Dysplazja stawów biodrowych u psów - charakterystyka
W pewnym wieku zwierzęta dopadają niefortunne choroby i zaburzenia. Jedną z nich jest dysplazja stawów biodrowych u psów. Występuje u niektórych ras, jest dziedziczna, ale nie objawia się przy porodzie. Dowiedz się, czym się charakteryzuje i jak z nią postępować.
Dysplazja stawów biodrowych u psów – co należy wiedzieć?
Choroba ta, w skrócie nazywana HD jest wrodzonym schorzeniem kości. Może pojawić się w pierwszych miesiącach życia, jednak najczęściej uwydatnia się po 8. urodzinach zwierzęcia. Dysplazja stawów biodrowych u psów jest zwyrodnieniowa (z czasem stan pogarsza się).
Istotą dysplazji biodrowej jest zbyt luźna torebka stawowa i więzadła, co powoduje niestabilność stawu, nadwichnięcia, jak również zwichnięcia głowy kości udowej a w konsekwencji powstania zmian zwyrodnieniowych.
Może powodować kulawiznę, ból i trudności z chodzeniem, a nawet siedzeniem i wchodzeniem po schodach. Zwykle schorzenie ma charakter obustronny. Oznacza to, że atakuje obie tylne nogi.
Choroba ta najczęściej dotyka rasy duże: owczarka niemieckiego, dobermany, labradora retrievera, boksera, dalmatyńczyka czy setera irlandzkiego.
Przyczyny choroby
Co więcej, problem dotyczy też zwierząt, które szybo zwiększają swoją masę ciała. Uważa się, że dysplazja stawu biodrowego może być spowodowana czynnikami zewnętrznymi. Szczególnie ma się na uwadze: dietę, brak ruchu i nadwagę.
Jednakże główną przyczyną choroby jest czynnik genetyczny. Szczeniak wolny od genów dysplazji, nigdy ich nie rozwinie. Nawet w przypadku otyłości czy podeszłego wieku. Co ważne, istnieją różne stopnie nasilenia schorzenia. Wszystko zależy od kąta amplitudy między dwoma głowami kości udowej.
Przyczyną bezpośrednią jest brak równowagi między wzrostem kości, a siłą otaczających je mięśni i więzadeł. W zależności od kąta amplitudy między dwoma głowami kości udowej, wyróżniamy następujące nasilenia:
- Łagodny: od 100 do 105 °
- Umiarkowany: od 90 do 100 °
- Ciężki: mniej niż 90 °
Dysplazja stawu biodrowego – jak ją leczyć?
W Stanach Zjednoczonych przeprowadzono badania na owczarkach niemieckich. U psów, u których stwierdzono w wieku szczenięcym podwyższoną wagę ciała, dysplazja była stwierdzana prawie dwukrotnie częściej niż u osobników mających wagę niższą niż średnia.
Przede wszystkim, to lekarz weterynarii powinien zdiagnozować chorobę, po wykonaniu zdjęcia rentgenowskiego psa. Ponadto może zidentyfikować dysplazję na podstawie pewnych nawyków.
- Między innymi, poprzez trudności z postawą, po długim czasie spędzonym w pozycji leżącej.
- Zauważyć można też nadmierne zmęczenie bez wyraźnego powodu, czy odmowę wchodzenia po schodach. Innymi objawami mogą być pewne charakterystyczne nawyki, np. bezwarunkowe skoki, bardzo powolny chód czy obniżone biodra.
Kiedy specjalista, stwierdzi daną chorobę – może wskazać na różne metody leczenia. Zarówno te wzmacniające, jak i rozluźniające mięśnie. Ponadto zaproponuje techniki łagodzące ból i zapobiegające postępowi dysplazji. Istnieją pewne środki, które mogą opóźnić postęp schorzenia.
Zobacz też: Leptospiroza u psów – na czym polega ta choroba?
Dysplazja i sposoby leczenia
1. Masaże
Kiedy pies nie może swobodnie władać jedną z nóg, z powodu przeszywającego bólu – może doprowadzić to do zaniku mięśni. Aby tego uniknąć, należałoby wykonywać masaże lecznicze. Dzięki nim regenerujemy masę mięśniową. Skorygują też słabe wzmocnienie i nieodpowiednią postawę kręgosłupa.
Nie pozwól jednak, aby ktoś bez odpowiednich kompetencji wykonywał zabiegi lecznicze. Masaże powinny być wykonywane być z lekkim naciskiem, wzdłuż kolumny. Zaprzestań ich, jeśli pies wyda skowyt. Warto masować też tylne mięśnie przy kolumnie panewki.
2. Pasywność w aktywność
W wielu przypadkach dochodzi do interwencji chirurgicznej. Po operacji stawu biodrowego, właściciel musi wykonać serię pasywnych ćwiczeń, które pozwolą odzyskać ruch pupilowi.
Służy to skorygowaniu dysfunkcji stawów. Pies powinien wtedy leżeć nieruchomo. Po delikatnym masażu, wykonuje się lekkie rozciągnięcia, obroty i zgięcia schorowanej nogi.
3. Aktywne ćwiczenia
O sposobie leczenia decyduje stopień zmian w obrębie stawu, jak również wiek zwierzęcia.
W kolejnym etapie leczenia pooperacyjnego, pies może poruszać się samodzielnie, ewentualnie przy naszej niewielkiej pomocy. Wykorzystajmy wtedy ćwiczenia stabilizujące, które umożliwią psu samodzielne chodzenie.
Mogą to być krótkie spacery, najlepiej w dostosowanym do psa tempie. W razie potrzeby przytrzymuj psa od tyłu (przy kolumnie), aby nie mógł zarzucać biodrem na bok.
Przeczytaj również: Ćwiczenia dla szczeniaka – kilka ciekawych propozycji
4. Hydroterapia i fizjoterapia
Każda z tych form leczniczych może być niezwykle przydatna w przypadku dysplazji stawu biodrowego. Hydroterapia jest idealna dla włochatych miłośników wody, np. labradora. Mięśnie znacznie szybciej odbudowują się w wodzie, bez zbędnego przeciążenia stawów.
Fizjoterapia ma podobne działanie. Nie jest jednak wykonywana w wodzie i powinna być przeprowadzona wyłącznie przez specjalistów.
Źródło fotografii: Matt Chan.