Obcinanie ogona psom jest teraz nielegalne w Hiszpanii

Napisane i zweryfikowane przez prawnika Francisco María García

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Obcinanie ogona psom jest teraz nielegalne w Hiszpanii. Zdecydowano o tym trzydzieści lat po opóźnieniu przez Europę porozumienia na ten temat. Mimo to, dla wielu osób od dawna było jasne, że najlepiej pozostawić naturalny wygląd psa takim, jaki jest. Zwłaszcza dotyczy to ogona i uszu.

Obcinanie ogona i przycinanie uszu psów jest zupełnie niepotrzebnym zwyczajem – tak przynajmniej uważają przeciwnicy tej procedury. Zabieg ten okazuje się niepotrzebną szkodą dla tych zwierząt. Poza tym obcinanie części ciała psów jest samo w sobie działaniem niezwykle sadystycznym.

Obcinanie ogona czy jego amputacja? – pierwszy z dylematów

Według lobbystów praw zwierząt, ze zwyczajem tym związany jest inny, znany już od dawna problem.

Powinniśmy bowiem mówić raczej o amputacji, a nie o obcinaniu. Jest to prawidłowe nazewnictwo, ponieważ w pełni oddaje stopień okrucieństwa, jaki niesie ze sobą ten zwyczaj.

Obrońcy praw zwierząt podają niezwykle trafne porównanie. Obcina się sierść zwierzęcia. Czyni się to ze względów higienicznych, a często też estetycznych. Jednak ta czynność nie wywołuje u psa żadnego cierpienia, a sierść nie jest utracona na zawsze – za jakiś czas odrośnie.

W przypadku jednak, gdy w grę wchodzi obcinanie ogona i uszu, nie następuje tu tylko zmniejszenie ich rozmiaru. Oprócz skóry wycina się także chrząstkę, nerwy, naczynia krwionośne i inne tkanki.

Żadne z tych części ciała nie będą nigdy w stanie odrosnąć. Dlatego też działacze na rzecz ochrony praw zwierząt uważają, że zasadniczo proces ten jest amputacją. Zwracają też uwagę, że dla psa jest to niezwykle bolesne, a także traumatyczne przeżycie.

Obcinanie ogona u psów – początki tradycji

Niektórzy uczeni wskazują, że pierwsze pisemne wzmianki na temat tej kontrowersyjnej tradycji pochodzą z Rzymu. Pojęcie to wymyślił i opisał Lucius Junius Moderatus, szerzej znany pod nazwą Columella. Był on pisarzem i rzymskim agronomem, który żył między 4 r. p.n.e. i rokiem 70 naszej ery.

Według Columelli, który uważany jest za jednego z najlepszych myślicieli starożytnego Imperium Rzymskiego, psi ogon powinien być krótko obcięty (a w zasadzie odgryziony własnymi zębami przez właściciela psa), co pozwoli zabezpieczyć psa przed zakażeniem wścieklizną.

Historia i rozwój zwyczaju

• Do zapobiegania gryzienia ogona terierów przez szczury. Przez długi okres czasu psy tej rasy używane były jako tępiciele gryzoni. Niektóre historie głoszą, że szczury broniąc się, podgryzały psu ogon. Stało się to przyczyną, dla której właściciele tych psów decydowali się na amputację ich ogonów. Nie ma jednak udokumentowanego dowodu, który potwierdzałby, że szczury uszkodziły ogon jakiemukolwiek psu.
• Do zapobiegania zaplątywania się ogona psów w zarośla i chwasty podczas pracy na polu lub łące.
• Do usprawnienia polowania i tropienia zwierzyny podczas polowania.
• Do zmniejszenia prawdopodobieństwa, że pies dozna śmiertelnego zranienia podczas walki psów.
• Ze względów estetycznych: jest to najbardziej powszechny powód, dla którego właściciele psów decydują się na obcinanie ogona. Niektórzy hodowcy twierdza, że psy niektórych ras z zachowanym ogonem nigdy nie będą miały szansy na wygranie nagrody w konkursie piękności.

Rozporządzenia Wspólnot Europejskich

W Sztrasburgu, w roku 1987 zatwierdzono Konwencję europejską ochrony zwierząt domowych. Jednak hiszpański rząd potrzebował aż trzydziestu lat na wpisanie tej konwencji w prawo obowiązujące w kraju.

We wrześniu 2015, hiszpańskie Ministerstwo Rolnictwa, Żywności i Środowiska “odmroziło” oryginalny tekst konwencji, co nastąpiło po latach ciągłej presji wywieranej przez grupy działające na rzecz ochrony zwierząt.

Jednak przed ich zatwierdzeniem, regulacje prawne na rzecz zwierząt musiały pokonać wiele przeciwieństw obecnych w hiszpańskim systemie prawnym.

Niektóre z opcji konserwatywnych starały się przekonać resztę o potrzebie włączenia klauzuli rezerwowej, która pozwalałaby na obcinanie ogona psom myśliwskim, o ile ich właściciele spełniliby pewne warunki.

Skonsultowano się więc w tej sprawie z ekspertami, którzy stwierdzili, że owe opcje konserwatywne starają się opóźnić ratyfikację porozumienia. Zwrócili oni również uwagę na to, że kręgi myśliwych wywierają silny wpływ na wiele dziedzin polityki.

Jakie inne rzeczy są obecnie również nielegalne?

W sytuacji, gdy obcinanie ogona psu jest nielegalne w Hiszpanii, Konwencja europejska ochrony zwierząt domowych rozważa kolejne ograniczenia dotyczące zachowań właścicieli zwierząt, do których między innymi należą:

• Zakaz interwencji chirurgicznej z powodów innych niż lecznicze.
• Równie stanowczy zakaz, jak ten dotyczący obcinania psiego ogon i uszu stanowi zakaz podcinania strun głosowych i usuwania kocich pazurów.

Poza tym, prawo narzuca właścicielom obowiązek odpowiedniej opieki nad zwierzętami. Z drugiej strony, prawo ogranicza udział psów, kotów i innych zwierząt w reklamach lub pokazach publicznych. Zapamiętaj więc raz na zawsze, obcinanie ogona zwierzęciu jest w Hiszpanii zakazane.