8 ssaków zagrożonych wyginięciem

Przejrzane i zatwierdzone przez: biologa Samuel Sanchez

Napisany przez Brayan Andres Guerra Parada

Ostatnia aktualizacja: 03 kwietnia, 2023

Istnieje kilka powodów, dla których rośnie liczba wymarłych zwierząt. Wśród różnych gatunków zwierząt 36% ssaków jest zagrożonych wyginięciem z powodu handlu gatunkami, kłusownictwa lub fragmentacji ekosystemów. Inne taksony biologiczne nie radzą sobie lepiej.

Znajdujemy się w najbardziej niepokojącym okresie w historii pod względem utraty różnorodności. Niektórzy naukowcy nazwali ten etap masowym wymieraniem w holocenie, ponieważ utrata gatunków następuje od 100 do 1000 razy szybciej, niż się spodziewano. Oto niektóre z najbardziej zagrożonych ssaków.

1. Nosorożec czarny (Diceros bicornis)

To zwierzę pochodzi z afrykańskich sawann i w przeszłości było zagrożone przez kłusowników, którzy polowali na jego rogi. Mimo że jest gatunkiem chronionym, w 2020 roku na świecie pozostały 3142 osobniki, a jego status ochronny według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) to “Krytycznie zagrożony (CR)“.

Nosorożec czarny charakteryzuje się dużymi rozmiarami i szczególnym ciemnoszarym kolorem. Żywi się krzewami i małymi drzewami, do których dorosłe osobniki mogą dotrzeć bez wysiłku. Ten gatunek różni się od nosorożca białego kolorem i pyskiem, ponieważ nosorożec czarny ma wyciągnięty pysk, idealny do tego typu pożywienia.

2. Tygrys sumatrzański (Panthera tigris sumatrae)

Kolejnym zagrożonym ssakiem jest tygrys sumatrzański, wielki kot, który od 2008 roku znajduje się na liście “krytycznie zagrożonych”. Przyczyną spadku liczebności jego populacji jest kłusownictwo dla celów handlu futrami oraz fragmentacja naturalnego siedliska, która zmusza tygrysa do ograniczania się do małych obszarów.

Obecną populację tygrysów sumatrzańskich szacuje się na 450-500 osobników, które są trzymane w niektórych rezerwatach przyrody w niewoli lub na niewielkich obszarach na wolności.

Pod względem fizycznym sierść tygrysa jest ciemniejsza niż u innych gatunków. Ma też węższe linie i jest uważany za najmniejszego z tygrysów, mierzy nie więcej niż 2,5 metra długości. Jego umiejętności obejmują polowanie i zdolność pływania w małych rzekach i stawach wyspy Sumatra w Indonezji, która jest jego naturalnym środowiskiem.

3. Łuskowiec (Manis)

Manis lub łuskowiec, jak się je popularnie nazywa, to rodzaj ssaków, w którym 2 z 4 gatunków są obecnie krytycznie zagrożone. To małe zwierzę kojarzy się z pancernikiem ze względu na umiejętność owijania się wokół siebie w celu ochrony przed drapieżnikami w Afryce i Azji, czyli w środowiskach, do których zmniejszyła się jego populacja.

Pangolin jest ssakiem owadożernym, który nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Jest to jednak zwierzę, którym handluje się najczęściej na świecie, ponieważ jego mięso jest wysoko cenione na rynku azjatyckim, a łuski są wykorzystywane w tradycyjnej medycynie do łagodzenia dolegliwości, takich jak zapalenie stawów czy astma.

4. Goryl górski (Gorilla beringei beringei)

Goryle są kolejnymi ssakami zagrożonymi, w tym przypadku z powodu wylesiania, kłusownictwa i chorób ludzkich. Goryl nizinny zachodni i goryl górski to 2 z 4 najbardziej zagrożonych podgatunków goryli. W 2018 roku żyło 600 osobników tego gatunku, a według IUCN ich status to “zagrożony (EN)”.

Goryle górskie są chronione w różnych rezerwatach w Afryce Środkowej, a ich organizacja społeczna jest jednym z najbardziej interesujących aspektów. Zaobserwowano, że jeden samiec może żyć z kilkoma samicami, choć często w tej samej społeczności jest więcej samców.

5. Hipopotamek karłowaty (Choeropsis liberiensis)

Ten gatunek hipopotama występuje endemicznie w Afryce, a konkretnie w Liberii, Nigerii i na Wybrzeżu Kości Słoniowej, gdzie obfitują bagna. Jest to ssak półwodny, który w przeciwieństwie do hipopotama zwyczajnego woli żyć samotnie lub w parach. Oba udają się nocą do pobliskich lasów, aby się pożywić, ponieważ w ciągu dnia przebywają w wodzie, aby regulować swoją temperaturę.

Zniszczenie ich siedlisk spowodowało, że obecnie żyje mniej niż 3000 osobników. Z tego powodu IUCN uznaje je za gatunek zagrożony.

Ssaki na wyginięciu w Hiszpanii

Jak każdy inny kraj, Hiszpania nie jest obca, jeśli chodzi o możliwość wyginięcia kilku gatunków zwierząt. W przypadku ssaków zanieczyszczenie środowiska i polowania to tylko dwie przyczyny, które zagrażają ich życiu. W związku z tym ruchy ekologiczne i prozwierzęce walczą o zaostrzenie przepisów dotyczących przestępstw przeciwko ochronie przyrody.

6. Niedźwiedź brunatny (Ursus arctos)

Niedźwiedź brunatny ma swoje siedlisko w Hiszpanii – w Pirenejach i w paśmie górskim Kantabrii. Chociaż dzięki badaniom i wysiłkom rządu udało się zwiększyć jego liczebność, w Pirenejach żyje ich obecnie około 50. Jednak programy odbudowy doprowadziły do zmiany klasyfikacji gatunku z “zagrożonego” na “najmniejszej troski”.

W lutym 2016 roku globalna populacja niedźwiedzia brunatnego wynosiła 110 000 sztuk.

7. Wilk iberyjski (Canis lupus signatus)

Ochrona wilka iberyjskiego to w Hiszpanii ciągła walka. Kilkadziesiąt lat temu ten psowaty był obecny na całym Półwyspie Iberyjskim, podczas gdy obecnie na północ i południe od rzeki Duero żyje tylko 2000 wilków. W związku z tym jest on wpisany na listę gatunków zagrożonych (VU). Niestety, na niektórych obszarach wciąż się na nie poluje.

Głównym zagrożeniem dla wilka iberyjskiego są próby zalegalizowania polowań na niego. Regiony zezwolenia miały by obejmować na południe od rzeki Douro, a także trucie i redukcja jego naturalnego siedliska.

8. Ryś iberyjski (Linx pardinus)

Ryś iberyjski – unikalny gatunek na świecie – jest kolejnym ssakiem zagrożonym wyginięciem z powodu niszczenia jego siedlisk, potrącania przez samochody, braku pożywienia i polowań. Jest on skatalogowany jako gatunek zagrożony. Na terenach Sierra Morena, Doñana i w górach Toledo porusza się swobodnie, chociaż jego pożywienie jest niepewne i związane z populacją królików.

Jak widzisz, jest wiele ssaków, którym grozi obecnie wyginięcie. Za większość przyczyn tego spadku odpowiadają ludzie. Dlatego też zadaniem człowieka jest walka o naprawę szkód wyrządzonych tym zwierzętom, które w swoim naturalnym środowisku nie stanowią żadnego zagrożenia.