Europejska konwencja o ochronie zwierząt domowych

Napisane i zweryfikowane przez prawnika Francisco María García

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Każdy kraj powinien mieć solidne ramy prawne dotyczące ochrony zwierząt. W wielu krajach Europy obowiązuje Europejska Konwencja o ochronie zwierząt domowych.

Kraje, które przystępują do tej inicjatywy, są zobowiązane do legalnego wspierania walki ze znęcaniem się nad zwierzętami i zaniedbaniem.

Umowa została zawarta ponad trzy dekady temu. Oficjalnie porozumienie zostało opublikowane w 1987 roku. Miało to miejsce prawie dziesięć lat po ogłoszeniu przez UNESCO Deklaracji Praw Zwierząt.

Publikacja Europejskiej konwencji o ochronie zwierząt domowych ustanowiła nowe ramy prawne w zakresie dobrostanu zwierząt w Europie. Chociaż grupa nie ma uprawnień do stanowienia prawa w poszczególnych krajach, działała jako wezwanie do zmian.

W ten sposób promowała zmiany prawne w Europie. Ponadto pomogła również rozwinąć politykę publiczną dotyczącą zwierząt domowych. Na przykład, dotyczy to legalności zajęcia.

Czym jest Europejska konwencja o ochronie zwierząt domowych?

Jak sama nazwa wskazuje, jest to grupa regulacyjna, do której mogą przystąpić kraje europejskie. W tekście porozumienia podkreślono główny cel jego stworzenia: promowanie konkretnych środków poprawiających ochronę zwierząt domowych.

Mówiąc dokładniej, preambuła Konwencji ustanawia, że wszyscy ludzie mają moralny obowiązek poszanowania wszystkich żywych istot.

Dlatego przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt nie wynikają z tymczasowych okoliczności politycznych. Zamiast tego wynikają z etycznej odpowiedzialności wszystkich istot ludzkich.

Powinniśmy zawsze pamiętać, że niezależnie od kontekstu, naszym obowiązkiem jest zapewnienie wszystkim gatunkom tego, czego potrzebują do godnego życia.

W rezultacie, konwencja podkreśla emocjonalną, poznawczą i historyczną więź, która łączy nas ze zwierzętami towarzyszącymi.

Zwierzęta te wpływają na jakość naszego życia zarówno na poziomie indywidualnym, jak i społecznym. W ten sposób konwencja skupia się na dobrych praktykach promujących odpowiedzialną opiekę nad zwierzętami.

Umowa promuje również szereg polityk publicznych i konkretnych środków prawnych służących zwalczaniu znęcania się i zaniedbywania zwierząt. Ponadto szczegółowo opisuje konsekwencje znęcania się, takie jak obawy społeczne powodowane przez bezdomne zwierzęta.

Wkład konwencji

Jednym z głównych wkładów konwencji w dobrostan zwierząt był zakaz kopiowania. W przeszłości wiele ras było narażonych na okaleczanie, takie jak obcięcie uszu lub ogona, w celu spełnienia pewnych standardów estetycznych.

Kolejnym wkładem jest gwarancja uwzględnienia dobrostanu zwierząt podczas wykonywania pewnych czynności, takich jak polowanie.

Jednak ratyfikując Konwencję Europejską, kraje te zobowiązują się do zakazania takich praktyk za pomocą specjalnych przepisów. Na przykład. w Hiszpanii ratyfikacja ta była wielkim krokiem w unifikacji różnych przepisów regionalnych.

Z drugiej strony te nowe przepisy spowodowały konflikty z myśliwymi. Myśliwi często twierdzą, że skrajne koncepcje działaczy na rzecz zwierząt są dla nich krzywdzące.

Na przykład, oprócz przepisów dotyczących polowań sportowych, konwencja reguluje również wykorzystywanie zwierząt w celach rekreacyjnych.

Zgodnie z konwencją ludzie mogą wykorzystywać zwierzęta wyłącznie do czynności, które nie wiążą się z żadnym rodzajem bólu, upokorzenia, cierpienia ani ryzyka dla ich integralności fizycznej lub poznawczej.

Rządy promujące dobrostan zwierząt

Innym wkładem Europejskiej konwencji o ochronie zwierząt domowych jest wyraźne powierzenie rządom odpowiedzialności za promowanie polityk publicznych, które zachęcają do adopcji i odpowiedzialnego posiadania.

Na przykład, zgodnie z umową, rządy są odpowiedzialne za podnoszenie świadomości na temat skutecznych metod antykoncepcji.

Porozumienie potwierdza również znaczenie przyjęcia konkretnych środków w celu zwalczania porzucania zwierząt. Porzucanie zwierząt prowadzi do szybkiego wzrostu liczby bezdomnych zwierząt.

Jednak od ratyfikacji porozumienia wszystkie uczestniczące kraje zatwierdziły surowsze sankcje za porzucanie lub maltretowanie zwierząt.

Ponadto dyskusja na temat znęcania się nad zwierzętami w tekstach prawnych zmieniła się i rozszerzyła z czasem. Dziś, na przykład, pojęcie to obejmuje nie tylko przemoc fizyczną, ale także przemoc poznawczą lub emocjonalną.

W rezultacie każdy rodzaj znęcania się, przemocy lub wyzysku może być w Europie sankcjonowany jako znęcanie się nad zwierzętami.