Wiskaczan wielki - poznaj tego niezwykłego ssaka

Wiskaczan wielki - poznaj tego niezwykłego ssaka

Ostatnia aktualizacja: 21 lutego, 2020

Ten wspaniały gryzoń często jest prześladowany ze względu na swoje soczyste mięso i piękną skórę. Wiskaczan wielki – poznaj tego niezwykłego ssaka.

Lagostomus maximus to naukowa nazwa dla tak zwanych wiskaczy – dużych gryzoni żyjących na terytoriach Ameryki Południowej. Wiskaczan wielki to bardzo towarzyskie zwierzę i ma szeroki repertuar odgłosów, których używa do komunikacji.

Wiskaczan wielki – jedyny żywy gatunek z tej rodziny

Znany również jako wiskaczan z równin lub pampasów to jedyny żywy gatunek z rodzaju Lagostomus. Jest częścią rodziny Chinchillidae.

wiskaczany wielkie
Warto jednak wyjaśnić, że wiskaczan – nazwa pochodzi z języka keczua – używana jest również w przypadku 4 innych gatunków gryzoni:
  • Wiskaczan z Cariamanga (Lagidium sp.). Żyje w Ekwadorze.
  • Wiskaczan górski z Północy (Lagidium peruanum). Zamieszkuje tereny Peru.
  • Wiskaczan górski z Południa (Lagidium viscacia). Jego terytorium rozciąga się na południowym krańcu Peru, Boliwii, Chile i zachodniej Argentyny
  • Wiskaczan górski pomarańczowy (Lagidium wolffsohni). Mieszka w południowej Argentynie i Chile.

Jednak, aby nie przytłoczyć Cię zbyt dużą ilością informacji, w tym artykule skupimy się tylko na cechach wiskacza wielkiego. Przedstawiamy zatem wiskacza wielkiego, dużego gryzonia żyjącego w Ameryce Południowej.

Cechy charakterystyczne Lagostomus maximus

Ten gryzoń z Ameryki Południowej ma solidne i okrągłe ciało, które może osiągnąć 65 centymetrów długości. Przednie łapy są krótkie i mają cztery palce z grubymi paznokciami, których używa do kopania.

Wyróżnia go również szeroki czarny pasek, który zaczyna się od pyska, przechodzi przez jego twarz i policzki. W ten sposób oddziela dolną białą część – otaczającą usta – od górnego białego paska wokół oczu.

Wśród innych cech fizycznych typowych dla wiskaczna możemy wymienić:

  • Masywna głowa.
  • Wielkie oczy.
  • Średniej wielkości uszy. Są szerokie u podstawy i wąskie na końcach.
  • Krótki pysk z długimi, ciemnymi i twardymi wibrysami.
  • Mocne tylne łapy, dłuższe niż przednie. Mają trzy palce z długimi pazurami.
  • Krótki, owłosiony i zakrzywiony ogon.
  • Krótkie, miękkie futro, które może występować w kolorach od srebrnoszarego do brązowoszarego z tyłu. Ma również lekko marmurkową wzór. Brzuch jest biały.
  • Samiec jest większy niż samica i osiąga średnią wagę pięciu i pół kilograma. Ponadto głowa jest większa, a kolory na pysku bardziej wyraziste.

Wiskaczan wielki – środowisko naturalne i dieta

Jest to gryzoń, który żyje na obszarach trawiastych i stepowych. Występuje do wysokości 1900 metrów. Tworzy kolonie liczące do 50 osobników, w których żyją w spokoju z wyjątkiem okresów rozmnażania.

W tych grupach znajduje się od jednego do trzech dorosłych samców (vizcachones), samice i młode osobniki. Jednak członkowie innych grup nie są mile widziani.

wiskaczan wielki czarny
Mieszkają w podziemnych schronach (vizcacheras), które kopią przednimi łapami i które tworzą łącząc ze sobą różne tunele. Schrony te mają kilka wyjść i mogą zajmować nawet 700 metrów kwadratowych.

Kiedy słońce zachodzi wiskaczany opuszczają schronienie, aby się pożywić, ale zwykle nie oddalają się zbytnio od schrony. Na ich dietę składają się zioła, krzewy i nasiona.

Więcej informacji na temat tego gryzonia z Ameryki Południowej

Ruja samicy ma miejsce jesienią. Wtedy samce zaczynają toczyć między sobą brutalne walki. Krycie ma miejsce w schronie. Po około pięciu miesiącach ciąży rodzą się zwykle dwa potomki o wadze około 200 gramów.

Samiec osiąga dojrzałość płciową po półtora roku życia. W tym czasie młode osobniki mają tendencję do oddalania się od grupy i kopania własnych jaskiń.

Z drugiej strony samice – które dojrzewają seksualnie między ósmym miesiącem, a rokiem – pozostają w kolonii, w której się urodziły.

Gatunek prześladowany zw względu na swoje pyszne mięso i piękną skórę

Przy oczekiwanej długości życia od siedmiu do ośmiu lat wiskaczany wielkie nie mają poważnych problemów z zachowaniem gatunku na obszarach, na których zamieszkują.

Jednak na niektórych miejscach gatunek też zniknął z powodu intensywnych polowań w poszukiwaniu jego skóry i pysznego mięsa, które przygotowuję się w specjalnej marynacie.

Również powodzie są przyczyną ich zniknięcia. Z drugiej strony na niektórych obszarach rolnicy walczą z tymi gryzoniami ze względu na szkody, jakie powodują.


Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.