Nadpobudliwość u zwierząt domowych: dlaczego tak się dzieje?

Napisane i zweryfikowane przez biologa Samuel Sanchez

Napisany przez Samuel Sanchez

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Po zamknięciu przyzwyczajamy się do spędzania z naszymi zwierzętami znacznie więcej czasu. Jest to bardzo korzystne dla więzi opiekun-zwierzę, ponieważ pozwoli Ci wzmocnić więź ze swoim zwierzakiem i wzbogacić rutynę w procesie. Mimo wszystkich korzyści, jakie może to przynieść, może się zdarzyć, że wykryjemy dziwne zachowania u naszych towarzyszy i nie będziemy umieli ich prawidłowo odczytać. Nadpobudliwość, stereotypowe ruchy i nadmierna pobudliwość mogą być emocjami, których wcześniej nie byliśmy świadomi.

Jest oczywiste, że zmiana dynamiki spowodowana niedawną kwarantanną dotyczy nas wszystkich. Ale oprócz ludzi, także zwierzęta w naszym domu doczekały się zmian w swoim życiu.

Teraz spędzają więcej czasu w towarzystwie i mają więcej bodźców. W tym artykule pokażemy Ci kilka dziwnych zachowań związanych z emocjami Twojego pupila (szczególnie u psów, ale dotyczy to także ssaków w ogóle). Jeśli jesteś ciekawy tego tematu, czytaj dalej!

Zbyt dużo energii, aby być w domu

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej u ludzi (ADHD) to neuropsychiatryczne zaburzenie rozwojowe wykrywane w dzieciństwie. Charakteryzuje się nieuwagą, niepokojem ruchowym i impulsywnym zachowaniem. Mogą na nią cierpieć także inne ssaki, ale na przykład u psów patologia ta jest przypisywana w wielu przypadkach, kiedy nią nie jest.

Badania wykazały, że psy o mniejszej wadze (a więc i mniejszych rozmiarach) są bardziej podatne na zachowania nerwowe i impulsywne. Obejmuje to zachowania takie jak gonienie za ogonem, gonienie za muchą, gwałtowne postawy, gdy pozostają bez opieki i wrogość wobec obcych. Przyczyny tej stronniczości nie są w pełni zrozumiałe, ale ważną rolę mogła odegrać selekcja genetyczna w rasach.

Jedno jest pewne, aktywny ssak nie musi cierpieć na nadpobudliwość. Weźmy przykład:

• Pies nadpobudliwy to taki, który nie potrafi w żaden sposób skupić swojej uwagi. Reagują nieproporcjonalnie do zmian w środowisku, są destrukcyjne dla otoczenia i wymagają stałej uwagi.
• Jeśli nasz pies jest zwykle nerwowy, ale potrafi się skupić na zabawie lub aktywności, to całkiem możliwe, że nie ma zespołu nadpobudliwości. Musimy odczytywać emocje naszego towarzysza: jeśli jest w stanie skupić się na czymś, co lubi, niezależnie od tego, jak bardzo jest zdenerwowany, prawdopodobnie nie cierpi na żadną patologię. Podobnie jak ludzie, kontrolowanie emocji jest kwestią nauki.

U ssaków istnieją pewne zachowania, które można przypisać zachowaniu nadpobudliwemu, ale wynikają one z nieuwagi i braku stymulacji. Wyjaśniamy je poniżej.

Powtarzające się ruchy wskazują, że coś jest nie tak

Stereotypy to rytualne ruchy lub postawy bez konkretnego celu. Są to m.in. proste czynności, takie jak kołysanie się ciała, płacz, ruchy bez określonego celu. Wyraźnym przykładem u psów jest ciągłe machanie ogonem. Dlaczego tak się dzieje?

• Główną przyczyną stereotypii jest niezdolność zwierzęcia do odbierania naturalnych dla jego gatunku bodźców. Może to być spowodowane nagłymi zmianami w otoczeniu, nieuwagą, a przede wszystkim brakiem stymulacji umysłowej i fizycznej.
• Nadmierne lizanie, gryzienie, nieustanne polowanie na owady, bezmyślne wędrowanie czy agresja skierowana na samego siebie to najczęściej spotykane stereotypy u zwierząt domowych.

O ile nie występuje poważne zaburzenie, zachowania te można powstrzymać. Konieczne jest dbanie o nasze zwierzęta psychicznie i fizycznie. Powinniśmy nie tylko je głaskać, ale także oferować im gry umysłowe, wyzwania fizyczne, nawet w domu, wyzwania i stymulację.

Mimo to, jeśli podejrzewamy u siebie takie zachowania, najlepiej skonsultować się ze specjalistą, zanim postawimy samemu diagnozę i przygotujemy plan zabawy.

Stres nie jest tylko dla ludzi

Typowe zachowania, takie jak nadpobudliwość, stereotypowe ruchy i stres, nie są tylko ludzkimi emocjami. Stres można również łatwo zaobserwować u ssaków, ponieważ ich muskulatura twarzy pozwala na wyraźne okazywanie emocji.

Opuszczone uszy, biegunka, nadmierne dyszenie i ciągłe ślinienie się są oznakami stresu. Stres może mieć różne źródła: nieustanne dźwięki, ciągłe hałasy, nagłe zmiany w otoczeniu lub skrajne zdenerwowanie opiekuna.

W obecnych czasach, kiedy wiele rodzin spędza razem kilka godzin, nadmierna stymulacja naszego pupila również może zebrać swoje żniwo. Miłość, uwaga i poświęcenie są niezbędne, ale musimy też szanować przestrzeń życiową naszego pupila.

W tym artykule przedstawiliśmy różne emocje związane z nadpobudliwością, które Twój pupil może odczuwać w tej nietypowej sytuacji. Ważne jest, aby je zidentyfikować, zrozumieć źródła konfliktów i spróbować je zakończyć, zanim te zachowania staną się rutyną.

Kluczem jest zaoferowanie zwierzęciu nowej dynamiki. Nieznane wcześniej zabawy i wyzwania będą wspaniałym rozwiązaniem, ale konieczne jest też poszanowanie ich indywidualności i pozostawienie ich w spokoju, kiedy tego wymagają.