Pomóż suczce podczas porodu – wskazówki!
Cud życia jest czymś pięknym bez względu na to, czy jest to osoba czy zwierzę. Ponadto, kiedy mamy emocjonalną więź ze świeżo upieczoną mamą, radość jest jeszcze większa. Dlatego pomoc naszej suczce podczas porodu jest jednym z najpiękniejszych momentów, które możemy przeżyć.
Udzielimy Ci kilka wskazówek, abyś nie był tylko widzem, ale żebyś mógł jej pomóc i cieszyć się tą chwilą razem a nią.
Skąd wiemy, że zaczął się poród?
Suki zachowują się inaczej niż kobiety, kiedy zaczyna się poród, więc nie oczekuj hałasu, który ostrzeże Cię, że nadchodzą szczeniaczki. Ponieważ rozumiemy, że możesz mieć wątpliwości ,co do tego czy suka zaczyna rodzić – przedstawiamy kilka objawów wskazujących, że nadszedł ten czas.
- Kopanie w ziemi. Chociaż nie wszystkie suczki zachowują się w ten sam sposób, jest to całkiem normalne zachowanie u prawie wszystkich suk. Kopanie w ziemi pozwoli im znaleźć ciepłe i przytulne miejsce, w którym będzie mogła zostawić swoje szczenięta, nie obawiając się o ich bezpieczeństwo.
- Piersi suki zaczynają produkować mleko. Kiedy suka zaczyna rodzić bardzo często zdarza się, że jej piersi zaczynają produkować mleko, by pokazać, że jest gotowa do porodu.
- Utrata apetytu. W momencie zbliżania się rozwiązania szczenięta będą dużo się poruszać wewnątrz matki i wywoływać mdłości. To może spowodować, że Twój pies straci apetyt.
- Wymioty. Mogą być również generowane przez ruchy szczeniąt. Nie ma się czym martwić, po prostu pozwól jej odpocząć i bądź przy niej, aby nie czuła się samotna.
- Będzie zrelaksowana. Gdy suka zacznie rodzić, położy się na ziemi, będzie bardzo spokojna i może zrobić kilka niezbyt głębokich wydechów. Ważne jest mieć blisko wodę, ponieważ nawodnianie jest kluczowe w tym ważnym momencie.
Jak możesz pomóc?
Kiedy zidentyfikowałeś już wszystkie znaki i wiesz, że Twoja suczka będzie rodzić nadszedł czas, aby jej pomóc. Jak możesz to zrobić?
- Przygotuj dla niej spokojne miejsce. Kilka tygodni wcześniej przygotuj kameralne miejsce, w którym może czuć się spokojnie, w przyjemnej atmosferze. Jeśli masz inne zwierzęta w domu, upewnij się, że nie będą miały do niego dostępu. Pokaż suczce to miejsce i kiedy zobaczysz któryś z wyżej wymienionych objawów porodu pomóż jej tam dotrzeć.
- Podczas porodu nie powinieneś interweniować, chyba że jest to konieczne. Matka urodzi szczeniaki, nie musisz się martwić, jeśli wyjdą ogonem lub głową, obie pozycje są normalne. Matka oczyści łożysko i przegryzie pępowinę.
Kiedy potrzebna jest Twoja pomoc podczas porodu?
- Jeśli z jakiegoś powodu matka nie jest w stanie otworzyć pęcherza płodowego, w którym zawinięte są szczeniaki musisz interweniować, aby je uwolnić. Delikatnie go otwórz i ponownie umieść szczeniaka obok matki.
- Innym momentem, w którym możesz pomóc jest, gdy matka zaczyna lizać swoje szczeniaki, aby oczyścić je z łożyska. Możesz pomóc, jeśli jest wiele szczeniaków wycierając je miękką i wilgotną ściereczką.
- Psy rodzą się co około 30 minut, ale jeśli widzisz, że po tym czasie nie pojawia się kolejny szczeniak a mimo to masz pewność, że w środku jest ich więcej, zadzwoń po weterynarza. Jeśli jednak po urodzeniu wszystkich szczeniąt suka nadal ma skurcze, obecność weterynarza również będzie konieczna.
Obserwuj szczeniaki. Śmierć szczeniaka w ciągu kilku minut lub godzin po porodzie jest normalna. Mama nie może zrobić wiele, by pomóc, ale Ty możesz. Jeśli zauważysz, że jedno ze szczeniąt nie oddycha, oczyść mu pyszczek i delikatnie pocieraj jego ciało, aby zobaczyć, czy możesz go ożywić. Jeśli to niemożliwe, usuń go z miotu, aby matka go nie zjadła lub aby inne szczeniaki nie miały z nim kontaktu.
Kiedy poród dobiegł końca obserwuj, czy suka nie odrzuca żadnego ze szczeniąt i karmi je wszystkie jednakowo. Zagwarantuj nowej mamie odpowiednie składniki odżywcze, aby miała siły, by dbać o swoje dzieci.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Sánchez Riquelme, A., & Arias Ruiz, F. (2017). Biología gestacional y predicción del parto en la perra. Revista de Investigaciones Veterinarias del Perú, 28(4), 771-783.
- de Tejerina, J. C. D. F., Vega, F. J. P., & Llamazares, B. C. (1994). Parto y distocias en la perra y en la gata. Clínica veterinaria de pequeños animales: revista oficial de AVEPA, Asociación Veterinaria Española de Especialistas en Pequeños Animales, 14(4), 223-241.
- Martí, S. (2006). El parto de la perra. COVELMA Pequeños Animales, 34-38.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.