Antylopik ogadeński – jak wygląda jego siedlisko?
Napisane i zweryfikowane przez biotechnologa Alejandro Rodríguez
Jest to jedyny gatunek w swoim rodzaju. Dziś opowiadamy więcej o gazeli Clarka, która mieszka w Somalii i Etiopii. Znana jest także pod nazwą antylopik ogadeński.
Zwierzę to jest rzadkim okazem pochodzącym z Rogu Afryki. To antylopik ogadeński. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o jego cechach i środowisku koniecznie przeczytaj ten artykuł.
Antylopik ogadeński – cechy ogólne
Ten rzadki ssak (Ammodorcas clarkei) należy do wyjątkowego rodzaju. Ponadto jest to jedyny gatunek, który istnieje i w tej chwili nie ma opisanych podgatunków. Gazelę Clarka po raz pierwszy opisał brytyjski zoolog Michael Oldfield Thomas.
Jeśli mówimy o jego klasyfikacji w rodzinie ssaków należy zauważyć, że należy on do rodziny bydła, a dokładniej do podrodziny antylop. Do tej rodziny należą wszystkie opisane dotychczas antylopy i gazele.
Jego morfologia jest szczególna, ponieważ antylopik charakteryzuje się długimi i delikatnymi kopytami oraz szyją. Średnia ich wysokość wynosi około 80 centymetrów, przy przybliżonej wadze od 22 do 35 kilogramów.
Cechą wyróżniającą u tej gazeli jest długi ogon, który może mierzyć do 35 centymetrów, i który zwykle utrzymuje pionowo podczas szybkiego poruszania się. Rogi, krótkie i zakrzywione do przodu, są wyłączną cechą samców tego gatunku.
Jak wygląda jego siedlisko?
Ulubione siedlisko tych zwierząt to piaszczyste obszary z rosnącymi gdzieniegdzie cierniowymi krzakami. Antylopik wybiera takie gleby i unika kamienistych.
To właśnie w tym środowisku gatunek ten znajduje to, czego potrzebuje do odżywiania: pędy, zielone liście i wiecznie zielone krzewy. Podczas pory deszczowej uzupełnia swoją dietę znalezionymi pędami trawy. Aby uzyskać jak najlepsze pędy, gazele unoszą się na tylnych łapach.
Antylopik ogadeński – dystrybucja i zachowanie gatunku
Do niedawna gazela Clarka zamieszkiwała suche obszary Etiopii i Somalii. Stopniowo susza, nadmierne polowania i degradacja siedlisk doprowadziły do zdziesiątkowania ich populacji.
Pomimo tego, że jest jednym z najbardziej nieuchwytnych gatunków – niestety gęstość jego populacji nadal spada. I finalnie należy dodać, że nie istnieją okazy w niewoli. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody wymienia ten gatunek jako „wrażliwy”.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Heckel, J. O., Wilhelmi, F., Kaariye, X. Y. & Amir, O. G. (2008). Ammodorcas clarkei. In: IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2010.1.
- Meester, J. (1960). The dibatag, Ammodorcas clarkei (Thos.) in Somalia. Annals of the Transvaal Museum, 24(1), 53-60.
Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.