5 faktów na temat koronawirusa psów

Wśród rodziny koronawirusów pojawił się nowy wirus o nazwie 2019-nCoV, który pojawia się w nagłówkach na całym świecie. Zastanawiałeś się, jak ten wirus jest powiązany z koronawirusem psów?
5 faktów na temat koronawirusa psów
Luz Eduviges Thomas-Romero

Napisane i zweryfikowane przez biochemiczkę Luz Eduviges Thomas-Romero.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Aktualnie panuje wszechobecna eskalacja wiadomości na temat koronawirusa. Być może zastanawiasz się: co to jest? Jak wiąże się to z koronawirusem psów? Skąd to się bierze? A przede wszystkim: czy moje zwierzę jest zagrożone?

Chociaż wciąż pojawia się wiele pytań dotyczących wybuchu epidemii, mamy nadzieję, że ten artykuł uspokoi niektóre Twoje obawy.

1. Co to są koronawirusy?

Koronawirusy (CoV) tworzą rodzinę około 40 wirusów, swoją nazwę zawdzięczają otoczce białkowej z wypustkami, która kształtem przypomina koronę. Zasadniczo wirusy te infekują ssaki w sposób specyficzny dla gatunku.

Znane są więc specyficzne szczepy koronawirusów, które zarażają koty, króliki, fretki, krowy, indyki i świnie.Wśród nich wiadomo, że trzy typy wirusów mogą zarażać psy, nazywane są koronawirusami psów. „CC” w ich nazwach oznacza „psiego koronawirusa”: CCoV I, CCoV II i CRCoV (psi koronawirus oddechowy).

obraz koronawirusa 3d

U ludzi – członkowie tej rodziny wirusów powodują ogólnie przeziębienie. Uważa się, że około 15 procent przypadków grypy pochodzi od koronawirusa.

Inne typy wirusów powodują poważniejsze choroby, takie jak Bliskowschodni zespół niewydolności oddechowej (MERS-CoV, a także Ciężki ostry zespoł oddechowy (SARS-CoV). Wirus przyczynowy epidemii wywołanej w Wuhan wstępnie nazwano „nowy”2019-nCoV.

Nowy koronawirus 2019-nCoV to najnowszy szczep koronawirusa, którego nie znaleziono wcześniej u ludzi.

2. Czy ludzie i zwierzęta domowe mogą przekazywać sobie koronawirusy?

Chociaż psy, koty i ludzie mogą zarazić się wirusami należącymi do rodziny Coronaviridae, infekcje są zazwyczaj „specyficzne dla każdego gatunku”, co oznacza, że infekcja między gatunkami jest rzadko spotykana.

Należy jednak zauważyć, że wirusy są dobrze znane ze swojej zdolności do mutacji. Mutanty wirusowe zwykle zachowują swoistość gatunkową.
Dlatego tak długotrwała obecność wirusów na planecie, nie skończyła jeszcze z Naszym gatunkiem.

Nietoperz zjada owoc

Możliwe, że w wyniku mutagenezy wirus może wywołać infekcję międzygatunkową. Na razie eksperci nie są zaniepokojeni tym, że zakażenie koronawirusem jest przenoszone między ludźmi, psami i kotami.

Na podstawie analizy zmian wywołanych mutacjami w sekwencji wirusów eksperci wykazali, że koronawirus MERS-CoV i SARS-CoV, a nawet 2019-nCoV, wywodzą się z wirusów nietoperzy.

3. Jak poważne jest zakażenie wirusem psów?

Do tej pory poznano trzy rodzaje psich koronawirusów. Dwa z nich, tworzące grupę I, powodują biegunkę i są bardzo podobne do siebie, to są CCoV I y II. Infekcja tymi dwoma typami wirusowymi jest łagodna i często ma łagodny przebieg.

Pierwsze sprawozdanie dotyczące zarażenia CCoV opublikowano w 1974 roku, w wyniku wyizolowania go od psów z ostrym zapaleniem jelit w niemieckiej jednostce wojskowej w Niemczech.

W 2003 r. odnotowano trzeci koronawirus psów, CRCoV, który tworzy grupę II, powoduje między innymi problemy z oddychaniem i może mieć ostry przebieg. Infekcja powoduje zapalenie płuc i może być śmiertelna. Często występuje u psów zamieszkujących w miejscach przeludnionych.

Zgłoszono ogniska wywołane wysoce agresywnym i pantropowym CRCoV, co oznacza, że atakuje wiele narządów. Ponadto CRCoV, wraz z innymi wirusami z różnych rodzin, powoduje infekcje dróg oddechowych znane jako „Zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli psów”.

4. Jak często występuje zakażenie koronawirusem psów?

Różne badania serologiczne i wirusologiczne pokazują, że CCoV jest bardzo rozpowszechniony w populacji psów. W szczególności wirus jest bardzo powszechny schroniskach dla zwierząt. Zakażenie jelitowe CCoV charakteryzuje się wysoką zachorowalnością (odsetek chorych) i niską śmiertelnością.

Wirus jest wydalany w dużych stężeniach ze śliną i kałem i jest przenoszony drogą kałowo-doustną.

Pies pod kołdrą, choruje

W przypadku grupy II, wg. raportu USA oszacowano, że ponad 50% badanych psów posiadały przeciwciała przeciwko CRCoV, co wskazuje, że były wcześniej narażone na wirusa.

5. Czy powinieneś się obawiać psiego koronawirusa?

Nie. W rzeczywistości dostępna jest szczepionka na psiego koronawirusowa dla grupy I, ale większość lekarzy weterynarii postępuje zgodnie ze wskazówkami Światowego Stowarzyszenia Weterynarzy Małych Zwierząt (WSAVA), które nie zaleca jej dla psów, ponieważ infekcja ma łagodny przebieg.

Nie istnieje specyficzne leczenie infekcji spowodowanych przez pantropowy CRCoV. Procedury powinny kłaść nacisk na leczenie wspomagające w celu utrzymania równowagi płynów i elektrolitów.

Chociaż rzadko się je zaleca, środki przeciwdrobnoustrojowe o szerokim spektrum działania podaje się w celu leczenia wtórnych zakażeń bakteryjnych.

Na obecną chwilę, nie ma szczepionek przeciwko pantropowym CRCoV. Inaktywowane szczepionki stosowane obecnie przeciwko zakażaniu jelitowemu CCoV okazały się nieskuteczne.

Najlepszym sposobem zapobiegania jest zaszczepienie psa na na inne infekcje układu oddechowego (wirus paragrypy, adenowirusa, nosówki i Bordetella bronchiseptica), aby uniknąć zakażenia. Dodatkowo, w hodowlach zaleca się izolację psów z kaszlem aż do ustąpienia objawów.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Erles, K., Toomey, C., Brooks, H. W., & Brownlie, J. (2003). Detection of a group 2 coronavirus in dogs with canine infectious respiratory disease. Virology, 310(2), 216-223.
  • Binn, L. N., Lazar, E. C., Keenan, K. P., Huxsoll, D. L., Marchwicki, R. H., & Strano, A. J. (1974). Recovery and characterization of a coronavirus from military dogs with diarrhea. In Proceedings of the Annual Meeting of the United States Animal Health Association, pp. 359–366.
  • Day, M., Horzinek, M.C., Schultz, R.D., Squires R.A (2016) Directrices para la vacunación de perros y gatos de la asociación mundial de veterinarios de pequeños animales (WSAVA). Journal of Small Animal Practice • Vol 5, E20.
  • Le Poder, S. (2011). Feline and canine coronaviruses: common genetic and pathobiological features. Advances in virology, 2011.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.