Granik wielki: cechy i środowisko naturalne

2 min.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Paloma de los Milagros

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Granik wielki wyróżnia się tym, że na różnych etapach swojego życia może dojrzewać zarówno jako samiec, jak i jako samica.

Granik wielki, naukowo zwany Epinephelus itajara, jest gatunkiem groupera charakteryzującym się dużymi wymiarami. Większość okazów można spotkać u wybrzeży kontynentu amerykańskiego, chociaż zaobserwowano ich występowanie również w okolicach północno-wschodniej Afryki.

Granik ma wiele innych imion nadanych mu przez ludzi, na przykład goliat lub cherna w zależności od miejsca występowania. Historycznie jego rozmiar sprawił, że stał się popularny wśród rybaków i kupców, by w końcu stać się rybą, którą łowi się podczas zawodów rekreacyjnych. Ponadto jego mięso wyróżnia się dużą wartością odżywczą i jest niezwykle smaczne podobnie jak mięso innych, spokrewnionych z nim gatunków.

Granik wielki – morfologia i zachowanie

To zwierzę jest jedną z największych ryb żyjących w Oceanie Atlantyckim i może przekraczać dwa metry długości i 300 kilogramów wagi. Ma mocne i wydłużone ciało z szeroką głową, z którą kontrastują małe oczy. Zaokrąglone płetwy piersiowe i ogonowe są większe niż miednica i grzbiet. Ponadto podstawa płetwy ogonowej jest pokryta łuskami i grubą skórą.

Żółty, szary lub oliwkowy kolor ciała z małymi plamkami pomaga mu wtopić się w otoczenie. Zazwyczaj te kolory są bardziej wyraziste im starsze i dorosłe jest dane zwierzę. Młode ryby mogą mieć na ciele czerwonawe i liniowe wzory.

Dieta granika składa się zasadniczo ze skorupiaków, ryb, ośmiornic, a nawet niektórych młodych żółwi. Mają od trzech do pięciu rzędów zębów w dolnej szczęce. Jego zęby, a zwłaszcza siekacze, są słabo rozwinięte, co pomaga odróżnić ten gatunek ryb od innych.

Podczas polowań używają najczęściej pułapek. Dlatego często ukrywają się między rafami czekając na pojawienie się kolejnej ofiary. Ukrywają się również, by chronić się przed drapieżnikami, takimi jak makrela królewska, węgorz brunatny, żarłacz lub wielki rekin młot.

Na poziomie reprodukcyjnym granik wielki charakteryzuje się obupłciowością. Oznacza to, że najpierw dojrzewa płciowo jako samica, a wraz z wiekiem staje się samcem.

Jako samica uwalnia komórki jajowe, a jako samiec produkują nasienie. Po zapłodnieniu jaja te są roznoszone przez prądy wodne, co nadaje im nazwę pelagików.

Środowisko naturalne i status ochronny

Większość populacji granika żyje na płytkich wodach, w pobliżu obszarów skalistych, gdzie występują koralowce i błoto. Bliska odległość do wybrzeża może ułatwić jego złapanie. Jednak zazwyczaj ukrywają się w małych jaskiniach. Chronią swojego terytorium i są samotnikami.

Najczęściej można go spotkać na wschodnim wybrzeżu Ameryki, od Florydy po południową Brazylię, w tym w Morzu Karaibskim. Jednak jest również obecny wzdłuż zachodniego wybrzeża Pacyfiku, od Kalifornii po Peru. Ponadto można spotkać niektóre okazy wzdłuż wybrzeża Afryki od Senegalu do Kongo. Rzadziej występuje w okolicach Wysp Kanaryjskich.

Duży rozmiar tej ryby i jej wielką wartość gastronomiczna sprawiają, że jest to bardzo popularny gatunek wśród rybaków. Ponadto jego powolny wzrost i niski wskaźnik reprodukcji sprawiają, że jest to bardzo podatny na wyginięcie gatunek.

W rzeczywistości Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uważa go za gatunek wrażliwy – argumentując to tym, że jego populacja zmniejszyła się o 80% w ciągu ostatnich 10 lat.