Oryks arabski - walka o przetrwanie gatunku

Oryks arabski jest bydłem znanym z białego futra z czarnymi liniami na pysku i kopytach. Ten ssak był bardzo ważny w historii Półwyspu Arabskiego.

Oryks arabski to krowa, która, jak sama nazwa wskazuje, zamieszkuje półwysep arabski. Jest to najbardziej zagrożony gatunek w całej rodzinie parzystokopytnych. W tym artykule opowiemy Ci o tym więcej.

Oryks arabski – cechy charakterystyczne

To zwierzę w 100% przystosowane do życia na pustyni wyróżnia się głównie białym futrem. Całe ciało jest białe z wyjątkiem nóg, czubka pyska, ogona i rogów – występujących u obu płci, długich i zakrzywionych – które są czarne.

Oryks arabski ma około metra wysokości i waży około 70 kilogramów.

Oryks arabski – reprodukcja i rozmnażanie

Zasięg jego siedliska może wynosić 3000 km kwadratowych. Kiedy oryks nie wędruje w poszukiwaniu pożywienia kopie płytkie dziury w miękkiej ziemi lub pod małymi krzakami.

Oryks arabski żywi się owocami, bulwami, korzeniami, ziołami, cebulami i pędami. Jest przeżuwaczem i przez kilka tygodni może przeżyć bez wody. Podobnie jak w przypadku dromaderów i innych zwierząt pustynnych.

Stada oryksów są mieszane i składają się z od 2 do 15 zwierząt. Wewnątrz stada oryksy są spokojne – nawet samotne samce. Mogą współżyć ze sobą bez problemu, z wyjątkiem sezonu godowego, który ma miejsce od maja do grudnia.

Ciąża u samic trwa 240 dni. Rodzą jedno cielę, które karmi się mlekiem matki przez dwa i pół miesiąca.

Mit jednorożca

Oryks arabski jest narodowym zwierzęciem Omanu, Jordanii, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Kataru i Bahrajnu. Istnieje kilka „błędów” wokół nazwy użytkowej tego gatunku, ponieważ jedno z użytych słów można tłumaczyć jako „jednorożec”.

To jedna z teorii o micie jednorożca. Są też inne: że jeśli spojrzysz na oryksa z boku jego dwa rogi wydają się być jednym. I że, jeśli straci jeden z rogów z jakiegokolwiek powodu – już nigdy nie odrośnie. I że jego rogi są puste w środku, jak rzekomo rogi tych mitologicznych istot.

Ten ostatni jest ponadto jednym z powodów, dla których poluje się na oryksa arabskiego. Uważa się, że róg ma magiczne lub lecznicze moce i jest stosowany w różnego rodzaju zabiegach.

Oryks arabski – środowisko naturalne

Oryks arabski woli pustynię żwirową i twardy piasek, ponieważ jest odporny na niepogodę i może uchronić się przed swoim jedynym naturalnym drapieżnikiem: wilkiem.

Historycznie oryks arabski żył w większości na Bliskim Wschodzie i do początku XIX wieku w Palestynie, Synaju, Iraku i Transjordanii istniały duże stada. Dziś te, które przeżyły zamieszkują Arabię Saudyjską.

Stało się tak przed wszystkim z powodu postępu człowieka, a także polowań (bogaci książęta arabscy zaczęli na nie polować w latach 30. XX wieku dla zabawy). Populacja oryksa drastycznie zmalała. W latach siedemdziesiątych nie było już dzikich okazów.

Jednak dzięki wysiłkom ekologów i naukowców oryks arabski został przywrócony w Omanie, Izraelu, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Syrii, Jordanii, Katarze i Bahrajnie. Obecnie w ich naturalnym środowisku przebywa ponad 1000 osobników, dlatego został on usunięty z listy zagrożonych zwierząt.

Nie oznacza to, że zagrożenie zniknęło, ponieważ droga jest trudna i powolna. Reintegracja była lepsza niż oczekiwano i z każdym rokiem rośnie populacja tego ssaka tak charakterystycznego dla pustyni.