Dyszenie u psa - wszystko, co musisz wiedzieć
Dlaczego dyszenie w ogóle występuje u psów? Kiedy dyszenie u psa jest normalne, a kiedy może wskazywać na problemy ze zdrowiem? Co powinieneś zrobić, jeśli Twój pupil nadmiernie dyszy?
Czy istnieją rasy, które oddychają szybciej, lub głośniej, od innych? W tym artykule znajdziesz odpowiedzi na wszystkie te pytania, i więcej.
Dyszenie u psa – znaczenie
Dyszenie to przyspieszone i płytkie oddychanie, które pozwala na odparowanie wody z języka, pyska oraz górnych dróg oddechowych zwierzęcia. Podczas tego procesu regulowana jest temperatura ciała psa.
Warto wiedzieć, że psy nie pocą się w taki sam sposób, jak ludzie. Dyszenie pomaga im kontrolować ciepło i ochładzać organizm. Dlatego dyszenie u psa występuje częściej latem.
Normalna częstość oddechów u psów wynosi maksymalnie 40 wdechów na minutę. Przy dyszeniu liczba ta wzrasta do 300 wdechów na minutę. Należy wiedzieć, iż istnieją dwa rodzaje dyszenia u psa: normalne i nieprawidłowe.
Pierwszy rodzaj występuje, gdy organizm przegrzewa się, jest to uznawane za normalne. Drugi rodzaj może sygnalizować problemy zdrowotne u pupila.
Skąd możesz to wiedzieć? Powie Ci to o tym nadmierne oddychanie przez psa. Ma ono miejsce, gdy psu nie jest gorąco, temperatura otoczenia nie jest wyższa, a oddech jest głośny i “chropowaty”, albo gdy zauważysz, że oddychanie stanowi ogromny wysiłek dla zwierzęcia.
Z drugiej strony, istnieją rasy, które mają większą tendencję do nadmiernego dyszenia ze względu na kształt ich pyszczka. Są to na przykład: buldogi, mopsy, boksery czy boston terriery (wśród innych ras brachycefalicznych), które mogą mieć problemy z oddychaniem i mogą wydawać z siebie wiele dźwięków przy braniu oddechu.
Ponadto psy te cierpią z powodu wysokich temperatur, a także z z błahych przyczyn, np. jazdy samochodem.
Nieprawidłowe przyczyny dyszenia u psów
Po odrzuceniu temperatury ciała psa oraz temperatury otoczenia, a nawet jego rasy, jako możliwej przyczyny dyszenia, może być ono sygnałem, na który musimy zwrócić uwagę, ponieważ życie psa może być zagrożone. Kiedy więc wiadomo, kiedy pies dyszy normalnie, a kiedy nie?
1. Przed udarem
Jeśli pies dyszy przez wzrost temperatury latem to jedno, ale jeśli był przez kilka godzin na słońcu w okolicy południa, to coś zupełnie innego. Pies zacznie dyszeć, gdy jego organizm zacznie się przegrzewać.
Jeśli zachowanie to nie osłabnie po kilku minutach, spojrzenie jest zaszklone, dziąsła lśnią i pies ma palpitacje, to pies doświadcza udaru. Ważne jest, aby ochłodzić psa za pomocą zimnej wody, umieścić go w cieniu, a nawet ustawić go jak najbliżej wentylatora lub klimatyzacji.
2. Ból
Dyszenie u psa może być sposobem na wyrażenie bólu lub niewygody spowodowanych chorobą. To jego sposób na komunikację bez użycia słów.
Musisz zwracać uwagę na zmiany w sposobie oddychania psa. Zwłaszcza, jeśli nagle zacznie dyszeć bez wyraźnego powodu. Być może Twój pies odczuwa w tej chwili ból, albo ból staje się bardziej dotkliwy. Jeśli ma to miejsce, jak najszybciej zabierz psa do zaufanego weterynarza.
3. Otyłość
Duża część psiej populacji cierpi z powodu otyłości wywołanej złą dietą i brakiem ćwiczeń. Otyłość może skrócić długość życia psa i uniemożliwić zwierzęciu prawidłową regulację temperatury ciała. To nieuchronnie doprowadzi do intensywniejszego dyszenia.
Jeśli oddech psa przyspiesza, gdy wykona on kilka kroków lub wykonuje jakąś aktywność fizyczną (taką, jak szukanie zabawki lub wchodzenie po schodach), powodem może być zbyt duża waga. Jeśli tak jest, zmień dietę zwierzęcia i codziennie zabieraj go na spacer.
4. Choroby płuc i serca
Kardiomiopatia rozstrzeniowa u psa może powodować dyszenie, a także inne objawy: rozdęty brzuch, ciężki oddech, kaszel, omdlenia, osłabienie i brak energii.
5. Stres lub Strach
Gdy psy są zdenerwowane lub znajdują się w sytuacjach stresujących, na przykład podczas burzy lub Nowego Roku (ze względu na fajerwerki), mogą zacząć dyszeć.
W takiej sytuacji, psy zmienią swoje zachowanie i będą krążyć tam i z powrotem po pokoju, jednocześnie się trzęsąc, próbując ukryć, a nawet tracąc kontrolę nad pęcherzem lub jelitami.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.