Skarus niebieski: informacje i cechy

Skarus niebieski jest kolorowym zwierzęciem wodnym, które żyje w koralowcach, w symbiotycznym związku ze swoim ekosystemem. Koral zapewnia mu ochronę, a skarus zjada nadmiar glonów koralowca.

Skarus niebieski (Scarus coeruleus) jest gatunkiem morskim należącym do rzędu Perciformes z rodziny Scaridae. Jest znany z kolorowego niebieskiego ciała.

Skarusy są spokrewnione z wargaczowatymi i można znaleźć ich wiele w tropikalnych rafach oceanicznych na całym świecie. Istnieje około 90 gatunków pogrupowanych w dziesięć rodzajów, a jednym z nich jest skarus niebieski.

Skarus niebieski: charakterystyka

Skarus niebieski jest niemal całkowicie jasnoniebieski, co jest typową cechą gatunku ryb z rodzaju Scarus. W krajach anglojęzycznych nazywany jest również “niebieską papugą”.

Kiedy są młode, mają na głowie żółtą plamkę, która wraz z wiekiem zmienia kolor na purpurowy aż staje się intensywnie niebieska. Długość życia tego gatunku wynosi około 20 lat.

Dorosłe osobniki mierzą od 28 do 102 centymetrów długości i ważą około 9 kilogramów. Samce są w większości przypadków większe niż samice, a także mają tendencję do rozwijania garbów na głowach.

Nazwa „papuga” odnosi się do szczęki tej ryby, która ma kształt dzioba, ponieważ jej zęby są połączone. Ryby używają tych zębów do zdrapywania glonów ze skał i koralowców.

Mają także zęby gardłowe, które są zębami znajdującymi się w gardle. Skarusy używają tych zębów do miażdżenia skał i koralowców, które trawią. Następnie wydalają je w postaci białego piasku.

To właśnie ten piasek znajduje się na tropikalnych plażach. Z tego powodu skarus przyczynia się do powstawania osadów, które tworzą małe wyspy i piaszczyste plaże na Karaibach. Każdy skarus może wyprodukować do 450 gramów piasku rocznie.

Rozmieszczenie i siedlisko skarusa niebieskiego

Mieszkają w całym zachodnim Atlantyku, od Maryland (Stany Zjednoczone), Bermudów i Bahamów po Rio de Janeiro (Brazylia), w tym Indii Zachodnich. Nie mieszkają jednak na północ od Zatoki Meksykańskiej.

Skarus niebieski zamieszkuje rafy koralowe na głębokości od 2 do 27 metrów. Młode żyją w wodorostach i namorzynach.

Skarus niebieski: dieta i rozmnażanie

Skarus niebieski rodzi się z określoną płcią, choć w niektórych przypadkach może ją zmienić. Jednostki, które urodzą się jako samce, na zawsze pozostaną niedominującymi samcami.

Jednak gdy samica dojrzewa, może przekształcić się w samca, ponieważ samice rodzą się z narządami płciowymi obu płci. Ta zmiana płci zapewnia, że zawsze będzie co najmniej jeden samiec do krycia wszystkich samic.

Samce nieco zmieniają kolor w sezonie lęgowym. Stają się jaśniejsze i bardziej efektowne, aby przyciągnąć samice. Ponadto samce dołączają do dużych grup samic w celu zapłodnienia ich jaj.

Kiedy jaja się otwierają, larwy unoszą się w strefie epipelagowej lub w obszarze otwartego oceanu w pobliżu powierzchni. Kiedy larwy przemieniają się w małe rybki (od 12 do 15 cm długości), schodzą do ekosystemu rafy.

Ochrona skarusa niebieskiego

Skarus niebieski jest obecnie gatunkiem narażonym na wyginięcie. Wynika to z kilku czynników: przełowienia, zmian klimatu i zakwaszenia oceanów przez zanieczyszczenia.

Są one obecnie sklasyfikowane jako niewielki problem w czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN).

Skarusy niebieskie i rafy koralowe są od stuleci powiązane symbiotycznie. Nie mogą się rozwijać bez siebie. Rafy zapewniają schronienie i pożywienie tym rybom, a one z kolei kontrolują nadmierne rozprzestrzenianie się glonów w rafach.

Ściągając je zębami, łamią kamienie i wydalają drobny piasek. Przyczynia się to do powstawania plaż oceanicznych na wyspach koralowych.

Obecnie ryby te pilnie potrzebują strategii ochrony, aby ograniczyć działalność człowieka na niektórych obszarach, na których żyją. Jest to jedyny sposób na ochronę tych pięknych ryb oraz ekosystemów morskich, które pomagają utrzymać.