Najstarsze rasy kotów - kilka przykładów

Istnieje wiele dowodów sugerujących, że koty były ulubieńcami starożytnych egipskich faraonów i były czczone. Wiele ras  kocich przodków pochodzi także z Azji i Europy. Kontynuuj czytanie tego artykułu, aby poznać najstarsze rasy kotów.

Jakie są najstarsze rasy kotów?

Przeprowadzając badania historyczne, można znaleźć naprawdę ciekawe informacje na temat pierwszych historycznych zapisów o kotach.

Oprócz Egiptu istnieją ślady, które prowadzą do Tajlandii, Turcji, Birmy, Japonii i Norwegii. Poniżej przedstawiamy kilka przykładów na najstarsze rasy kotów :

1. Egipski Mau (1400 pne)

Chociaż obecne koty zostały sprowadzone do Włoch przez Cesarstwo Rzymskie, a następnie wywiezione do Ameryki, Mau (co oznaczało kota w starożytnym Egipcie), wygląda bardzo podobnie do postaci, które pojawiają się na rzeźbach w Kairze.

Futro kotów tej rasy trudno jest pomylić z innymi, gdyż ma charakterystyczny jasnobrązowy kolor z ciemnymi plamami. Koty tej rasy mogą znacznie różnić się wielkością.

Ich przednie nogi są krótsze niż tylne, a łapy są małe i delikatne. Koty te mają głowy w kształcie trójkąta, a ogony grubsze u nasady i cieńsze na końcu. Są bardzo inteligentnymi i niezależnymi zwierzętami ale potrafią też być przyjazne i czułe.

Nie są polecane dla rodzin z dziećmi, ponieważ mogą stać się bardzo zazdrosne, terytorialne i zaborcze w stosunku do swoich zabawek i właścicieli.

2. Korat (1350 pne)

Znany również jako “kot szczęścia“, pochodzi z Tajlandii. Chociaż jest to rasa bardzo stara dopiero niedawno pojawiła się poza krajami azjatyckimi. Pierwszy odnotowany przykład pojawił się w XIV wieku w książce “Koty-Księga Poezji”, jednak rasa była już w królestwie od setek lat.

Korat to kot czystej rasy a ludzie nie mieli nic wspólnego z jego stworzeniem. Ma zwartą i elegancką sylwetkę, srebrno-niebieskie futro, duże spiczaste uszy, niebieskie oczy w kształcie migdałów, długi ogon i twarz w kształcie klina.

Koty tej rasy żyją około 16 lat i ważą do 5 kg. Zazwyczaj są czułe w stosunku do ludzi, zwłaszcza do dzieci.

3. Birman (500 p.n.e.)

Na liście: najstarsze rasy kotów, jest również “Święty kot z Birmy”. Jego początki i cechy fizyczne oparte są na legendzie: wiele wieków temu ludzie z Jemer zbudowali świątynię, by oddać cześć bogini zwanej Tsun-Kyan-Kse.

Pewien ksiądz często modlił się w towarzystwie swojego kota, Sinh. Pewnej nocy złodzieje włamali się do świątyni i zabili księdza.

Kot następnie stanął na jego piersi i nieruchomo patrzył na posąg bogini. Nagle ciało kota stało się złote, jego oczy zmieniły kolor na niebieski, a nogi stały się brązowe. Łapy kota pozostały białe co symbolizuje jego czystość.

Birman jest bardzo przyjazny (nie lubi samotności), czuły, zabawny, lojalny, inteligentny i spokojny. Jego wygląd przypomina mieszankę kota perskiego i syjamskiego.

4. Turecki Van (okres panowania Cesarstwa Rzymskiego)

Rasa ta pochodzi z górskich regionów wokół jeziora Van w Turcji i nie była dobrze znana poza granicami kraju. Ludzie trzymali je jako zwierzęta domowe od czasów starożytnych, jednak dopiero niedawno stały się popularne, ponieważ niektóre zostały wyeksportowane do Anglii w latach 50 XX wieku.

Koty tej rasy mają charakterystyczne długie, grube, warstwowe futro, które pozwala im przetrwać w niekorzystnych temperaturach na wysokości 1600 metrów nad poziomem morza.

Tylne nogi są dłuższe niż przednie, są duże i osiągają dojrzałość płciową w wieku 3 lat. Mają one dość wybujały temperament, są ciekawskie, aktywne i zabawne. Nie boją się wody.

5. Kot europejski krótkowłosy (okres panowania Cesarstwa Rzymskiego)

Powstały tysiące lat temu w Afryce Północnej, jednak zostały sprowadzone do Europy jako zwierzęta domowe przez Rzymian. Uważa się, że ich przodkami były koty z dżungli a ich dziedzictwo genetyczne pochodzi od dzikich kotów azjatyckich.

Mają solidne ciało z szeroką klatką piersiową, średniej wielkości uszy, krótki pysk i gruby ogon. Rzadko chorują i  mają charakterystyczne krótkie jasne, pręgowane, dwu- lub trójkolorowe futro.

Inne stare rasy kotów to norweski kot leśny (starożytny), japoński bobtail (XI wiek), kot syjamski (XIV wiek), Chartreaux (XIV wiek) i turecki kot Angora (XV wiek).