Zdolność aklimatyzacyjna zwierząt a decyzje rolników

Napisane i zweryfikowane przez weterynarza Érica Terrón González

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Zaczniemy od przytoczenia konkretnego przykładu, aby lepiej wyjaśnić, dlaczego zdolność aklimatyzacyjna jest tak potrzebna zwierzętom. Otóż, nie będzie zaskoczeniem, że rasa bydła z Indii łatwiej przystosuje się do ciepłego klimatu niż rasy kontynentalne z umiarkowanej Europy.

Aby zwierzęta dobrze się rozwijały, muszą osiągnąć tak zwaną równowagę termiczną. Dziś wyjaśnimy, czym jest ta fascynująca zdolność aklimatyzacyjna zwierząt i z czym się ona wiąże.

Rolnicy analizują cechy klimatyczne swojego obszaru i w konsekwencji wybierają jedną rasę lub drugą. Zwierzę, które nie ucierpi z powodu stresu cieplnego, ma większe szanse na zachowanie zdrowia, na czym zależy każdemu odpowiedzialnemu rolnikowi.

Zdolność aklimatyzacyjna zwierząt

Na podstawie zdolności termoregulacyjnej kręgowce dzieli się na dwie szerokie kategorie. Omawiamy je poniżej:

Poikilothermy, zwierzęta zwane także ektotermami lub zwierzętami zmiennocieplnymi

Są to płazy, gady i ryby, których temperatura ciała jest zmienna i zależy od warunków środowiskowych. Krótko mówiąc, zwierzęta zmiennocieplne nie mają mechanizmów termoregulacji.

Homeotermy lub zwierzęta stałocieplne

Większość zwierząt domowych należy do tej grupy, ponieważ mają skuteczny system termoregulacji. Ten system jest dość złożony, zwłaszcza u ssaków, które mają wiele mechanizmów regulacyjnych.

Niektóre z tych mechanizmów są fizyczne, takie jak rozszerzenie naczyń krwionośnych lub pocenie się, podczas gdy inne są chemiczne, takie jak zmiany hormonalne i metaboliczne.

Zdolność aklimatyzacyjna zwierząt przede wszystkim zależy od środowiska.

Termoregulacja: wytwarzanie i rozpraszanie ciepła ciała

W ciepłym środowisku zwierzęta muszą mieć możliwość regulowania temperatury i eliminowania ciepła, zarówno tego wytwarzanego w ich wnętrzu, jak i tego, które otrzymują z otoczenia. W przeciwnym razie ich temperatura wzrosłaby w niekontrolowany sposób, co mogłoby doprowadzić do śmierci.

Aby tego uniknąć, żywe istoty muszą osiągnąć równowagę termiczną, co oznacza, że ​​wytwarzane i rozpraszane ciepło musi być równe. Zwierzę wytwarza ciepło na kilka sposobów:

• Po pierwsze dlatego, że pobiera je z otoczenia w wyniku promieniowania słonecznego lub wysokich temperatur zewnętrznych.
• Po drugie, ponieważ wytwarza ją organizm poprzez podstawowy metabolizm, trawienie, aktywność mięśni i wiele innych procesów metabolicznych.

Aby rozproszyć to zmagazynowane ciepło, zwierzę wykorzystuje różne mechanizmy parowania, promieniowania, konwekcji lub przewodzenia. Wszystkie są skuteczne, o ile temperatura otoczenia jest wystarczająco niska.

Z tego powodu, gdy temperatura otoczenia przekracza temperaturę ciała, mechanizmy termoregulacyjne zaczynają zawodzić. Zwierzę, które nie jest zaaklimatyzowane w środowisku, nie jest w stanie sobie z tym poradzić.

Zdolność aklimatyzacyjna bydła

Zwierzęta pochłaniają energię promieniowania słonecznego. W niektórych przypadkach jest to równe lub większe niż wydatek energetyczny, jaki wytwarza podstawowy metabolizm. Wiele czynników wpływa na pochłanianie ciepła przez bydło.

Na przykład krowy o ciemnym umaszczeniu pochłaniają znacznie więcej energii niż krowy o jasnym. Dlatego rasy o jasnym umaszczeniu są najbardziej odpowiednie w gorącym i wilgotnym klimacie tropikalnym i subtropikalnym.

Wręcz przeciwnie, rasy o ciemnej sierści najlepiej aklimatyzują się na dużych wysokościach, ponieważ temperatura jest tam niższa, a zwierzęta muszą absorbować jak najwięcej ciepła.

Bydło przystosowane do pustyni ma jaśniejsze futro na brzuchu, a także dłuższe kończyny. Pozwala to na jak najlepszą ochronę ich ciała przed ciepłem docierającym z gruntu.

Wpływ futra na przewodzenie ciepła

Mówiąc ogólnie, krowy mają dwa rodzaje sierści:

• Po pierwsze, krótkie włosy, które składają się z pierwotnych mieszków włosowych powiązanymi z gruczołami potowymi. Wydalają więcej wody wraz z potem, a wraz z nim „nadmierną” temperaturę. To sierść typowa dla ras przystosowanych do ciepłego otoczenia.
• Po drugie, długie, wełniste włosy, które składają się z mieszków włosowych pierwotnych i wtórnych, z mniejszą liczbą gruczołów potowych. Jest to typowa sierść dla zwierząt gospodarskich kontynentalnych. Sierść tworzy warstwę izolacyjną między skórą a środowiskiem zewnętrznym, pozwalając jej wchłaniać wilgoć i utrzymywać temperaturę. Jest to idealne rozwiązanie do przebywania w zimnych klimatów, lecz zabójcze w gorącym klimacie.

Znaczenie pocenia się w zdolności aklimatyzacji zwierząt

Gruczoły potowe odgrywają podstawową rolę w odprowadzaniu ciepła. Wpływa to zarówno na ilość potu, jak i lokalizację oraz rodzaj. Na przykład pot jest najpowszechniejszą formą termoregulacji za pomocą chłodzenia wyparnego u krów.

Jest to nawet częstsza forma obniżania temperatury niż dyszenie, którego inne zwierzęta domowe używają w większym stopniu.

Rodzaj skóry zwierzęcia określa liczbę gruczołów potowych. Ważniejsze od ilości jest umiejscowienie tych gruczołów bliżej powierzchni. Na przykład u zebu.

Wielkość i budowa krów

Zwierzęta zaaklimatyzowane do ciepłych rejonów mają znacznie węższą budowę ciała, większą odległość między kłębem a mostkiem oraz podniesiony brzuch.

Taka budowa ułatwia dostosowanie się do wysokich temperatur, ponieważ powierzchnia ciała jest większa. W ten sposób pozwala zwierzętom na rozpraszanie większej ilości ciepła.

Zdolność aklimatyzacyjna zwierząt i jej wpływ na podejmowanie decyzji przez odpowiedzialnych rolników

Dzięki dostępnym informacjom wiemy, że myślący przyszłościowo rolnik musi brać pod uwagę wiele czynników przy wyborze bydła. Rozpatruje się przede wszystkim położenie geograficzne gospodarstwa rolnego.

Krótko mówiąc, wielkość zwierzęcia, jego budowa, długość sierści i kolor wpływają na jego zdolność termoregulacyjną. Tylko zwierzę zdolne do osiągnięcia równowagi termicznej przetrwa w ekstremalnych temperaturach. Dlatego zdolność aklimatyzacyjna zwierząt gospodarskich jest tak ważna.