Autochtoniczne rasy z Walencji i ich charakterystyka
Wśród ras bydła, które żyją na Półwyspie Iberyjskim wyróżniają się autochtoniczne rasy ze Wspólnoty Walencji. Są przedmiotem szczególnego zainteresowania ze względu na miejsce ich występowania, odmienne na tle całej Hiszpanii.
Autochtoniczne rasy ze Wspólnoty Walencji – ptaki
Szczególnie ciekawymi przedstawicielami tych wyróżniających się ras są ptaki. W tym przypadku mamy na myśli gołębie. Rasy gołębi z Walencji są uważane za niedościgniony wzór i pierwszą autentyczną rasę z tego półwyspu. Jedną z bardzo rzadkich ras jest nowy buchón z Walencji (es. el nuevo buchón valenciano), który przetrwał na terenach Lewantu.
Jednak autochtoniczne rasy z walenckiej ziemi to też kurczęta, wyróżniające się mocnymi dziobami i potężnym grzebieniem, z przeważającym czarnym kolorem. Ptak ten pochodzi z regionu Los Serranos i jest tradycyjną kurą nioską z tego obszaru.
Autochtoniczne rasy z Walencji – małe przeżuwacze
Wśród małych przeżuwaczy typowych dla regionu Wspólnoty Walencji znajdziemy pewną rasę kóz Murcian Goat (Murciano Granadina), najczęściej zauważalną w Grenadzie. Rasa ta jest sławna i znana ze swoich predyspozycji nawet poza UE.
Ciemnoskóra rasa mleczna, ma dużą zdolność wypasania. Jej dobrodziejstwo wykorzystuje się przede wszystkim do serów. Ceniona jest ze względu na swoją wytrzymałość, nawet w niesprzyjających warunkach.
Wśród bardzo ważnych ras z Walencji wyróżniamy też owce rasy Guirra. Odnajdują się nawet na ubogich pastwiskach. Do przetrwania są w stanie wykorzystać uboczne produkty rolne, np. liście winorośli, gałązki oliwne, czy te z cytrusów. Ponadto żywią się łupinkami z migdałów, których to w Walencji nie brakuje.
Co ciekawe, owa rasa owiec została wykorzystana, aby utrzymywać kanały rzeczne w jak najlepszym stanie, co tylko potwierdza przydatność tych zwierząt w środowisku wiejskim.
Przeczytaj też: Osioł, muł i dziki osioł- różnice pomiędzy nimi
Bydło wśród autochtonicznych ras walenckich
Autochtoniczne rasy z Walencji to także wytrzymałe bydło, np. krowa murcjańsko-lewancka (murciano-levantina). Jej występowanie ogranicza się do regionów Andaluzji (Almeria), regionu autonomicznego Murcji i Walencji (w szczególności Alicante).
Przede wszystkim rasa ta kompletnie różni się od innych ras bydła na Półwyspie Iberyjskim. Można scharakteryzować ją, jako rasę autochtoniczną, zagrożoną wyginięciem i bardzo często wybieraną do produkcji mięsa.
Większość z przedstawicieli rasy żyje na obszarach górskich. Oczywiście w klimacie śródziemnomorskim. Ma kasztanową barwę i spokojny temperament. Przekracza masą 500 kg.
Autochtoniczne rasy Wspólnoty Walenckiej: świnia rasy Chato Murciano
Sławna czarna świnia występuje w szczególności na południu Walencji i Murcji. Jest to rasa w fazie odbudowy, bowiem bliska była wyginięcia w połowie XX wieku. Niemalże wyparły ją rasy europejskie. Co więcej, jest jedną z ras, na której przeprowadzono badania w celu zrozumienia procesu udomowiania świń.
Ma ogromne znaczenie w tym regionie Półwyspu Iberyjskiego. Odgrywa czołową rolę na plantacjach i sadach południa półwyspu. Świnia ta głównie karmi się odpadami roślinnymi.
To tylko kilka przykładów, niecodziennych ras z regionu Wspólnoty Walencji. Ponownie pokazują nam, jak ciekawe niosą ze sobą historie, i jak wartościowe są ich charakterystyczne, wyjątkowe cechy. W wielu przypadkach są symbolami danych regionów Półwyspu Iberyjskiego.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Robledo, M. J. A. (2009). Panorama de las razas autoctonas. XIX Curso Internacional de Mejora Genética Animal.
- Poto, A., Lobera, J. B., & Peinado, B. (2000). Razas autóctonas de Murcia: Estimación del censo y aptitudes. Archivos de Zootecnia, ISSN 0004-0592, Vol. 49, No 185-186, 2000, Págs. 107-114.