Opos - wszystko co musisz o nim wiedzieć

Czy wiesz, że opos jest jednym z najstarszych ssaków na świecie? Paleontolodzy odkryli skamieliny tego gatunku liczące sobie 65 milionów lat. Mniej więcej z czasów kiedy wymarły dinozaury. 

Opos jest gatunkiem ssaka z rodziny dydelfowatych. Jest to jedno z najbardziej znanych zwierząt na świecie. Tylko na kontynencie amerykańskim występuje prawie 100 różnych gatunków ssaka.

Jego fizyczne podobieństwo do szczurów jednak wywołuje awersję u wielu osób. Zupełnie nie słusznie! Dowiedz się więcej na temat tego zwierzaka i przekonaj się, że nie niesie ze sobą żadnego zagrożenia. 

Należy zachować jednak pewną ostrożność. W wielu przypadkach ludzie nie są w stanie zapewnić tym ssakom odpowiedniej opieki i naturalnego, przystosowanego środowiska. “Dobre intencje” nie wystarczą. Zdarza się, że przetrzymywanie ich w domu prowadzi do śmierci tych zwierząt.

Niestety oposy często tracą swoje życie pod kołami samochodów, ze względu na swoją nieporadność i nieokrzesanie. W ten sposób umierają setki samiczek oposów, które niosą swoje młode w sakiewce. Osierocone młode oposy mają niewielką szansę na przeżycie. 

Opos – charakterystyka i zachowanie

W wielu językach oposa określa się synonimami autostopowicza. Małe zwierze o jasnych oczach, które idealnie zachowują proporcje przy wydłużonym pysku.

Sierść może mieć szare, brązowe, czarne i białe odcienie. Jego ogon jednak pozbawiony jest futra. Pomaga to oposom zwisać z gałęzi drzew.

Przede wszystkim należy pamiętać o zwariowanym usposobieniu tego ssaka. Zachowanie oposa jest nieprzewidywalne. Wykazano, że nie stanowi żadnego zagrożenia, jednak może wykazywać szereg nerwowych i nadaktywnych zachowań.

W niektórych przypadkach, jeśli przetrzymywany jest w nieprzystosowanym dla niego środowisku: może stawać się agresywny.

Opos na całym świecie znany jest ze względu na swój instynkt samozachowawczy. Zwierzęta te kiedy czują się zagrożone spowalniają tętno, padają na ziemie i w całkowitej sztywności ciała imitują swoją śmierć.

Następnie, kiedy zauważą, że niebezpieczeństwo już minęło – wstają i kontynuują marsz. To pozwoliło na rozprzestrzenienie się tego gatunku na cały świat.

Opos – odżywianie i reprodukcja

Oprócz tego oposy przesiedlone z ich naturalnego środowiska, znajdujące się w granicach miast – pochłaniają też marnotrawioną przez nas żywność i szczątki innych zwierząt. Wykazują bowiem niezwykle ostre zęby i szczękę o nieprzeciętnej sile.

Okres ciąży tych ssaków jest stosunkowo krótki. Wystarczą bowiem dwa tygodnie aby przynieść na świat miot nawet 16 potomków. Po porodzie małe oposy szukają naturalnie sutków mamy w torbie, pozostając tam przez 50 dni.

Po opuszczeniu torby matki – zawieszają się na jej plecach, dopóki nie zdobędą odwagi i samodzielności.

Znalezienie małego oposa – jak postępować?

Tak jak wspomniano wcześniej: często przy drogach możemy znaleźć osierocone małe oposy. Jeśli spotkasz się z taką sytuacją, przy drodze czy przy śmietnikach w mieście weź pod uwagę kilka kwestii. Przede wszystkim nie bądź obojętny wobec znaleziska.

Chodzi o zapewnienie bliskości i ciepła dla małego oposa. Kiedy poczujesz, że zwierzę odzyskało odpowiednią temperaturę, otoczone ubraniami przenieś je do małego pudełka.

Najrozsądniej będzie skontaktować się z lokalnymi służbami zajmującymi się dziką fauną i florą. Podejmą oni odpowiednie środki. Ważne jednak aby należycie opisać służbom zastałą sytuację i kondycję zwierzaka.

• Istotne jest aby zadbać o nawodnienie oposa. Niezwykle skuteczny może okazać się roztwór surowicy. Dwa mililitry na każde 50 gramów wagi dziecka.
• Dostarczać powinno się je co 2 godziny, aż do poprawy. Jeśli przed przyjazdem służb, w swoim domu nie posiadasz surowicy możesz stworzyć własne remedium.
• Użyj dwóch łyżek cukry i szczypty soli. Rozcieńcz wszystko w 1 litrze wody. Podawaj strzykawką. Pamiętaj aby umyć ją przed każdym użyciem i mieć po jednej dla każdego znalezionego oposa.

Powyżej znalazłeś wskazówki dotyczące pierwszej pomocy w przypadku odnalezienia osieroconego oposa. Inny rodzaj opieki mogą zapewnić mu tylko osoby o adekwatnych kompetencjach. Jeśli nie jesteś w stanie odnaleźć służb, które zapewnią należytą ochronę oposom – udaj się do weterynarza.