, a zarażone koty mogą rozsiewać wirusa w ślinie, wydzielinie z nosa lub oczu. Jeżeli zakażony kot kichnie, unoszące się w powietrzu cząsteczki wirusa mogą zostać rozpylone na kilka metrów.

Spekuluje się, że wirus może być również rozsiewany w moczu lub kale, ale nie uważa się tego za główne źródło zakażenia.

Wrażliwe koty mogą się zarazić przez bezpośredni kontakt z innym zakażonym kotem lub przez kontakt z przedmiotami zanieczyszczonymi zakaźnymi wydzielinami.

Wirus może przetrwać do tygodnia w skażonym środowisku, a w chłodnym i wilgotnym miejscu nawet dłużej. Chociaż wszystkie podatne na zakażenie koty mogą zachorować na kaliciwirusa, objawy są zazwyczaj bardziej nasilone u młodych kociąt.

Jak długo trwa typowe zakażenie kaliciwirusem u kotów?

Kiedy kot zostanie narażony na zakażenie kaliciwirusem, przechodzi okres inkubacji trwający od 2 do 6 dni, zanim pojawią się objawy kliniczne, które zazwyczaj utrzymują się przez 14-21 dni.

Przez cały ten czas kot będzie potencjalnie zarażał inne zwierzęta. Co najmniej przez 2 do 3 tygodni zakażone koty będą rozsiewać wirusa w swoich wydzielinach.

Po pozornym wyleczeniu z choroby, u połowy zakażonych kotów może dojść do stanu nosicielstwa, w którym będą one nadal rozsiewać wirusa. U niektórych z tych zwierząt stan nosicielstwa może trwać tylko kilka miesięcy, ale u niewielkiego odsetka może utrzymywać się przez całe życie.

Koty nosiciele mogą, ale nie muszą, wykazywać oznak zakażenia, kiedy aktywnie rozsiewają kaliciwirusa i są głównym źródłem zakażenia dla kotów wrażliwych. Kotki, które są nosicielami tego wirusa, mogą przenosić zakażenie na swoje nowo narodzone kocięta.

Kaliciwirus u kotów – leczenie

Większość kotów z niepowikłanym zakażeniem kaliciwirusem może być leczona objawowo w domu. Lekarz weterynarii może przepisać lek do stosowania miejscowego, jeżeli kot ma zieloną lub żółtą ropną wydzielinę z oka.

Aby zapobiec wtórnym infekcjom bakteryjnym, które mogą skomplikować chorobę, zwłaszcza u młodych kociąt, można przepisać leki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania. Infekcje wirusowe nie reagują jednak na ten rodzaj leków.

Lekarz weterynarii może podać leki przeciwzapalne, aby złagodzić objawy kulawizny. Koty z uporczywymi wrzodami mogą korzystać z zabiegów wspomagających układ odpornościowy.

Koty z zatkanym nosem lub drogami oddechowymi mogą korzystać ze zwiększonego nawilżania środowiska, np. przez 10-15 minut kilka razy dziennie w łaźni parowej. Dobrze jest omówić tę technikę ze specjalistą.