Krokodyle - 5 wirusów, które im zagrażają

Napisane i zweryfikowane przez weterynarza Érica Terrón González

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia, 2022

Podobnie jak w przypadku innych zwierząt, wyróżnić możemy wirusy, które atakują wyłącznie krokodyle. Obok nich oczywiście pojawią się również te, wspólne dla wieku gatunków. W tym artykule poznasz te najczęściej pojawiające się u wspomnianych gadów. Na co chorują krokodyle?

Wirus Zachodniego Nilu, odnaleziony w Ciudad del Carmen i wiele innych zagrożeń czyhają wciąż na farmy krokodyli. Choć bardzo ciężko jest pokonać krokodyla i wszelkie jego gatunki, niektóre z wirusów są niezwykle silne.

Krokodyle – które z wirusów atakują je najczęściej?

Wirus ospy wietrznej a krokodyle

Zaczynamy od wirusa, który podobny jest do ludzkiej odmiany, a nazywa się parapokswirusem. Dotyczy on głównie potomstwa aligatorów i młodocianych krokodyli.

Został on wykryty na terenach Stanów Zjednoczonych, Ameryki Południowej i Afryki Południowej. Wirus ten dotyczy również kajmanów. Najczęściej przenoszony jest przez wodę. 

• Powoduje zmiany w jamie ustnej, na skórze głowy, na plecach i nogach. Zmiany te początkowo mają okrągłą i bardzo małą formę, zazwyczaj poniżej jednego milimetra.
• Znajdują się pomiędzy niemal znikomymi skalami. W miarę rozwoju, zmiany chorobowe narastają, stają się nieregularne i pokryte chropowatą skórką.
• Rekonwalescencja rozpoczyna się po dłuższym okresie bez objawów, w zależności od warunków środowiskowych. Całkowity powrót do zdrowia może trwać nawet do 6 tygodni.

Uważa się, że samotne aligatory posiadają uśpione elementy wirusa, nie okazując rozwoju choroby.

Nie istnieje specjalne antidotum na tę chorobę, ale zaleca się spełnienie najlepszych warunków i komfortu. Oznacza to zakwaterowanie w wygodnym dla gadów miejscu, dobrej jakości wyżywienie. Wszystko to pomoże w rekonwalescencji. Czy możemy przeciwdziałać?

Zapobieganie polega na ograniczeniu stresu u tych zwierząt, poprawie ich higieny i zapewnieniu im czystej wody.

Zakażenie adenowirusem u krokodyli

Mowa tu o adenowirusie, który zazwyczaj dotyka młodych potomków krokodyli. Został odnaleziony w Afryce Południowej.

Przenoszenie następuje przez wodę, chociaż odnotowano przypadki, w których było podejrzane umiejscowienia wirusa bezpośrednio w jajku. Inkubacja trwa od dwóch do ośmiu tygodni. Wirus znajduje się w wątrobie, ale czasami także w jelicie i trzustce, a nawet w płucach.

Objawy sięgają od senności i anoreksji do symbolicznego dyskomfortu. Z kolei największy problem pojawia się, gdy powoduje przewlekłe zapalenie wątroby prowadzące do śmierci zwierzęcia.

Nie istnieje żaden lek niszczący wirus. Jednakże stosowanie antybiotyków może pomóc w ewentualnych infekcjach wtórnych, co poprawia ogólny stan zdrowia krokodyla. Zapobieganie natomiast opiera się na higienie i stosowaniu czystej wody oraz ograniczeniu stresu.

Rzekomy pomór drobiu

Czynnikiem sprawczym jest paramyksowirus, podobnie jak u ptaków, które również cierpią na tę chorobę. Chociaż zazwyczaj nie wywołuje objawów u krokodyli, opisano przypadki śmierci, w których w wyniku sekcji zwłok stwierdzono zgodne zmiany chorobowe.

Szczególnie dotyczyło to sytuacji w gospodarstwach, w których zwierzęta karmiono drobiem dotkniętym rzekomym pomorem drobiu. Paramyksowirus wydala się z kałem i może zainfekować inne osobniki, inne krokodyle lub pobliskie ptaki.

Krokodyle i wschodnioamerykańskie końskie zapalenie mózgu

Chociaż choroba ta, jak sama nazwa wskazuje, opisana i spotykana jest u koni, przeciwciała przeciwko wirusowi wykryto we krwi aligatorów, dodając ten gatunek do listy zwierząt dotkniętych daną chorobą.

Jednakże w żadnym wypadku nie wspomina się, że krokodyle rozwijają objawy, nawet jeśli zostały zainfekowane.

Wirusy atakujące krokodyle – grypa

Wirusem wywołującym grypę u wszystkich zwierząt jest wirus grypy typu C. Choroba często wiąże się z wysokim poziomem stresu, spowodowanym nadmiernym tłokiem, przeładunkiem i wahaniami temperatury w ośrodkach, w których przebywają krokodyle.

Opisuje się przypadki, w których śmiertelność spowodowana tą chorobą była dość wysoka.

Koronawirusy u gadów

To ostatni wirus, o którym wspomnimy w tym artykule. Choć nie wyczerpaliśmy listy tych pojawiających się w grupach krokodylich. Wirus ten został opisany u krokodyli najczęściej w wieku od 2 do 3 lat.

Także w tym przypadku wskazuje się na czynniki związane z sytuacjami, które podnoszą poziom stresu u tych zwierząt. Nieodpowiednie zarządzanie i złe warunki środowiskowe predysponują zwierzęta do większej liczby zakażeń wirusowych.

Podsumowanie

Wspomnieliśmy już o niezwyklej sile układów odpornościowych krokodyli. Mimo tych wszystkich wymienionych wirusów, które mogą je zaatakować – wciąż mamy do czynienia z silnymi gadami. Ich tajemnica tkwi w krwi, która zwalcza infekcje bakteryjne.

Co więcej, ma też moc niszczącą niektóre z wirusów, które próbują rozprzestrzenić się w organizmie i wywoływać przewlekłe choroby. Jest to niezbędne, szczególnie zwracając uwagę na bagniste środowisko, w jakim żyją. Amazońskie czy afrykańskie bagna wymagają od nich niemałej odporności.

W warunkach laboratoryjnych białe krwinki jednego z gatunków krokodyla doskonale radzą sobie z wirusami HIV, opryszczki pospolitej, E. coli czy salmonellą.
– National Geographic-

Oprócz wymienionych wirusów, można wspomnieć o podanym wcześniej wirusie Zachodniego Nilu, który na początku XXI wieku zainfekował i uśmiercił masę aligatorów amerykańskich, w niektórych stanach.

Przyczyniło się to do ogromnych strat ekonomicznych i w populacji tych zwierząt. Owy wirus WNV przenoszą komary. Pamiętajmy też, że choroby krokodyli różnią się w zależności od ich gatunków.

Najnowsze badania – czy krokodyle są odpowiedzią w leczeniu HIV?

Naukowcy zauważyli w ostatnich latach, iż nie ma doniesień o zakażeniach retrowirusowych u krokodyli słonowodnych. Co więcej, sugeruje to, że krokodyle mogą mieć czynniki ochronne przed tymi wirusami.

Przede wszystkim zidentyfikowanie tych czynników może zapewnić nowy wgląd w to: jak retrowirusy, takie jak HIV, zarażają ludzi.