Choroby gołębi - poznaj najpowszechniejsze z nich

Niektórzy nazywają gołębie „szczurami ze skrzydłami”. A ogólnie rzecz biorąc wielu ludzi wręcz gardzi tymi ptakami. Władze wielu miast uważają je za szkodniki i obwiniają gołębie za przenoszenie różnego rodzaju chorób na ludzi. Dlatego właśnie w naszym dzisiejszym artykule postanowiliśmy opisać najpopularniejsze choroby gołębi.

Ptaki te często chorują z racji nieustannych kontaktów ze skażonym pokarmem i wodą. A następnie z łatwością przekazują sobie nawzajem liczne choroby. Co więcej, w wielu przypadkach może to nieść ze sobą jeszcze większe zagrożenie, jako że niektóre choroby gołębi mogą się także przenosić na ludzi.

Najczęściej spotykane i najbardziej typowe choroby gołębi

Ogólnie rzecz biorąc gołębie wywodzą się z rodziny Columbidae. Podobnie jak wiele innych ptaków także i one mogą zostać zainfekowane przez różnego rodzaju wirusy, bakterie, grzyby lub pasożyty. Mogą również cierpieć na wiele chorób o charakterze niezakaźnym.

Gołębie hodowane do celów użytkowych (na przykład sportowych) mogą otrzymywać odpowiednie leki mające na celu wyleczenie konkretnych chorób lub w ramach profilaktyki zapobiegającej potencjalnemu zachorowaniu ptaków.

Jednak podejmowanie wszelkiego rodzaju środków zapobiegawczych za pomocą szczepionek, witamin, naturalnych produktów o właściwościach leczniczych lub po prostu zwykłych nawyków związanych z przestrzeganiem odpowiedniej higieny ptaków jest zawsze lepszym rozwiązaniem.

W dalszej części naszego dzisiejszego artykułu prezentujemy Ci najbardziej typowe choroby gołębi, które występują licznie wśród populacji tych popularnych w miastach ptaków. Mogą one zostać przeniesione przez nie na ludzi. Należą do nich między innymi:

Rzęsistkowica

Eksperci szacują, że około 80% dorosłych osobników gołębi jest nosicielami pewnych gatunków pierwotniaków. To właśnie organizmy o nazwie Trichomonas gallinae i Trichomonas gallinarum powodują tę chorobę o charakterze pasożytniczym.

Może być ona wręcz śmiertelnym zagrożeniem dla młodych osobników gołębi i innych ptaków charakteryzujących się osłabioną skutecznością układu odpornościowego.

Oto niektóre z najbardziej typowych objawów, jakimi cechuje się rzęsistkowica u gołębi:

• Ogólna apatia i brak energii.
• Sztywno stojące pióra.
• Wodnista biegunka.
• Brak apetytu.
• Nadmierne pragnienie.
• Zauważalna utrata masy ciała.
• Twarda, żółto-biała skorupa na dziobie, w gardle i czasami także w żołądku.
• Problemy z oddychaniem.

Ptaki mogą zarazić się tą chorobą pijąc na przykład zainfekowaną wodę lub spożywając żywność, która została wcześniej jedzona także przez zakażonego gołębia. Czasami zarażają także własne gniazdo, gdy karmią swoje młode zainfekowanym pokarmem.

Ten konkretny gatunek pasożytów jest w stanie również infekować narządy wewnętrzne ptaków i powodować dodatkowe ich uszkodzenia.

Niektóre choroby gołębi mogą być także przenoszone na ludzi. Rzęsistkowica jest jedną z nich, do tego dość poważną. Dlatego też tak istotną kwestią jest pamiętanie o zasadach właściwej higieny. Warto także zawsze mieć na uwadze odpowiednie środki zapobiegawcze i ogólnie rzecz biorąc postępować ostrożnie w przypadku kontaktu z gołębiami.

Paramyksowirusy

Pora zaprezentować kolejny przykład choroby gołębi. Tym razem mowa o infekcji paramykowirusami, która cechuje się naprawdę wysoką śmiertelnością wśród chorych ptaków. Gołębie z tą chorobą tracą apetyt i piją mniej wody, niż zwykle.

Ich odchody stają się rzadkie, a same zwierzęta szybko tracą na wadze. W miarę postępu choroby u ptaków tych zaczną rozwijać się różnego rodzaju zaburzenia układu nerwowego, takie jak na przykład:

• Mimowolne ruchy i brak koordynacji ruchowej (zataczanie się, przewracanie, kręcenie w kółko, upadek na grzbiet itp.)
• Trudności w zbieraniu ziaren z ziemi z powodu uszkodzenia nerwu wzrokowego. Czasami może być konieczne nawet ręczne nakarmienie chorego gołębia za pomocą papierowej torby strzykawki.
• Przykurcz szyi.
• Różnego rodzaju ataki i drgawki.
• Paraliż w skrzydłach i stopach.

Ta choroba jest przenoszona przez bezpośredni kontakt z innymi zakażonymi ptakami. Źródłem infekcji są przede wszystkim wydzieliny z oczu, płuc lub żołądka. Ponadto pośrednie zanieczyszczenie chorobotwórczymi drobnoustrojami może mieć miejsce również poprzez kontakt z luźno leżącymi piórami, żywnością, wodą lub miejscami, w których chore gołębie spędzają większość czasu.

Salmonella (i dur rzekomy)

Ta w stu procentach śmiertelna infekcja bakteryjna jelit zwykle występuje u młodszych gołębi i innych ptaków. Jednak gołębie, które unikną choroby, mogą jednak stać się jej nosicielami. W efekcie infekcja będzie w stanie przenosić się bez problemu na przykład poprzez skorupy jaj, które składają dorosłe osobniki. Objawy tej powszechnie spotykanej choroby gołębi są następujące:

• Rzadkie, zielonkawo zabarwione odchody.
• Opuchlizna kloaki.
• Zauważalna utrata masy ciała.
• Zadyszka i problemy z oddychaniem.
• Ogólna słabość i brak aktywności ruchowej.
• Opadające skrzydła.

Ta choroba może rozprzestrzeniać się na liczne inne narządy, takie jak wątroba, nerki i śledziona. Ponadto może również atakować mózg i rdzeń kręgowy ptaka, co prowadzi do utraty równowagi, paraliżu i przykurczu szyi.

Dur rzekomy gołębi jest przenoszony przede wszystkim przez żywność i wodę lub nawet zakażone cząsteczki kurzu. Gołębie mogą również rozprzestrzeniać infekcję na ludzi. Na szczęście do zachorowania wymagany jest kontakt z zarażonym osobnikiem przez dłuższy czas.

Nieżyt nosa

Nieżyt nosa, potocznie zwany coryzą jest jedną z innych typowych chorób, na jakie zapadają gołębie. To konkretne schorzenie jest bardzo powszechnie spotykane szczególnie jesienią i na początku wiosny.

Jest to ogólnie rzecz biorąc ciężka choroba układu oddechowego u ptaków związana z przeziębieniem, wilgocią, nadmierną populacją i dodatkowo stresem spowodowanym koniecznością konkurowania o jedzenie i partnerów.

Innym typowym powodem występowania tej choroby gołębi jest brak witaminy A. Oto niektóre z symptomów, jakimi cechuje się nieżyt nosa:

• Kichanie
• Lepka i śmierdząca wydzielina z nosa.
• Problemy z oddychaniem, które zmuszają ptaka do nieustannego otwierania dzioba.

Ponadto gołębie mogą wykazywać objawy łzawienia oczu z powodu obrzęku w przewodach łzowych. Każdy ptak, który udanie przetrwa tę chorobę, stanie się jednak jej nosicielem i przekaże w efekcie nieżyt nosa swemu potomstwu.