Choroby autoimmunologiczne u psów: co warto wiedzieć?

Napisane i zweryfikowane przez biochemiczkę Luz Eduviges Thomas-Romero

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Choroby autoimmunologiczne mogą dotykać zarówno ludzi, jak i zwierzęta. Nawet, jeśli wszyscy mamy mgliste pojęcie o układzie odpornościowym, często nie do końca rozumiemy, jak on działa.

Możemy nie być w stanie opisać lokalizacji jego narządów lub wizualizować ich funkcji.

Dzieje się tak, ponieważ komórki układu odpornościowego rozprzestrzeniają się w węzłach chłonnych całego ciała. Znajdują się również w śledzionie, grasicy, płucach, jelitach i każdym innym narządzie ciała. Te komórki patrolują organizm, krążąc we krwi.

Brak odporności

Przy chorobach autoimmunologicznych układ odpornościowy błędnie atakuje własne tkanki organizmu. Komórki odpornościowe nie są w stanie odróżnić normalnych zdrowych komórek w organizmie od obcych i dlatego próbują je zniszczyć.

Przyczyna tego „błędu” nie jest dobrze poznana. Choroba może dotyczyć tylko jednego układu lub wielu układów ciała, takich jak skóra, tkanki łączne, nerwy i mięśnie.

Również układ hormonalny (system kontrolujący hormony i inne substancje chemiczne), stawy, czerwone krwinki i układ pokarmowy mogą zostać w równym stopniu zaatakowane.

Jakie czynniki są powiązane z chorobami autoimmunologicznymi u psów?

Obecnie nauka nie jest w stanie w pełni wyjaśnić, co powoduje te choroby. Jednak w wielu przypadkach głównym podejrzanym są geny psa. U niektórych ras występuje większa zachorowalność na tego typu choroby.

Na przykład, limfocytowe zapalenie tarczycy występuje częściej u dogów niemieckich, golden retrieverów, cocker spanieli, owczarków staroangielskich i beagli.

Warto zauważyć, że niektóre z tych ras są podatne na więcej niż jedną chorobę autoimmunologiczną, na przykład owczarek staroangielski, który jest również podatny na autoimmunologiczną niedokrwistość hemolityczną.

Ponadto raporty wskazują na inne czynniki wyzwalające, takie jak wystawienie na niektóre leki (antybiotyki), infekcje przewlekłe lub przenoszone przez kleszcze oraz rak. Inne przewlekłe infekcje, takie jak choroba zastawek serca i infekcje rdzenia kręgowego, również mogą wyzwalać chorobę.

Biorąc pod uwagę związek między antybiotykami a chorobami autoimmunologicznymi, wiele badań wskazuje na zaburzenia równowagi mikrobiologicznej jelit jako prawdopodobną przyczynę. Wreszcie, nawet jeśli nie ustalono ostatecznego związku, szczepionki również były łączone z tymi chorobami.

Choroby autoimmunologiczne psów: rodzaje

Obecnie u psów występuje szerokie spektrum zaburzeń układu odpornościowego. Jednak w praktyce weterynaryjnej najczęściej spotykane są:

• Artretyzm: dotyka stawów i często powoduje ból oraz zmniejszenie ruchomości.
• Małopłytkowość immunologiczna: spowodowana zniszczeniem płytek krwi.
• Zespół suchego oka
• Zapalenie mózgu: dotyczy w szczególności psów ras miniaturowych.
• Pęcherzyca liściasta: najpowszechniejsza z wielu chorób związanych z zaburzeniami odporności skóry.
• Nieswoiste zapalenie jelit: Powoduje przewlekłe zapalenie błony śluzowej jelit.

We wszystkich przypadkach niezwykle ważne jest wczesne rozpoznanie. Nieleczone powikłania chorób autoimmunologicznych są poważne, a zaangażowanie wielu układów jest powszechne.

Im dłużej czeka się na leczenie chorób autoimmunologicznych, tym trudniejsza i bardziej skomplikowana staje się diagnoza i leczenie.

Choroby autoimmunologiczne: jakie objawy na nie wskazują?

Należy pamiętać, że pies musi być stale poddawany kontroli. Poszukaj małych krwawiących obszarów na skórze i dziąsłach, zwanych wybroczynami. Konieczne jest również wykrycie owrzodzeń na nogach, skórze, oczach i pysku. Należy regularnie sprawdzać, czy występuje łysienie i strupy na dowolnej części ciała.

Warto zauważyć, że wspaniałym sprzymierzeńcem we wczesnym wykrywaniu zmian chorobowych są psi groomerzy. Podczas golenia często zauważają posiniaczoną skórę, krwawiące dziąsła lub krwawą biegunkę. Specjaliści ci zauważyli wiele chorób.

Ważne jest codzienne obserwowanie możliwej obecności krwi w moczu i kale lub krwawienia z nosa. Uważaj również, jeśli pies ma zaczerwienione, obolałe oczy i gęstą wydzielinę przypominającą śluz.

Oczywiście zmiany w nawykach, takie jak utrata apetytu, letarg, zmęczenie i gorączka, to inne ważne znaki ostrzegawcze. Mogą również wystąpić poważne objawy, takie jak drgawki, ślepota, utrata równowagi lub koordynacji i drżenie.

Jak diagnozuje się i leczy choroby autoimmunologiczne?

Po pierwsze, konieczna jest znajomość szczegółowej historii klinicznej, analiza krwi i moczu, pobranie próbek biopsji tkanek, a także wykonanie prześwietlenia rentgenowskiego, USG i rezonansu magnetycznego. Wszystko to ma na celu postawienie diagnozy.

Weterynarz prawdopodobnie przepisze leki, które pomogą psu zwalczyć wszelkie infekcje, wirusy lub alergie, które mogą powodować objawy. Generalnie sterydy, takie jak prednizon, są pierwszym stosowanym leczeniem.

Kwestia szczepień

Nie możemy zapominać o kontrowersjach związanych z dawkami przypominającymi w przypadku występowania chorób autoimmunologicznych u psów.

Oczywiście szczepionki stymulując układ odpornościowy mogą mieć negatywny wpływ na psa z chorobami autoimmunologicznymi.

Dlatego eksperci zalecają ograniczenie szczepień do minimum lub całkowite ich zaprzestanie. Często przeprowadza się badanie przeciwciał. Ten test sprawdza, czy poziom przeciwciał jest wystarczający, aby chronić przed chorobami psów bez dawki przypominającej.

Przypadki, które nie ulegają poprawie

Ważne jest, aby wiedzieć, że chociaż niektóre choroby autoimmunologiczne znikają bez nawrotu, inne mogą trwać przez całe życie. Dlatego w przypadku tych poważnych chorób, które nie reagują na leczenie, można zastosować metodę zwaną terapeutyczną wymianą osocza (TPE).

Podczas tego zabiegu krew pacjenta jest pobierana, a następnie filtrowana w celu wyeliminowania przeciwciał, które powodują uszkodzenia.

Ponadto biorąc pod uwagę rolę mikrobiomu jelitowego, istnieją suplementy odbudowujące jelita dla psów, które dostarczają pożytecznych bakterii brakujących w mikrobiomie psa.

Kapsułki te zawierają starannie dobrany materiał kałowy – właśnie tak, kał – od zdrowych psów-dawców. Ta procedura to przeszczep mikrobioty kałowej.

Gdy u psa zostanie zdiagnozowana choroba autoimmunologiczna, należy uważać na nawroty. Ważne jest, aby przeprowadzać regularne i dokładne badania stanu zdrowia, a także natychmiast informować weterynarza o wszelkich zmianach w poziomie aktywności lub stanie fizycznym zwierzaka.

Dla właścicieli najważniejszą poradą jest to, aby wiedzieli, co jest normalne dla ich psa. Poświęć 10 minut dziennie na obejrzenie pupila, w tym dziąseł. Jeśli znajdziesz coś niepokojącego, działaj szybko.